Een paar honderd voorbij het nieuwe hoofdkantoor van Belgian Cycling ligt historische grond. Het was de winter van 1986 en in Lembeek bij Halle maakte men zich op voor het event van de eeuw: het WK Veldrijden. Door de overvloedige regenval werd het parcours herschapen in een modderomloop. Een Zwitser won de wedstrijd die later het ‘WK van de schande’ zou worden genoemd.
Omgeploegd
Het waren andere tijden waarin het wereldkampioenschap destijds werd georganiseerd. Toch was het parcours toen ook al 1 van de grote gespreksonderwerpen, een element dat ook vandaag toch eigen is aan de wielersport. Olie op het vuur werd gegooid door de Duitser Klaus-Peter Thaler. Die won een jaar eerder (en ook een jaar later) het WK, maar weigerde in 1986 te starten. De 2-voudige ritwinnaar in de Tour vond de omloop WK-onwaardig. Dat hij op zo’n loopparcours minder kans maakte, speelde natuurlijk ook mee.
29 profs uit 10 landen zouden uiteindelijk uit de startblokken schieten. Meteen ging de fiets op de schouder. Er kwam achteraf veel kritiek omdat de regel dat 2/3e van de omloop met de fiets berijdbaar moest zijn, duidelijk niet nageleefd werd. Wat de wedstrijd zelf betreft botsten eeuwige concurrenten Roland Liboton en Hennie Stamsnijder op Albert Zweifel. De Belg zou later in verloren positie plots achter de omheining kruipen en uit koers verdwijnen.
Novavrienden
Wat een nietszeggend WK leek te zijn, werd later een veelbesproken wedstrijd. De herinnering bleef niet alleen levendig door de blauwe paraplu die nog jarenlang op de cross zou opduiken. Ook de organisatie werd nog lang op de korrel genomen. Dat er in de aanloop naar het WK een lange discussie was tussen de Novavrienden uit Asper en de Lustige Pedaalridders uit Lembeek over wie het WK toegewezen kreeg, heeft allerminst geholpen.
Op 7 maanden tijd werd de organisatie helemaal uitgewerkt. Een hectische periode voor de bezielers, die op meer dan 200 vrijwilligers konden rekenen. En leken alle problemen verholpen, begon het voor dagen te regenen en besloot de lokale landbouwer tegen de afspraak in om toch zijn land om te ploegen. Toen de voorzitter van de technische commissie het parcours wou keuren, geraakte hij met zijn schoenen niet door de modder en gaf hij dan maar op afstand toestemming.
Corona
In deze eeuw gebeurde het meermaals dat er wel adequaat werd opgetreden. Zo werd het WK in Louisville in 2013 vervroegd omdat Ohio dreigde te overstromen en het parcours onder water kwam te liggen. In de aanloop naar het WK in Valkenburg (2017) werd het parcours verlegd omdat de schuine strook te gevaarlijk leek. Dergelijke beslissingen waren in 1986 nog not done. Dus reden de amateurs door de sneeuw over de omloop en raakten heel wat deelnemers onderkoeld. Een interview met een doorweekte Kurt De Roose bleef op het netvlies hangen, omdat hij totaal onderkoeld was aangekomen.
Het veldrijden maakte geen al te beste beurt bij dit beruchte wereldkampioenschap. Het amateurisme leek zelfs de populariteit van de sport te kelderen. Toch gebeurde exact het omgekeerde. Toen het WK in 1994 terug naar ons land kwam, werd het een volksfeest in Koksijde. Zolder (2x) , Hooglede-Gits en opnieuw Koksijde lokten tienduizenden liefhebbers naar de strijd om de regenboogtrui.