Hij ontmoette haar voor het eerst in de lente van 2004 tussen de palmbomen. Het was liefde op het eerste gezicht. Phil en de Italiaanse vrouw zouden elkaar elk jaar halverwege maart opnieuw kruisen. Het jonge lefgozertje werd een succesvolle zakenman en later een sluwe heer en als een ware Casanova veroverde hij overal ter wereld tientallen vrouwenharten. Zijn Italiaanse muze bleef echter altijd onbereikbaar. Vandaag laat hij haar voorgoed gaan. “Misschien in een volgend leven”, fluistert hij haar bij zijn vertrek toe.
Versiertrucs
Toen hij de Italiaanse koffiebar ‘La Primavera’ 18 jaar geleden voor het eerst binnenwandelde, had hij al veel over de serveuse gehoord. Je moest bij haar ontzettend lang wachten op een cappuccino, maar als deze eindelijk werd geserveerd, was het om duimen en vingers af te likken. Hij was nog groen achter de oren en wist nog niet goed wat hij moest zeggen. Haar hart veroveren zat er die middag niet in. Lange tijd leek het een ervaren Duitser met wie zij die avond naar huis zou gaan, maar toen die dacht dat zijn slag geslagen was, ging zij alsnog met een verstrooide Spanjaard mee. Phil stond als 14e in de rij.
Samen met zijn Franse compagnons kwam Phil een jaar later terug met een bidon vol lentekriebels. Alle aandacht in de koffiebar ging naar een andere Belg, een blonde God met een Kempisch accent. Dat laatste vormde een probleem, want haar Nederlands was bedroevend. Het zou nooit wat worden tussen de populaire Belg en de mysterieuze Italiaanse. Ook Phil kwam terug van een kale reis. Hij sloeg wel even een praatje met zijn liefde, maar kon niet op tegen de versiertrucs van een gespierde Italiaan.
Kusje op de wang
Elk jaar aan het begin van de lente kwam Phil terug naar de koffiebar aan de Middellandse Zee. Hij raakte vertrouwd met de geur van zeelucht, haar zwoele parfum en leerde de dame steeds beter kennen. Hoewel zij aanvankelijk een makkelijke prooi leek te zijn, kon hij haar nooit verleiden. In 2008 en 2011 kwam er wel een schuchter zoentje op zijn wang, van passionele liefde was helaas nooit sprake.
Overal ter wereld ontmoette Phil de allermooiste vrouwen. Vooral in de buurt van Maastricht was hij in zijn element en eind 2012 verloofde hij er zich zelfs met Miss Universe. Ze waren uiteindelijk een jaar samen, tot 2 ruziënde Spanjaarden zich op een balkon in Firenze met de zaak bemoeiden en een Portugees met de schoonheid aan de haal ging.
Lange adem
Phil liet het allemaal niet aan zijn hart komen. Na een paar jaren waarin hij het hield bij een scharrel met Miss België, schoolde hij zich om tot een ware wolf op de markt. Wie dacht dat hij het verleerd was om de mooiste vrouwen het hof te maken, had zich zwaar vergist. Waar hij vroeger nog hield van 1 duidelijke move aan het einde van de middag, werd hij nu de man van de lange adem. Urenlang stond hij in de spotlights, tot ook Vlaanderens Mooiste niet meer kon weerstaan. 2 jaar later toonde hij zijn kunstjes ook in een oud Frans theater.
Wat al die jaren opviel, was de onverzettelijkheid waarmee Phil zijn pijlen bleef afschieten. Ook al kende hij de zwaarste tegenslagen, binnen de kortste keren toonde hij zijn danskunstjes weer aan de hele wereld. Behalve de Tango d’Amore, die zou hij nooit meester worden. De Italiaanse en hij zien elkaar nog steeds ieder jaar, maar champagne werd er in de koffiebar nooit meer gedronken.
Ultiem charmeoffensief
Zaterdag was het de allerlaatste keer dat Phil naar La Primavera trok. Een ultiem charmeoffensief, tegen beter weten in. ’s Morgens trok hij opnieuw zijn duur Italiaans kostuum aan, spoot hij een wolkje van zijn Poggio-parfum in de nek, oefende hij zijn moves voor de spiegel en droomde hij van een laatste passioneel avontuur. Een paar Espresso’s later zag hij hoe ze fier haar trouwring aan haar vriendinnen toonde. Toen besefte Phil ook dat hij de liefde van zijn leven zou moeten laten gaan.
Net voor het verlaten van de bar vroeg hij haar waarom het tussen hen niet heeft mogen zijn. “We waren toch gemaakt voor elkaar?” zei hij vertwijfeld. “Dat is het nu net, Phil”, zei ze vanachter haar gitzwarte haren. “Moest je meteen raak geschoten hebben, had je daarna nooit meer van mij gedroomd. Misschien zou je zelfs niet meer teruggekomen zijn.” Phil lachte groen, maar wist dat ze gelijk had. Een dronken Slovaak aan een tafeltje tegen de muur vat het goed samen: “We komen hier allemaal binnen, kijken haar in de ogen en worden verliefd. Maar voor wie echt van haar gaat houden, blijft enkel de onbereikbare liefde over.”
