In 2021 schreef Margot Vanpachtenbeke (23) zich samen met haar schoonzus impulsief in voor het project ‘Kopvrouwen’. Een jaar later staat ze aan de leiding van de Women Cycling Series. Ze draagt er de gele én de groene trui. “Natuurlijk zal ik mijn best doen om die truien te verdedigen, maar het is mijn 1e jaar dus ik voel geen enkele druk op mijn schouders”, vertelt de revelatie uit Lauwe.
Wielerorganisatie Cycling Vlaanderen wilde met het project ‘kopvrouwen’ meer volwassen vrouwen laten deelnemen aan wielerwedstrijden. De campagne werd een succes en Margot Vanpachtenbeke won de wedstrijd in Zolder, alsook de Kemmelbergtrail. Uiteindelijk kreeg ze zelfs een plekje bij het KDM-Pack Cycling Team, waar ze bijzonder tevreden is. “Voordien had ik nog nooit bij een ploeg gereden en nu kon ik voor het allereest mee op ploegstage naar Mallorca. We worden als profs gesoigneerd door verzorgsters Flavie Khan Mumtaz en Kyra De Mets. Ook voorzitter Koen De Mets doet erg zijn best voor ons.”
De resultaten bleven niet uit voor de West-Vlaamse, die in de Women Cycling Series als 6e, 17e en 11e eindigde in de eerste 3 manches. “Ik had geen hoge verwachtingen voor mijn 1e jaar in competitie en wilde vooral veel leren. Als beginnende ploeg vonden we snel ons plekje en konden we mee de koers maken. Vanaf de 2e manche zette ik mijn zinnen op de knelpuntsprinten en zo veroverde ik de groene trui. Plots bleek ik dankzij die punten ook vooraan te staan in het algemeen klassement, dat is mooi meegenomen.”
Geviseerd
Vanpachtenbeke staat nu zowaar aan de leiding in beide klassementen. “Ik merk wel dat het anders koersen is met zo’n trui aan. Je wordt meer geviseerd en ze zitten sneller op jouw wiel. Ik hou er van om mee de koers te maken en dat is moeilijk op die manier. Eerlijk gezegd rijd ik dus liever in onze vertrouwde witte outfit”, lacht ze. “Ik weet dat je krachten verliest door voor die knelpuntsprinten mee te doen, maar ik vind het gewoon leuk om me te mengen.”
Met nog 4 wedstrijden te gaan is Vanpachtenbeke nog ver af van de eindwinst. “Omdat die knelpuntsprinten meetellen voor het algemene klassement, kan ik voorlopig voor beide truien gaan. Ik zou het mijn 1e achtervolgster Scarlett Souren zeker ook gunnen, hoor. Ze is bezig aan een sterk seizoen en verdient het absoluut. Zelf zou ik graag een keertje het podium halen in een manche. Ik heb geen idee welke wedstrijden me moeten liggen. Als er hellingen in zitten, dan ben ik tevreden. Klimmen ligt me het beste en bergaf heb ik geen schrik. Of ik zelf al weet waartoe ik in staat ben? Eerlijk gezegd is het voor mij nog altijd een ontdekkingstocht.”
De West-Vlaamse is een beetje een allrounder. “Dankzij Kopvrouwen mocht ik ook al proeven van het baanwielrennen, wat ik eveneens heel plezant vond en ook met het mountainbiken kan ik me amuseren. Deze winter waagde ik me ook aan de cross-duatlon. Dat leek me een leuk tussendoortje en de techniek die je overal opdoet, kan je ook op de weg gebruiken. Het is de bedoeling dat ik de combinatie in de toekomst blijft doen.”
Redder aan zee
Het wordt voor Vanpachtenbeke een zomer op de fiets en dat was in het verleden wel eens anders. “Ik heb enkele jaren als redder aan zee gestaan”, geeft ze mee. “Ook daar heb ik me enorm geamuseerd. Nu zit ik echter in mijn laatste jaar kine en het plan is om na mijn examens aan de slag te gaan als kinesitherapeute.”
Zichzelf amuseren, dat is voor de renster van KDM-Pack Cycling Team overal het sleutelwoord. “Voorlopig doe ik dat zeker bij mijn huidige ploeg. Het motto is dan ook: no stress, have fun. Daar voel ik me erg goed bij. Ik ben de ploeg dankbaar voor de kansen in de grotere wedstrijden. Het is nog te vroeg op het seizoen om echt al na te denken over 2023. Laat me voorlopig maar gewoon m’n ding doen.”