Vrijdag mee in de vlucht in de Tour en dit voorjaar al winnaar van de Waalse Pijl: Dylan Teuns is trending. Het ideale moment om een fietsroute voor te stellen door zijn land. Teuns is immers geboren en getogen in Halen, waar hij deze zomer ook ereburger wordt. De route loopt dan ook door Halen en diens 2 deelgemeenten Loksbergen en Zelem. Ook op de rest van de route is veel leuks terug te vinden!
Vallei van de Zwarte Beek
Halen is gelegen in het uiterste westen van de provincie Limburg en ligt tevens in een uithoek van het Hageland. Daar zijn met de fietsroutes van Sven Nys en Eddy Merckx al heel wat lussen uitgetekend. Ook het parcours van Dwars door het Hageland wordt vaak opgezocht door heel wat wielertoeristen. Daarom is het ook eens leuk om Halen langs de andere kant aan te snijden. Starten doen we aan ‘Koersel Kapelleke’. Bij recreatieoord ’t Fonteintje heb je heel wat parkeerplek, kan je gemakkelijk een versnapering nuttigen en is er zelfs een uitkijktoren voor de liefhebbers.
In Koersel – what’s in a name – zijn jaarlijks heel wat wielerwedstrijden en verder komen in de winter zelfs heel wat recreanten en competitierenners samen op woensdag- en weekenddagen om er aan hogere snelheden in groep kilometers te malen. Wielrenners zijn hier dus helemaal thuis. En niet alleen wielrenners, want in de Vallei van de Zwarte Beek sloegen vorige zomers ook de kraanvogels Gru en Dru hun vleugels uit. Voor het eerst in 250 jaar bouwden deze dieren hun nest in ons land.
Vanuit Koersel gaat het door Beringen naar Paal. Beringen heeft een fietspad door de erfgoedsite – het zogenaamde Kolenspoor – maar gezien de drukte en de vele onderbrekingen is dit voor wielrenners niet meteen geschikt. Je moet er immers vaak stoppen of in de remmen gaan, wat altijd een beetje storend is. Wel leuk is het vernieuwde fietspad aan de brug over het Albertkanaal. Je kan hier immers met wat bochtenwerk vlotjes over, zonder de verkeerschaos van weleer.
Door de maïs
In Paal liggen er een aantal korte venijnige hellingen op ons te wachten. De 1e is de Gestelstraat, goed voor 520 meter aan 4,6%. Het is een ideale eerste prikkel voor de benen. De groene omgeving is een surplus. Aan de Maalbeekstraat in Paal fietsen we overigens langs het maïsdoolhof. Je kan hier eventueel een pauze inlassen en een keertje fietsen over het onverharde wegje door de maïs. Begin juli wordt het maïsdoolhof hier steevast geopend, nog tot eind september kan je er een bezoekje aan brengen.
Na een mogelijke pauze aan de maïs gaat de rit verder in westelijke richting. Competitieve renners kunnen wat verderop hun hart ophalen op de Venusberg. Deze helling tussen Paal en Meldert is 380 meter lang en klimt aan 5,4%. We nemen de steilste kant van de helling met de prachtige naam. Ondanks de mogelijk wilde fantasieën, is de naamgeving van de berg te danken aan de oude naam. In 1665 heette de heuvel immers al ‘Venderberch’, waarmee men de ‘Berg der vennen’ bedoelde. Doorheen de jaren werd dat dus de ‘Venusberg’. De korte gravelstrook ‘Lange Heidestraat’ op de top is een subtiele verwijzing naar de Super Planche, waar Teuns zijn memorabele Tourrit won.
Na de heuvelzone in Paal zetten we verder koers richting Halen. We rijden de stad binnen via Zelem en kruisen de E314 richting Zelk. Hier maken we een klein lusje langs de Zilveren Helmen. Dit herdenkingsmonument met 44 betonnen Stahlhelmen verwijst naar de Duitse bezetting in Limburg. Elke helm vertegenwoordigt bijgevolg 1 Limburgse gemeente, al zijn er met Pelt en Oudsbergen intussen 2 Limburgse gemeenten minder. We rijden zowel langs het monument, als langs het bijhorende museum. Vervolgens komen we heel kort in de provincie Vlaams-Brabant ter hoogte van Kortenaken, waar we op het verste punt van de route zitten.
Duitse bezetter
In Loksbergen ligt de zwaarste helling op de route. De Molenberg is 320 meter lang aan 6,6% gemiddeld. Hardrijder Kurt Geysen – een fenomeen in de regio – heeft hier de KOM met zijn tijd van 23 seconden, gerealiseerd tijdens een lokale wedstrijd. Het is het type helling dat Dylan Teuns zelf goed zou moeten liggen. Misschien heeft hij hier destijds wel de basis gelegd voor zijn latere zege in de Waalse Pijl.
Door het centrum van Halen verlaten we het land van Dylan Teuns. We rijden richting Linkhout en volgen daarmee de omgekeerde weg die brouwer Martens ergens in het begin van de 19e Eeuw ook aflegde. Volgens de volkslegende raakte hij er de weg kwijt in ‘Het Broek’ en kon hij enkel met behulp van het luiden van de klok in Halen veilig in de stad geraken. Zo ontstond het gebruik om tussen Allerheiligen en Lichtmis om 20 uur de grootste van de 2 klokken te luiden, een traditie die vandaag nog steeds in ere wordt gehouden dankzij het ‘achturenluiden’.
Langs het Schulensmeer rijden we terug in de richting van het oosten. De bomenkap in dit gebied was een aantal maanden geleden nog het onderwerp van hevige discussies in de regio. Uiteindelijk besloot minister Demir (N-VA) om de bomenkap een halt toe te roepen. Ook in de toekomst krijgen natuur en recreatie hier een belangrijke rol.
Verdwaalde brouwer
Afrondend rijden we nog door het land van de 1001 vijvers. ‘De Wijers’ is een natuurgebied dat zich over meerdere gemeenten uitstrekt en volgens de cijfers maar liefst 1.175 vijvers telt. Vooral wandelaars trekken er graag naar toe, al kan je als fietser ook een glimp van de schoonheid opvangen. Het laatste gedeelte van de route loopt langs de fietssnelweg F74 die fietsers van Noord-Limburg naar Hasselt leidt en vice versa. Op termijn komt er een fietsersbrug over de Grote Baan in Helchteren, maar voorlopig moet je daar nog even het verkeer in de gaten houden. We rijden achter Resterheide door en komen uiteindelijk weer uit aan Koersel Kapelleke.
Deze fietsroute geeft een goed beeld van wat Halen allemaal te bieden heeft en brengt ook een aantal Limburgse uitschieters in beeld. Uiteindelijk leg je 93 km af, goed voor 312 hoogtemeters.
Download GPX WielerVerhaal Fietsroute door het land van Dylan Teuns – 93 km!
1 comment
Mooie fietsroute met zeer veel aparte fietspaden en ook rustige gewone wegen. In Molenheide kan je nu de nieuwe fietsbrug over de N715 nemen, wat het tempo en de veiligheid alleen maar ten goede komt. Je kan hem eigenlijk niet missen want je komt er recht op uit.
Kleine smet op deze route was toch wel die gravelstrook na de venusberg. Het wordt wel vermeld in ‘het wielerverhaal’ maar deze strook lag er barslecht bij met grote stenen en diepe zand sporen. Ik heb op andere ritten van jullie site nog gemerkt dat jullie zeker niet vies zijn van er een gravelstrook in te steken. Misschien is het een idee om ook een alternatief te voorzien zonder gravel?
Allesinds merci voor de rit! Ik ga er zeker nog doen, gravel of niet 🙂