Edouard Van Eekhout, opa van Remco Evenepoel, mist geen enkele wedstrijd van zijn kleinzoon. In het Australische Wollongong was de 72-jarige ex-renner er voor het eerst in Remco’s wielercarrière niet bij. Hij zag z’n oogappel op tv naar de regenboogtrui snellen. De reis naar Glasgow, waar op 6 augustus 2023 om de volgende wereldtitel wordt gestreden tijdens het Super-WK, ligt wel al vast.
300 kinderen
“En ik logeer in een hotel in de onmiddellijke buurt van de eindstreep”, weet de grootvader van Remco Evenepoel. “Dat ligt al vast. Het parcours in Glasgow zal hem zeker ook liggen. Ik denk dat het ook beter is dat de wegrit voor de tijdrit wordt gereden. Ik wist dat Remco in Wollongong een goed resultaat zou rijden. Ik had enkel schrik van een tegenslag. Stond de tijdrit 3 dagen later op het WK-programma, pakte hij goud in plaats van brons.”
Opa’s vertrouwen in Remco is bijzonder groot. Nochtans duwde hij hem 17 jaar geleden richting de voetbalsport. “Ik speelde zelf 4 jaar bij Anderlecht: ik mag zeggen dat ik Remco voor een deel op weg zette richting het voetbal”, gaat Edouard Van Eekhout verder. “Toen hij 5 jaar was, werd hij samen met 4 andere jongens door Anderlecht uitgepikt, tijdens een stage met 300 kinderen in het Sint-Niklaasinstituut. Remco was 1 van de 3 die mocht blijven. Ook al was hij nog maar 5 jaar, je zag toen al dat hij veel voetbaltalent had.”
Wat nadien kwam is bekend. Evenepoel groeide op bij paars-wit, verhuisde naar PSV, maar keerde terug naar Anderlecht en werd enkele keren geselecteerd voor de jeugdploegen van de Rode Duivels. “PSV kwam hem halen omdat hij er met kop en schouders bovenuit stak”, benadrukt de papa van Remco’s moeder Agna. “Hij vertrok om 5.30 uur ‘s morgens en was om 8.30 uur ‘s avonds thuis. Het 2e seizoen bij PSV verbleef hij bij een pleeggezin. Onze dochter werd echter ziek en Remco keerde terug naar Anderlecht.”
Geen zwart gat
Maar 2 jaar later hield Remco het voetbal voor bekeken. “Wat er in die periode bij Anderlecht gebeurd is, niemand weet het”, beweert Edouard Van Eekhout. “Zo’n talent opzijschuiven, dat is niet te begrijpen. Op een bepaald moment belde Agna, onze dochter. Ze zei “papa, zit je neer? Ik heb iets te vertellen: Remco gaat koersen”. In mijn ogen was hij klaar om in het voetbal carrière te maken. Toen had ik wat schrik. Stel dat het in de koers niet lukte. Dan vreesde ik dat hij in een zwart gat zou vallen. Gelukkig draaide het anders uit.”
Remco Evenepoel is de beste renner ter wereld geworden. Het ziet er naar uit dat hij gezien zijn jonge leeftijd nog heel wat andere koersen met naam en faam op zijn naam zal zetten. Opa hoopt er nog lang bij te zijn. “De Vuelta heb ik gevolgd”, gaat hij verder. “Eerst trok ik naar Nederland, daarna naar Alicante en in Madrid was ik er ook. Iedere avond stuurde ik Remco een berichtje. Hij antwoordde altijd met een bedanking en 2 vuistjes als emoticons. Alles wat over Remco in de kranten verschijnt, hou ik bij. Ik zit al aan 7 mappen. Die zitten vol, ik kan ze niet meer toeplooien. Toen hij begon te koersen, liet ik hem zo’n map zien. Bij 1 van de artikels had ik wat te veel lijm gebruikt. ‘Opa, daar moet je mee oppassen’, lachte hij.”
Overwinteren
Opa miste niet alleen Wollongong, maar ook het feestgedruis zondag in Schepdaal. “Na haar boosterprik werd oma ziek, dus kon ik niet naar de feestelijkheden”, verduidelijkt hij. “Niet erg, er komen nog wel een aantal vieringen op ons af. Op 12 oktober vertrek ik voor 6 maand naar Turkije. We hebben daar een appartementje waar we al enkele jaren overwinteren. Mijn telefoon staat vol berichtjes van mensen die we in Turkije hebben leren kennen. Het zal dus ook daar feest zijn zodra we arriveren. Maar als Remco in maart of april ergens koerst en we kunnen er bij zijn, dan keren we terug uit Turkije. Omdat we hem van heel nabij willen blijven volgen.”