Mathieu van der Poel heeft maandag zijn veldritkalender voor deze winter voorgesteld. Zoals verwacht beëindigt hij zijn seizoen op het WK in Hoogerheide, waar bovendien zijn wortels liggen. Zijn verhaal met Hoogerheide voelt een beetje dubbel aan. Ondanks alle overwinningen werd hij er in 2014 bij de beloften geen wereldkampioen. En dat was bij de jeugd opmerkelijker dan wanneer hij wel won.
GP Adrie van der Poel
De Van der Poels wonen in Kapellen, al is Mathieu in 2019 met zijn vriendin gaan samenwonen in ’s-Gravenwezel. Zijn roots liggen echter in Hoogerheide, waar men hem ook beschouwt als ambassadeur en hij reeds gehuldigd werd. De veldrit in Hoogerheide heet ook de GP Adrie van der Poel, waarmee de link wel duidelijk is. In 2012 reed Mathieu er voor het eerst bij de junioren en won hij meteen. Dat deed hij een jaar later dunnetjes over in een seizoen waar hij gewoonweg alles won.
Toen Mathieu van der Poel in 2013 belofte werd, zou hij voor het eerst wat tegenstand krijgen in het veld. Michael Vanthourenhout klopte hem in Valkenburg en later ook op het EK. Ook Sweeck, Van Aert, Jens Adams en Gianni Vermeersch konden hem die winter bekampen. Toch was hij de favoriet op het WK op 2 februari 2014. Zoals overal startte MVDP er ook met als doel te winnen.
Die dag blijkt er echter eentje een klasse te sterk: Wout van Aert. Al snel in de wedstrijd stelt Van der Poel vast dat hij niet bij de besten was. Eventjes overweegt hij zelfs om op te geven, maar gezien het belang van de wedstrijd blijft hij toch verder gaan en behaalt hij brons. Hij vertelt achteraf dat hij misschien wat minder op de weg moet rijden – hij werd die september ook al wereldkampioen op de weg – om frisser in het veld te zijn, dat zou uiteindelijk anders uitdraaien.
Even later blijkt ook dat Van der Poel die dag wat ziekjes was. Hij had die week wat last van keelpijn gehad, maar had besloten om dat stil te houden. Vermoedelijk heeft het hem die dag ook niet geholpen bij zijn jacht op goud.
Revanche
De jongste Van der Poel zou een jaar later wel uitgebreid revanche nemen op zijn 1e verloren WK in het veld. Hij wint in oktober meteen tussen de profs in Gieten en zou die winter al de Superprestige op zijn naam schrijven. In Hoogerheide rijdt hij de tegenstand met Wout van Aert voorop op meer dan een minuut. In Tábor kroonde hij zich vervolgens tot de jongste wereldkampioen aller tijden.
Zoals het hoort in de cross van je vader, keert Van der Poel telkens netjes terug naar Hoogerheide. Hij gaat er in 2016 opnieuw Van Aert vooraf, maar kent er in 2017 ook opnieuw een offday. Door een gebrek aan kracht en ritme belandt hij uiteindelijk pas op de 24e plek. Geen goede generale repetitie dus voor het WK in Bieles, waar hij in een spel met lekke banden opnieuw genoegen moet nemen met zilver.
Met 3 zeges op rij verzoent Van der Poel zich vervolgens wel met de omloop in de wedstrijd van zijn vader. En nu het WK terugkeert naar Hoogerheide, is het de kans om alsnog wereldkampioen te worden op deze speciale plek. Zo keert hij niet alleen terug in het veld in eigen land (deze zondag 27/11/2022 in Hulst), hij zal er ook de veldritsupporters uitzwaaien.
Drukke kerstperiode
Op een dikke 2 maand tijd zullen we Mathieu van der Poel uiteindelijk 14 keer in het veld zien. Ondanks 2 trainingskampen kiest hij dus voor een gevulde kalender. Vooral in de kerstperiode wordt het druk. Op 24 dagen tijd zal hij 9 keer crossen (Val di Sole, Mol, Gavere, Heusden-Zolder, Diegem, Loenhout, Herentals, Koksijde en Zonhoven). Ervoor en erna volgt een ploegstage in Spanje.
Het wordt uitkijken hoe vaak de Nederlandse topper zal geklopt worden. Er zijn winters geweest waarin dat amper gebeurde. Bij zijn laatste echte veldritcampagne in 2020-2021 bleken Pidcock (Gavere) en Van Aert (Herentals, Dendermonde, Overijse) wel een paar keer te sterk. Hij werd toen met enige overmacht wereldkampioen in Oostende. Het zou een seizoen zijn waar hij nu ongetwijfeld voor tekent. Vooral die 5e februari spookt nu al door zijn hoofd.
