Het was de afgelopen weken een fijn weerzien met Julie Roelandts in een 8-tal lokale veldritten. De nog altijd maar 19-jarige renster heeft er jaren van blessure-ellende op zitten en is nu eindelijk verlost van alle problemen. “Na 3 jaar vol miserie ben ik al lang blij dat ik elke week weer aan de start kan staan”, blijft de Mollemse bescheiden.
Silvelle
Het fietsen zit bij de familie Roelandts in de genen. Ook haar neef Rutger was succesvol bij de jeugd en op die manier was Julie al op jonge leeftijd op de koers te vinden. Volgens de overlevering kreeg ze al op haar 5e haar 1e koersfietsje. Bij de aspiranten behaalde Roelandts een aantal mooie titels en was ze steevast te zien in de tricolore. Ook bij haar overstap naar de nieuwelingen bleef ze erg succesvol. Het grote publiek leerde haar kennen in de winter van 2017-2018 toen ze overwinningen behaalde in Wiekevorst, Emelgem-Izegem, Nossegem, Hofstade-Zemst, Schiplaken-Boortmeerbeek, Beernem, Bonheiden en Meer-Hoogstraten.
Ze behoorde op dat moment tot de beste Belgische jeugdrensters. Als dat nog bevestiging nodig had, dan volgde die wel op het BK. Daar stond ze bij de nieuwelingen op het 2e trapje met een zilveren medaille rond de nek. Enkel Julie Brouwers was nog beter dan de toenmalige renster van VZW Lotto-Ladies Cycling.
Roelandts stoomde in de daaropvolgende jaren gewoon door. Ze bleef haar wedstrijden winnen en boekte ook op de weg succes. In 2019 werd ze bijvoorbeeld 10e op het BK voor nieuwelingen. Haar winter begon goed met een zege in Wiekevorst en een 2e succes in Herenthout. Ze geraakte zelfs geselecteerd voor het Europees kampioenschap veldrijden in het Italiaanse Silvelle, maar daar liep het mis.
Duivels
“Eigenlijk is het allemaal begonnen op dat EK”, herinnert de Vlaams-Brabantse zich. “Ik brak er een rib en miste een aantal wedstrijden. Later volgde er ook een polsbreuk en een knieblessure en een tijdje later werd er klierkoorts vastgesteld. Tussendoor was ik ook nog slachtoffer geworden van een aanrijding. Alsof de duivel ermee gemoeid was, werd ik tijdens de pandemie ook nog eens getroffen door het coronavirus. Je kan dus wel stellen dat ik een pechvogel was.”
Het duurde een hele tijd voor de combinatie van klierkoorts en corona uit het lichaam van Roelandts verdwenen was. Toch lijkt het ergste nu achter de rug. “Vanaf februari 2022 kon ik voorzichtig terug opbouwen. Mijn eerste trainingen lukten, al kon ik in het begin maar maximum 2 keer per week de fiets op.”
Inmiddels kon Roelandts de trainingen opdrijven en reed ze terug haar eerste wedstrijden. Dat ging overigens ook gepaard met de start van haar studies LO in Gent. In het veld kon Roelandts begin oktober al eens 9e worden in Nossegem en onlangs volgde zelfs een 6e plaats in Alsemberg. “De resultaten zijn nog heel wisselvallig”, stelt ze zelf vast. “De ene week loopt het niet goed, de andere week gaat het wel vlot. Dat is niet abnormaal na 3 jaar zonder wedstrijd. Zolang er verbetering is, ben ik al tevreden. Ik kan me optrekken aan mijn top 10-plaatsen en hoop in de toekomst nog beter te doen.”
Proximus-ploeg
Roelandts is te zien in het truitje van Proximus-Alphamotorhomes-Doltcini. “Zij hadden me in het verleden al eens gecontacteerd, maar toen zat ik nog goed bij mijn andere ploeg. Toen ik uiteindelijk zonder team viel, heb ik zelf contact met hen opgenomen. Ik ben er tevreden, al is het niet meer hetzelfde dan vroeger. Toen was het evident dat ik goede wedstrijden reed en geregeld won. Nu is dat helemaal anders.”
Toch kijkt de 10’er niet met woede naar haar verleden. “Door de tegenslagen heb ik immers ingezien hoe graag ik het doe. Daarnaast wordt de honger ook groot om nog eens echt een mooie uitslag te rijden.”