In de Tour de France van 2021 reed Sean Bennett 2 keer lange tijd vooruit en maakte de wielerwereld kennis met deze 25-jarige Amerikaan. Het leek het begin van een mooie carrière, maar amper anderhalf jaar later moet Bennett al een punt zetten achter zijn loopbaan. “Ik ben behoorlijk gefrustreerd en verdrietig over hoe het de laatste maanden gelopen is”, geeft hij eerlijk toe in eerlijk bericht op zijn social media.
Van pelotonvulling naar uitblinker
Toen Bennett een ‘highschool freshman’ (1e jaars hogeschoolstudent) was, zette hij zijn eerste stappen in het wielrennen. Daarmee volgde hij zijn oudere broers, die ook al waren aangesloten bij de National Interscholastic Cycling Association. Deze was opgericht in 2009 en bood studenten in de Verenigde Staten de kans om een mountainbikeprogramma te combineren met hun studies. De Amerikaan vond het een geweldige ervaring om in deze context te koersen. Toen hij zijn ‘senior year’ bereikte, besloot hij om wielrennen een echte kans te geven.
Bennett maakte na zijn hogeschool de beslissing om te switchen van mountainbike naar wegwielrennen. Met USA Cycling leerde hij de stiel in Europa en uiteindelijk overtuigde hij An Post Chain Reaction om hem in 2016 een contract voor te schotelen. Elke stap die hij wilde zetten, verliep zoals gepland. Van mountainbike naar de weg, van de VS naar Europa en van pelotonvulling naar uitblinker.
Na een jaar bij de Ierse formatie keerde Bennett terug naar een Amerikaanse ploeg en trok hij het shirt aan van Jelly Belly p/b Maxxis. Dat jaar werd hij 24e in de Kattenkoers, 36e in de Ronde van Vlaanderen voor beloften en 25e in de ZLM Tour. In de hoog aangeschreven Ronde van Bretagne won hij zelfs het bergklassement en in de Ronde van de Toekomst volgde een verdienstelijke 36e plaats in het eindklassement. Toch werd hij niet opgepikt door een groter team.
Gevolgd door Axel Merckx
In februari 2018 kondigde het jonge Amerikaanse talent Adrien Costa aan dat hij niet meer zou terugkeren in de koers. De renner van Hagens Berman Axeon zou later dat jaar zijn been verliezen, maar op dat moment zag hij voor zichzelf geen toekomst als wielrenner. Zijn plekje werd last minute ingenomen door Sean Bennett, die dan toch op de radar van Axel Merckx bleek te staan. Het was Neilson Powless die hem tipte en op die manier kon de renner uit El Cerrito toch aan een nieuw hoofdstuk in zijn carrière beginnen.
Aan de zijde van onder meer João Almeida, Jasper Philipsen en de broertjes Oliveira beleefde Bennett een sterk seizoen. Hij werd 7e in de Kattekoers en de Ronde van Vlaanderen voor beloften, was de beste jongere in de Tour of the Gila, eindigde 2e in een etappe van de Ronde van Californië en voegde daar nog een knappe ritoverwinning in de Baby Giro aan toe. Indrukwekkende resultaten, al bleef de aandacht beperkt.
CEO van EF Education First Jonathan Vaughters belde zijn landgenoot op en vroeg of hij ‘pissed’ was omdat in Amerika renners als Powless en Brandon McNulty wel veel aandacht kregen als belofte en hij niet. Bennett reageerde affirmatief en Vaughters was overtuigd. Dit was voor hem genoeg. Zo belandde de Amerikaan meteen in de WorldTour. In zijn 1e jaar reed hij de Giro en reed hij meteen naar een 9e, 10e, 12e en 13e plaats, wat het beste deed verhopen voor de toekomst. De Giro van een jaar later werd helaas een zware tegenvaller. Hij kwam in de 8e etappe zwaar ten val. De Amerikaan reed nog wel de rit uit, maar vervolgens werd een breuk aan zijn handwortelbeentje vastgesteld.
Alaphilippe
In 2021 kwam Bennett uit voor Team Qhubeka ASSOS en reed hij dus de Tour de France. Richting Carcassonne maakte hij deel uit van een vlucht van 3, die de hele rit zou kleuren. Met zijn 34e dagzege zou Cavendish zichzelf later de geschiedenis in fietsen. Ook richting Luz Ardiden zat Bennett in de vlucht van de dag. Hij trok met onder meer Julian Alaphilippe in het offensief, maar de vlucht van 5 kreeg onvoldoende vrijheid.
Door het einde van Qhubeka moest Bennett afgelopen winter opnieuw van ploeg veranderen. Hij zakte naar het continentale niveau bij China Glory Continental, wat geen instant hit bleek te zijn. Alleen zijn 8e plaats in de Presidential Cycling Tour of Türkiye is het vermelden waard. “Ik zag hoe een mooie carrière door mijn vingers aan het glippen was”, vertelt hij over zijn laatste jaar. “Het zijn frustrerende winters geweest waarbij teams failliet gingen of last minute van idee veranderden. Op die manier lukte het me niet meer om nog onderdak te vinden en moet ik afscheid nemen van de sport.”
Een einde in mineur, al pakken ze de Tourdeelname de Amerikaan nooit meer af.