Deze zondag wordt de kerstvakantie afgesloten met de Wereldbekermanche in Zonhoven. De organisatie heeft een beetje gesleuteld aan het parcours en vooral de passage door de iconische kuil is behoorlijk aangepast. “Voor de beleving bij de supporters leek het ons interessant om de renners na de 1e duik een lus te laten maken en hen vervolgens terug te laten keren”, vertelt Chris Mannaerts, cyclocross manager bij Flanders Classics.
Klassieker
Zonhoven is een echte klassieker in het veld. In heel wat jaaroverzichten en promotiefilmpjes van het veldrijden zit een beeld van ‘de kuil’, waar de renners aan hoge snelheid in duiken en waar de supporters jaarlijks voor een echt ‘arena-gevoel’ zorgen. Het voormalige stort van Termolen werd het gedroomde uithangbord van de Limburgse zandcross, al werd het verschil vaak elders op het parcours gemaakt.
Dit jaar is het parcours grondig hertekend. De renners duiken in het veld en rijden bergop onder een brug door, waarna ze meteen de oude afdaling van de kuil doen. Nadat ze weer uit de kuil geklommen zijn, gaat het niet naar rechts, maar naar links door de velden van de hondenschool. Nu gaat het over dezelfde brug en loopt het parcours via de materiaalpost opnieuw naar de kuil. Dit stukje richting kuil is pittig omdat het lichtjes hellend is en de ondergrond door de vele regenval niet erg lekker bolt.
De renners duiken nu dus voor een 2e maal in de kuil, deze keer via een schuine kant. Dit is een bijzonder technische passage. Het zand is nog niet gewoon geraakt aan de renners, waardoor het voorwiel al eens blokkeert en een duikelpartij onvermijdelijk wordt. Wie beschikt over een gave zandtechniek kan – eventueel met 1 voet uit het klikpedaal – doorzetten en uiteindelijk met voorsprong terug uit de kuil klimmen.
Overal zand
Vervolgens maken de renners nog een 3e lusje door de zandarena, waarbij ze in een bocht van 180 graden eventjes van de fiets moeten en op die manier al lopend naar de volgende stroken gaan. Opvallend is de aanwezigheid van zand in quasi elke bocht op het parcours, waardoor je overal erg geconcentreerd moet zijn.
Het 2e deel van het parcours lijkt op de oude wedstrijd, al is er ook hier wat veranderd. De renners beklimmen een 1e keer het typische heidegebied van De Teut, maken een haarspeldbocht en komen dan opnieuw aan een beklimming door het zand. Het is mogelijk om deze strook al rijdend te nemen, al is een foutje snel gemaakt. Hier werd in het verleden de cross al beslist. Na een snelle afdaling gaat het door de materiaalpost richting aankomst. Vroeger werd er nog wat verder op het parcours geklommen, maar door de verlenging van de kuil zou dat het parcours te lang maken.
Volgens Mannaerts zijn de supporters de grote winnaar van deze wijziging. “Vroeger gingen de renners ook al 2 keer tot aan de bodem van de kuil, maar we vonden de klim toen erg lang”, duidt hij. “Het duurde 50 seconden tot een minuut voor iedereen eruit geklauterd was. Met deze aanpassing maakten we de klim wat korter en geven we de supporters 2 keer een duik naar beneden. Waar de renners vroeger voor 5 à 6 minuten uit beeld verdwenen, krijgen ze nu constant volk te zien. Ze zijn altijd bijzonder enthousiast als de toppers de arena betreden en dat moment krijg je nu 2 keer per ronde.”
Extra uitdaging
Natuurlijk blijft het afwachten wat deze aanpassingen gaan geven. Ook de schuine kant is een boeiende vernieuwing. “Het is een poging om wat extra uitdaging te creëren want de bekende afdaling is eigenlijk niet zo spannend meer”, aldus Mannaerts. “Iedereen pakt die vlotjes, ook al omdat het in de winter makkelijker is om door het zand te rijden. Vroeger werd deze veldrit in oktober en november gereden, dat was in andere omstandigheden. Ik merk dat nu zelfs de amateurs geen enkel probleem hebben om naar beneden te vliegen.”
Ook het praktische aspect speelt mee. “Via de schuine kant geraken we aan de overkant en toch blijft er op het middenplein plaats voor supporters en horeca. Het is altijd een evenwichtsoefening waarbij je moet denken aan het event en ook aan het parcours. Ik denk dat we een mooie uitkomst hebben gevonden. Ik zie de trainende renners ook voortdurend passeren, dus het lijkt er wel op dat de omloop er voldoende snel bij ligt.”
De kerstvakantie heeft al heel wat spektakel opgeleverd en op sommige crossen was het over de koppen lopen. Rekening houdend met de massa toeschouwers die er al in Maasmechelen waren, mogen we ook in Zonhoven weer een grote meute verwachten. “Het maakt niet zoveel uit of het nu 9.000 of 10.000 mensen worden, elke bezoeker is mooi meegenomen”, zegt Mannaerts. “Het weer is niet al te denderend, maar dat hield voorlopig niemand tegen. Hopelijk zijn ze met veel om hier de kerstvakantie in schoonheid af te sluiten.”
