Soms heb je een goeie prestatie nodig om een minder aangename periode voor eens en altijd naar de prullenmand te verwijzen. Alana Polfliet schreef zondag in Marke bij de nevenbond LRC (Landelijke Renners & Crossers) het Europees kampioenschap op haar naam. Een overwinning met een grote emotionele waarde, want ze had veel zorgen.
UCI-crossen
Deze winter combineert Alana Polfliet – het meisje uit Ingelmunster begon pas in de zomer van 2021 te koersen – veldritten bij de LRC met kleinere crossen op de kalender van Cycling Vlaanderen en UCI-wedstrijden. Als 1e jaars belofte rijdt ze intussen bij de vrouwen elite. Voor iemand van 18 jaar een grote stap.
“In die UCI-crossen sta ik bij de start altijd helemaal achteraan, heel moeilijk om in die omstandigheden een degelijk resultaat te halen”, zucht Polfliet, in Kortrijk hogeschoolstudente sociaal werk. “Recent reed ik Gullegem, het Belgisch kampioenschap in Lokeren en de Kasteelcross in Zonnebeke.”
Het leverde Polfliet 2 37e en een 32e plaats op. Met andere woorden: in die UCI-crossen werd ze door de 80%-regel vroegtijdig uit de wedstrijd gehaald. Bij de LRC is de competitie van een ander niveau. In Marke reed de jonge West-Vlaamse zo goed als van start tot finish alleen aan de leiding.
Pericarditis
“Ik stond bij de start op de 2e rij”, gaat Polfliet verder. “Vrij snel zat ik bij Belgisch kampioene Kimberlay Duquennoy. Ik nam wat voorsprong en zag in de rest van de cross niemand meer in mijn onmiddellijke buurt. Zo kon ik het volhouden tot de streep. Toen ik als winnares over de streep reed, schreeuwde ik het uit van vreugde. Inderdaad, misschien hebben ze dat wel tot in mijn woonplaats Ingelmunster gehoord. Voor mij is dit een hele belangrijke overwinning. 3 weken geleden voelde ik me op het BK in Lokeren niet zo heel goed. Af en toe stribbelt mijn lichaam nog tegen.”
Een gevolg van de problemen die Polfliet vorig jaar kende. Nadat ze als juniore een wegwedstrijd in Gullegem tot een goed einde bracht, verliet ze de koers in Krombeke vroegtijdig. Omdat ze zich niet lekker voelde. Pericarditis, ontsteking van het hartzakje, zo bleek. “En 2 weken nadat ik groen licht kreeg om weer te koersen, liep ik een coronabesmetting op”, aldus Polfliet. “Stond ik weer langs de kant. Mijn voorbereiding op het crossseizoen verliep bijzonder gebrekkig. Eigenlijk had ik niet eens een voorbereiding.”
Half september begon ze toch te crossen. Knesselare, een manche van de Cycling Vlaanderen CX Challenge, was haar 1e veldrit. “Zonder voorbereiding niet evident”, beseft Polfliet. “Eigenlijk deed ik mijn voorbereiding tijdens het veldritseizoen. Tot 11 februari 2023 blijf ik crossen. Zaterdag pik ik in Beernem nog een LRC-cross mee, zondag rijd ik in Maldegem een B-veldrit. De finale van de Cycling Vlaanderen CX Challenge in Zelzate wordt mijn laatste veldrit. De dag nadien neem ik in Dadizele deel aan de Parkloop.”
Veldlopen
Voorlopig blijft Polfliet veldrijden en veldlopen combineren. In de atletiek is ze al bezig van haar 7e, in de koers nog maar anderhalf jaar. “Ik wilde dat al langer doen want zowel mijn vader als m’n broer hebben gekoerst”, verduidelijkt ze. “Mama hield het een beetje tegen, maar uiteindelijk gaf ze toch haar fiat.”
Nadat ze begon bij het KDM-Pack Cycling Team stapte ze over naar Team MJ Wood, een echte veldritploeg. In die trui pakte ze zondag bij de nevenbond LRC de Europese titel. “Ik won de cross, maar de trui kreeg ik niet omdat ik te weinig wedstrijden bij de nevenbond afwerkte”, verduidelijkt ze. “Kimberlay Duquennoy, die 2e eindigde, mocht die Europese trui aantrekken.”
Uiteraard smeedt Polfliet plannen voor volgende winter. Ze hoopt de komende maanden in de 1e plaats helemaal gezond te blijven. “Ik heb nood aan een goeie voorbereiding op het volgende veldritseizoen”, besluit Polfliet. “Daarvoor moet ik gezond blijven. Neen, het is niet de bedoeling dat ik volgend seizoen in september en oktober in buitenlandse veldritten op zoek ga naar UCI-punten waardoor ik een betere startpositie zou hebben. Dat zit er nog niet echt in. Want ik besef dat ik nog veel progressie moet maken. Zowel op fysiek vlak als inzake techniek. Dat is iets waaraan ik moet werken. De dinsdagavondtrainingen van Bikercoach Laurens Versteele in Houthulst volgen, lukt mij niet altijd. Omdat ik op dinsdag vaak lang in de les zit.”