Tom Pidcock is er in Hoogerheide niet bij om zijn WK-titel veldrijden te verlengen. Er staat dus geen Brit op het podium in de profcategorieën, zo zou je tenminste denken. Toch is Groot-Brittannië niet helemaal kansloos en dat heeft het land te danken aan een Schot. Cameron Mason kwam amper 7 keer in België crossen, maar liet er toch een stevige indruk na. En de Britten weten altijd wel te pieken naar het WK.
Uit het niets
Cameron Mason werd een beetje uit het niets 10e in de Wereldbeker van Dublin. Oké, hij had 2 weken eerder een veldrit gewonnen in zijn thuiscross te Falkirk, maar dat was met alle respect tegen Janneke en Mieke. De prestatie in Ierland was echter geen toevalstreffer. In Gavere volgde meteen een 9e plek en in Loenhout eindigde Mason zelfs als 4e na de ‘grote 3’. Hij wist in de wedstrijd niet op welke plaats hij reed, tot hij aan de aankomst besefte dat enkel Van Aert, Van der Poel en Pidcock nog voorop waren. Later volgden nog een 8e plek in de GP Sven Nys, een 5e plek in Herentals en een 6e plaats in Hamme.
Tussendoor werd Mason ook nog Brits kampioen in Westmorland. Dat was 1 van zijn grote doelen in de winter. De renner van Trinity Racing Cross haalde de sloophamer boven op een zwaar parcours en reed de 2e (Joseph Blackmore) op maar liefst 2 minuten en 34 seconden. Uittredend kampioen Thomas Mein moest al meer dan 4 minuten toestaan.
Mason is nog maar bezig aan zijn 1e seizoen bij de profs. Bij de beloften was hij een behoorlijke subtopper die in Wereldbekers geregeld naar een plekje bij de eerste 10 reed. Dat gebeurde voor het eerst in 2019, toen hij in Tábor, Nommay en Hoogerheide zijn kunnen toonde en op het WK in Dübendorf 8e werd. In de coronawinter van 2020 slaagde hij er toch nog in om brons te halen op het EK en vorig jaar werd hij fraai 5e op het WK in zijn laatste wedstrijd bij de beloften. Desalniettemin klonk zijn naam voor heel wat volgers niet erg bekend.
Mountainbike
De jonge Brit is in de 1e plaats mountainbiker. Dit jaar werd hij bij de beloften 13e op het EK in Portugal in de Cross Country Olympic. Op het WK in Les Gets volgde een 21e plaats. Op het Brits kampioenschap viel hij net naast het podium. Hoewel Mason nog steeds veel aandacht schenkt aan het mountainbike, lijkt hij net iets beter tot zijn recht te komen in het veld.
De jonge 20’er heeft een belangrijk jaar doorgemaakt. “Ik ben nog het meest fier over hoe ik naast de fiets veranderd ben”, liet hij op zijn sociale media noteren op 31 december 2022. Daarmee verwijst hij onder meer naar het overlijden van Rab Wardell, de man die de afgelopen jaren Schotland vertegenwoordigde in het mountainbikewereldje. Mason besefte hoe kwetsbaar en broos het leven is en besloot zich volledig te smijten op de fiets. Hij bracht meer uren door in het krachthonk en het resultaat zagen we in de kerstvakantie allemaal.
Goed zijn rond Kerstmis, kampioen van Groot-Brittannië worden en een sterk WK rijden, dat waren de 3 vooropgestelde doelen van de 23-jarige Mason. 2 vakjes mag hij inmiddels al afvinken, een 3e staat nog open. Mason mikt in Hoogerheide in de 1e plaats op de top 10, al zal er in zijn hoofd een nog beter resultaat rondspoken. Dat hij de laatste weken een beetje op de achtergrond bleef, kan volgens hem zelfs in zijn voordeel spelen.
Nieuwe grootmacht
Enkele jaren geleden leek Groot-Brittannië een nieuwe grootmacht te worden in het veld, helaas lijkt Mason anno 2023 de enige realistische kans op een medaille bij de mannen. Pidcock is er niet bij, Thomas Mein komt in principe niet in aanmerking voor het podium. Helaas zagen we Ben Turner – een revelatie voor INEOS Grenadiers op de weg – deze winter niet in het veld en ook op Ben Tulett is het al jaren vruchteloos wachten. 2 keer op rij werd hij wereldkampioen bij de junioren, om vervolgens elders zijn doelen te stellen.
Gelukkig is er ook nog steeds Zoe Bäckstedt, het Britse toptalent bij de vrouwen. Zij toonde in Besançon dat ze in topvorm verkeert en in Hoogerheide start ze bij de U23. Shirin van Anrooij kloppen, wordt een quasi onmogelijke opgave, maar het podium lijkt haalbaar. ‘God Save the King’, zullen we dit jaar wellicht niet horen, met een medaille zijn ze aan de overkant van de Noordzee wellicht al tevreden. Aan Mason en Bäckstedt om die hoop waar te maken.
