Samuel Leroux, een Fransman van 28, zette zondagnamiddag in een sprint met 3 de Omloop van het Waasland op zijn naam. De Belgen Elias Van Breussegem en Michiel Nuytten beten in het zand. Leroux is meervoudig Frans kampioen strandracen en pakte in 2021 ook de Europese titel in die winterse discipline. Op de weg koerst hij al z’n hele carrière voor de continentale ploeg uit Roubaix.
Kwartet
Het gaat goed met Elias Van Breussegem. Na 4 seizoenen Veranda’s Willems en een even lange periode bij Tarteletto-Isorex zette de 30-jarige renner uit de Vlaamse Ardennen dit jaar een stapje terug. Hij koerst nu voor het amateurteam Shifting Gears en schonk zijn ploeg vorige week zondag al een zege in de amateurwedstrijd in het Oost-Vlaamse Lierde. Hij combineert nu koersen met een job in de service course van INEOS Grenadiers in Deinze.
“Tegen Hakim Verbeure en Alexander Alonso had ik ooit gezegd dat ik voor Shifting Gears zou koersen zodra ik op continentaal niveau afhaakte”, aldus Van Breussegem. “Dat is nu gebeurd. Ik ben nog altijd gemotiveerd. Het Oost-Vlaams kampioenschap tijdrijden van 6 april 2023 in St-Antelinks is een 1e doel.”
Ei zo na zette de inwoner van Oudenaarde de profkermiskoers tussen Lokeren en Kemzeke (Stekene) op z’n naam. In de laatste rechte lijn – de nieuwe aankomstzone van de Omloop van het Waasland op de N403 is breed en heel lang rechtdoor – kwam hij een metertje tekort om Leroux te verslaan. De Fransman gaf 35 km van het einde de aanzet tot de beslissende vlucht met 4. Maxim Delrue glipte meteen mee, Van Breussegem en Nuytten wachtten niet lang. Dit kwartet ontsnapte uit een kopgroep van 11. Kobe Vanoverschelde en Thibau Verhofstadt, duo van de taartjesploeg, lieten zich verrassen.
Boerenzoon
“Ik voelde me in die kopgroep van 4 de sterkste, ik had ook vertrouwen in mijn eigen sprint”, aldus Van Breussegem. “Maar de omstandigheden waren niet in het voordeel. De laatste 5 of 6 km stond de wind pal op de neus. Bij een poging om mijn 3 gezellen te verrassen, nam ik soms wel een paar metertjes, maar die jongen van EFC (Nuytten, red) leek met Leroux aan z’n wiel altijd het gaatje te dichten. Dat is koers, zo reed hij wel zichzelf in het verlies.”
Nuytten, laatste jaars belofte uit Ardooie, kende de kwaliteiten van Leroux, maar dacht in de slotronde uiteraard aan zelf winnen. Wat hij moest doen, want volgens Wim Feys, z’n mentor, heeft zijn 21-jarige dorpsgenoot de kwaliteiten om prof te worden. Iets wat Nuytten, net als Yves Lampaert en Arnaud De Lie een boerenzoon, dit jaar moet afdwingen.
“Met deze 3e plek is bij mij de druk een beetje weg”, verrast Nuytten. “Ik wist dat de benen goed waren, maar dat had ik nog niet kunnen vertalen in een uitslag. In Brussel-Opwijk reed ik een goeie koers, maar had ik niet het geluk te kunnen meespelen voor de zege. In Lillers was ik wel mee, maar kreeg ik in de finale af te rekenen met een lekke band. Dus weer geen uitslag.”
Verkeerde gok
Ook in de Omloop van het Waasland leek het fout te lopen. In startplaats Lokeren – de wedstrijd zal ook de volgende 3 jaar op de Lokerse Markt van start gaan – kreeg hij vroeg in de koers af te rekenen met een lekke band. “Toen ik weer aansloot, belandde ik in de 2e waaier en dacht ik dat de koers voorbij was”, gaat Nuytten verder. “Met een paar man geraakte ik toch in de 1e waaier waardoor mijn motivatie steeg. En toen we met 11 voorop raakten en daarin 3 koppels zaten, besefte ik dat ik een goeie keuze maakte.”
11 koplopers werden er 4. Alleen durfde Nuytten, nochtans niet traag, niet op z’n spurt rekenen. “Had ik misschien beter wel gedaan”, beseft hij. “In de laatste kilometer probeerde ik het nog met een verrassende uitval. Tevergeefs. Die renner van Shifting Gears was bijzonder sterk. Ik was zeker niet de sterkste in die vlucht met 4. Vandaar dat ik niet op mijn spurt vertrouwde. In een wedstrijd als deze is het meestal de meest frisse die wint. Misschien had ik toch op mijn spurt moeten gokken.”