Een prachtige prestatie. Voor de 6e keer bracht Frans Claes de meerdaagse mountainbikewedstrijd in Zuid-Afrika tot een goed einde. 6 maal met een andere partner, voor de 4e keer met een niet-Belg. Met de Zwitser Konny Looser eindigde hij 19e. De 39-jarige Vlaams-Brabander zag nooit eerder zo veel drama tijdens de Cape Epic.
Minste resultaat
Niets aan het toeval overlaten verhoogt de kans op slagen. En toch kon Frans Claes, die 5 weken voor de start naar Zuid-Afrika afreisde, ei zo na niet beginnen aan de Cape Epic. “Het 1e plan was om met Jürgen Roelandts te rijden, maar we kregen het financiële plaatje niet rond”, vertelt Claes. “Met mijn Oostenrijkse ploeg Pure Humanpwr KTM kon ik toch deelnemen. Net als vorig jaar met Manuel Pliem, maar in de week voor de start kregen we allebei maag- en darmklachten. Ergens onze handen niet goed gewassen? In een bakkerij iets verkeerds gegeten? We weten het niet.”
Claes raakte net op tijd genezen, Pliem vloog de dag van de start ziek naar huis. De Zwitserse kampioen Konny Looser, die in Zuid-Afrika was om zijn vrouw (eindlaureate Vera Looser, geboren als Vera Adrian) tijdens de Cape Epic te begeleiden, was bereid in te vallen. “Verre van ideaal, maar ik was blij dat ik kon starten, alles werd pas 72 uur voor de start geregeld”, aldus Claes. “Met Manuel was het plan te proberen etappe 5 of 6 te winnen. Konny was niet voorbereid op deze Cape Epic.”
Het gelegenheidsduo werd 19e. “Mijn minste resultaat in 6 deelnames, maar dat doet er niet toe”, beweert Claes. “Het deelnemersveld was dit jaar heel sterk. We eindigden binnen het 1e derde van het veld. Toch niet zo slecht. We begonnen met 1.500 aan de 8-daagse mountainbiketocht. Zeker 70% haalde de finish niet. Want het was een hele zware editie.”
Heldin Amy
Vooral door de weersomstandigheden. Want veel regen en een felle wind. “Nooit eerder zag ik zoveel drama tijdens de Cape Epic”, verduidelijkt Claes. “Voor ons begon het al de 1e dag. Om druivenranken te beschermen tegen vogels spannen ze er stevige netten over. Bij het oprollen vormen die een grote bal. Door de wind was zo’n bal losgeslagen. Met hoge snelheid zagen we dat gevaarte op ons afkomen. Ik kon die bal nog net ontwijken, Konny niet. Het duurde heel lang om zijn fiets uit die netten te bevrijden. We hebben er zelfs een wiel moeten uithalen voor dat lukte.”
“Ook in de 1e etappe kreeg Amy Wakefield een stok in haar biceps”, weet Claes. “Alles behalve een mooi zicht want je zag haar spieren liggen. Candice Lill, haar ploegmaat, gebruikte ducktape om de wonde te verzorgen. Toch haalden ze de finish. Na de rit trok Amy naar het ziekenhuis. Pas na middernacht was ze terug in het kamp. Tot dag 6 bleef het duo aan de leiding. Door een kapot wiel verloren ze 40 minuten en verspeelden ze de eindzege. Brute pech. Amy was dé held van deze Cape Epic.”
Ook het materiaal werd in deze editie zwaar op de proef gesteld. “We waren blij dat we in 1 van de etappes extra remblokjes hadden meegenomen”, aldus Claes. “Zuid-Afrikaans zand is blijkbaar veel sterker dan remblokjes. Tijdens die rit raakten ze volledig versleten. Iets waar ook andere teams mee af te rekenen hadden. Met mijn helm, de Stormchaser van ABUS, kende ik geen probleem. Zo lang je een helm op je hoofd niet voelt, is het goed. Bovendien ziet die Stormchaser er ook heel tof uit.”
Parasiet
Regen en wind zorgden ook in het tentenkamp voor problemen. “Zo liepen de tenten ‘s nachts wel eens onder water”, zucht Claes. “Op het einde van de week zag ik in het tentenkamp lijken lopen. Het was een hele zware Cape Epic. Wat leidde tot halve en hele drama’s onder de deelnemers. Zelf wil ik ooit het podium halen, maar dat is nog niet gelukt. Intussen ben ik 39, ik weet niet of ik die ambitie ooit nog kan waarmaken.”
Een 8e plaats met de Duitser Markus Bauer in 2018 is Claes’ beste uitslag in de Cape Epic. Met Sébastien Carabin werd hij bij z’n debuut in 2017 10e. In 2021 reed hij met Jens Schuermans naar plaats 11, vorig jaar met Manuel Pliem naar plek 13. Met de Zuid-Afrikaan HB Kurger eindigde hij in 2019 op de 18e plaats.
Intussen denkt Frans Claes aan andere doelen. Roc d’Ardenne van 28 tot 30 april 2023 is de volgende wedstrijd. Daarna volgt de Belgian Mountainbike Challenge van 18 tot 21 mei. “April is een maand om te trainen”, besluit hij. “Eerst laat ik mijn bloed en stoelgang onderzoeken. Want mijn maag- en darmklachten zijn niet helemaal voorbij. Door de adrenaline van de koers schonk ik daar vorige week weinig aandacht aan. Nu moet ik toch eens checken of ik geen parasiet meebracht.”
