Geen hoofdrol voor Jelle Wallays (33) in de Hel. De West-Vlaming van Cofidis zag zich genoodzaakt 3 keer te wisselen van fiets. Hij bolde 17 minuten na winnaar Mathieu van der Poel als 93e over de streep in Roubaix. Kopman Max Walscheid eindigde op de 8e plaats. Voor Wallays staat zondag de Amstel Gold Race op het programma. Plus de zoektocht naar een nieuw contract.
Geen Ronde
‘Wally’ is een nuchtere West-Vlaming. Tijdens z’n carrière – hij is bezig aan z’n 13e profseizoen – dacht hij aan wat na de koers komt. In Staden startte hij 3 jaar terug B&B Kooon. Bovendien ontwikkelde hij een koffiemerk en runt hij een trainingscentrum. Het lijkt erop dat hij nooit in het spreekwoordelijke zwarte gat zal vallen.
“Maar ik wil na dit seizoen nog 2 jaar koersen”, benadrukt ‘Speedy Wally’. “Ik weet dat het niet makkelijk zal zijn, maar ik zou graag nog 2 seizoenen aan mijn carrière toevoegen. Ik hoop dat ik een ploeg vind waar ik mijn ervaring kan delen. Denk dat ik nog altijd sterk genoeg ben om een kopman uit de wind te zetten. Mijn manager heb ik aan het werk gezet. Ik hoop dat hij voor mij een ploeg vindt waar ik ook in 2024 en 2025 mijn ding kan doen. Bij Lotto Dstny of Intermarché-Circus-Wanty zouden ze mij kunnen gebruiken, vermoed ik.”
Volgende maand wordt Jelle Wallays 34 jaar. Hij hoopt tot en met z’n 36e door te gaan. Tijdens z’n carrière moest de man die 2 keer Parijs-Tours (2014 en ‘19) won en in 2018 een rit in de Ronde van Spanje op z’n naam zette, ook heel wat tegenslagen verwerken. Onder meer recent toen bleek dat de ploegleiding van Cofidis hem passeerde voor de Ronde van Vlaanderen.
Anders koersen
“Mijn voorjaar is niets geweest”, zucht de broodrijder uit Staden. “In elke koers kende ik pech. Jammer genoeg hoort dat bij het wielrennen. Gelukkig heb ik dat allemaal leren relativeren. Anders was het met mij niet goed gekomen, was ik op mentaal vlak onderuit gegaan. De koers is niet alleen fysiek lastig, maar ook op mentaal vlak. Nog meer dan vroeger is het altijd vechten voor je plaats. Jawel, door de impact van de nieuwe generatie, denk ik.”
In zowel Omloop Het Nieuwsblad als Gent-Wevelgem liet Wallays zich zien in een vlucht. Ook in de andere topklassiekers probeerde de West-Vlaming een plaatsje te veroveren in een vroege en lange ontsnapping. “Er zijn nog amper vroege vluchten”, beseft hij. “In vergelijking met 10 jaar geleden wordt er heel anders gekoerst. Toen trokken ze pas 30 of 40 km van de finish de gas volledig open. Nu kan het op elk moment van de wedstrijd gebeuren. De toppers beginnen eraan wanneer ze willen. Zit je in een vlucht kan dat een voordeel zijn. Probleem is dat iedereen in zo’n ontsnapping wil zitten.”
En het er nog nauwelijks van komt. Ook in Parijs-Roubaix probeerde Wallays een plaatsje te veroveren in een ontsnapping. Uiteindelijk werd een vlucht met slechts 4 renners gevormd. Een kleine kopgroep die pas een handvol kilometer voor de 1e van 29 kasseistroken tot stand kwam.
Zakkend zadel
“Toen ik niet in die vlucht was geraakt, hoopte ik zo dicht mogelijk te eindigen”, verduidelijkt Wallays zijn ambitie. “Op de 1e kasseistrook kreeg ik problemen met een gezakt zadel. De ploeg had pas auto 18. Ik heb dus lang moeten achtervolgen. Op Haveluy, de laatste strook voor het Bos van Wallers, zakte het zadel van mijn reservefiets. Dan was de koers voor mij over. Ik ben blijven rijden, maar een uitslag haalde ik niet. Nochtans was ik vandaag goed. Dat dit een Parijs-Roubaix op recordsnelheid was, heb ik nooit gevoeld. Gewoon omdat mijn benen in orde waren.”
Uiteraard had Wallays in z’n 6e Helletocht liever geen pech gekend. Het was al 5 jaar geleden dat hij aan de start stond van Parijs-Roubaix. In 2018 werd hij 14e, z’n beste uitslag in dit Monument. Dat jaar lukte het om een plaatsje te veroveren in een lange ontsnapping. Die tactiek, in z’n 3e van 5 seizoenen bij Lotto, leverde hem een interessant resultaat op.
Zondag werkt hij Amstel Gold Race af. Het wordt pas z’n 2e deelname aan deze Nederlandse klassieker. De vorige dateert van 2012 toen hij nog de kleuren van Topsport Vlaanderen-Baloise verdedigde. “Ook zondag probeer ik mijn werk voor de ploeg te doen”, besluit Wallays, die na de Amstel even rust inbouwt.