We tekenden een ritje uit van zo’n 120 km. Onze weg gaat over de mooiere wegen van de Limburgse en Antwerpse Kempen, samen met een stukje natuur en heide aan de overzijde van de Belgisch-Nederlandse grens. Rust en stilte genoeg tijdens deze rit.
Paka
We vertrekken op de ruime parking aan de Sint-Trudokerk in Meerhout. Kerk en kerkhofmuur zijn sinds 1976 beschermd als monument en landschap. Een prachtige barokke toren en de Romeinse onderbouw worden door kunst- en geschiedenisliefhebbers meteen (h)erkend. De kerk heeft echter tot tweemaal toe in lichterlaaie gestaan door een dorpsbrand en de gevolgen van oorlog.
We blijven relatief verkeersvrij in de eerste kilometers van onze route. Tussen de open velden kan de wind wel eens vrij spel krijgen, waardoor het bij momenten wel stevig duwen wordt. Ideaal om snel op te warmen en het bloed goed te laten stromen.
We fietsen voorbij het recent omgedoopte Pakawipark, vroeger beter bekend als de Olmense Zoo. Ondanks een brede waaier aan diersoorten sinds 1976, is het park voor publiek geopend in 1980. ‘Paka’ is Swahili voor katachtigen, de diersoort waarvoor het park gekend staat. Een flits van katachtigen en andere dieren hebben we vanop onze weg helaas niet kunnen zien, maar we fietsen onverstoord verder richting het gehucht Stotert.
Gravel
Op 11 september 1944 gaf het Duitse legercommando aan de burgerbevolking van Oostham, Olmen en Balen het bevel om hun huizen te verlaten en het hele grondgebied te evacueren. Het oorlogskruis van de Malou kwam hier om deze daden te herinneren. 1 van de weinige hoogtemeters van de dag is de Kanaalbrug van Kerkhoven richting Hechtel-Eksel. Na een goede 80 km passeren we iets noordelijker hetzelfde toffe binnenkanaaltje. In een rustige omgeving geflankeerd door gravel aan weerskanten.
Wie met de fiets rijdt en Hechtel-Eksel zegt, denkt spontaan aan fietsen in de Bomen. Let op, in de GPX kon dit niet opgenomen worden, dus wees aandachtig na 19 à 20 km. Volg hier de pijlen richting fietsen door de bomen. Deze brug brengt je met een dubbele cirkel tot 10 meter aan de kruinen van de bomen voor een andere fietsbelevenis. Hoogtevrees hoef je niet hebben. Na een klein ommetje van 700 meter kom je terug op het beeldschone slingerende fietspad tussen de bossen. Hier kan je helemaal tot rust komen voor de komende kilometers. Aan bos en stilte geen gebrek hier.
De stilte is hier zeker van toepassing wanneer we ontelbare grafstenen aan de Duitse Militaire begraafplaats passeren. Hier in Kattenbroek, Lommel, rusten maar liefst 39.000 soldaten, het merendeel zijn Duitsers. Wat dit de grootste West-Europese begraafplaats maakt uit WOII, maar liefst over 16 hectare. De begraafplaats is te allen tijden toegankelijk. Hier zijn 15 nationaliteiten vertegenwoordigd en meer dan 6.400 soldaten konden niet worden geïdentificeerd. Ben je na deze passage even van je melk, kan je gerust een rustpauze inlassen aan Hof ten Vrede.
Beschermd natuurgebied
We komen aan in Pelt. Vanaf hier rijden we verder over de steenweg richting Hamont-Achel naar industriezone Bosstraat. Eens in Hamont-Achel gaat het langs Erfgoedwandeling De Doodendraad en de Achelse Kluis. Oorspronkelijk is dit opgericht in 1916. Hier kan je een reconstructie vinden die weerspiegelt wat de invloed was van deze Duitse inventie tijdens WOI rond Achel en omstreken. Verschillende infoborden geven meer informatie over de pogingen tot ontsnapping en indrukwekkende verhalen die zich toen hebben afgespeeld.
De Abdij van Achel of De Achelse Kluis is een beschermd natuurgebied vanwege zijn hoge natuurwaarde, populair bij wandelaars en fietsers van ver en dichtbij. Zij die een stop nodig hebben of fan zijn van een lekkere trappist kunnen zich hier even neerplanten. De Achelse trappist is in verschillende formules beschikbaar en enkel te drinken in de Herberg van de Achelse Kluis. Dit kan je zeker door een mogelijk dipje sleuren om met volle moed je route weer verder te zetten.
Na 55 km steken we de landsgrens over en vertoeven we op Nederlands grondgebied. Hier zullen we voor een 30-tal kilometers onze trip verderzetten en gebruik maken van de prima fietsinfrastructuur.
Landsgrens
We krijgen een smal fietspad door de duinen van de heide voorgeschoteld. Het is zo smal dat je hier wel de nodige aandacht moet hebben voor tegenliggers. De omringende natuur zorgt voor voldoende begroeiing naast de weg, een oplettend oog is aangewezen om je veiligheid te verzekeren. Na wat slingeren door de natuur naderen we Valkenswaard. De vele gravelstroken in de omgeving laten we echter voor wat ze zijn. Nu volgen de kleine gemeenten en gehuchten zich in sneltempo op. Bij deze is de helft van de route gepasseerd. We fietsen onder andere door Borkel, Heuvel en Hoek om zo via de lange wegen naar Luyksgestel te rijden. De landsgrens nadert weer.
In België duurt het niet lang of we hebben weer een vertrouwd zicht: een jaagpad en niet 1 maar een aanhechting van verschillende stukken. We zitten tussen Mol en Lommel op het kanaal Bocholt-Herentals, waar we weer vaart kunnen maken op een rustig stukje asfalt. We hechten aan op een tussenkanaal van Russendorp naar Bankei, niet zo ver van waar onze route startte aan de brug in Kerkhoven.
We doen nog een laatste inspanning langs het water in Gompel. Van omliggend verkeer hebben we hier geen last voor we terug naar Meerhout fietsen. Via Lil en Hulsen eindigt onze route. Ewenmaal terug bewonderen we nog even de Sint-Trudokerk na toch wel een beetje toerist in eigen land te zijn geweest.
Download GPX WielerVerhaal Fietsroute Meerhout – 120 km!