Vrijwilligers in de koers. Op iedere hoek van het parcours zijn ze te vinden en allemaal hebben ze een wielerhart van de zuiverste soort. Zonder die talrijke hulpjes in het peloton zou de koerswereld er helemaal anders uitzien en is er misschien geen sprake van die belangrijke laatste bidon of dat nieuwe wiel bij een lekke band op 1 of andere godvergeten plek in de wedstrijd. Wij spraken met Toon Gijbels en Bram Van den Schoor, 2 Herenthoutse wielerfanaten die Team Astana tot in Italië volgen om een handje toe te steken. Het duo beleeft het wielrennen zoals de koers hoort te zijn: pure passie!
Gunther Bierinckx
“Bram en Toon zijn bijzondere vrienden voor me geworden, ongelooflijke mensen die je hun hart geven.” Woorden die van diep binnenin komen bij de Italiaanse Astana-ploegleider Stefano Zanini, die ons te woord staat tijdens dit alweer drukke voorjaar 2023. De Italiaan won in zijn actieve carrière onder meer de Amstel Gold Race en de slotrit van de Tour de France op de Champs-Elysées.
Koersvolgers Bram en Toon smeedden de voorbije jaren een unieke band met Stefano Zanini. Ze volgen bijna jaarlijks het WK wielrennen ter plaatse met enkele kameraden waar dan weer enorm hard gelachen, gedronken en samen over de koers gepalaverd wordt. De rest van het wielerseizoen? Dat is voor Bram Van den Schoor en Toon Gijbels bittere ernst. Hoewel, hulp aanbieden bij Team Astana doen ze met veel plezier, zo blijkt. Waar en wanneer het kan in de agenda van Lus, partner van Toon Gijbels, trekt ook zij mee op pad met deze wielerliefhebbers van de zuiverste soort.
“Onze assistentie bij Astana in de verschillende koersen is eigenlijk allemaal begonnen met onze vriend en dorpsgenoot Gunther Bierinckx, die in 2014 soigneur was bij Astana”, herinnert Bram zich. “Ploegleider was toen al Stefano Zanini, eigenlijk een halve Belgische Italiaan, vind ik. Hij wilde zoveel mogelijk support geven aan de renners tijdens de wedstrijden en dus waren alle extra auto’s en manschappen langs het parcours meer dan welkom. Zo zijn Toon en ik als vrijwilligers op die kar gesprongen.”
30 koersdagen
“Toon en Bram, onze vaste supporters, zijn altijd aanwezig tijdens de Belgische klassiekers in het voorjaar. Voor hen is dat pure passie”, weet Zanini. “Maar ook Milaan-Sanremo, Ronde van Lombardije, Strade Bianche, Giro en Tour de France deden ze al mee. Zelfs de ‘Pedala con Zazà’ maakten ze mee.” Dat laatste, die ‘Pedala con Zazà’, is een fietstocht waar iedereen aan kan deelnemen in de thuisbasis van de Italiaanse ploegleider. Het gaat om een evenement dat voor het goede doel wordt georganiseerd en waar plezier maken op de 1e plaats komt.
Zo’n 30-tal koersdagen op een jaar zitten Bram en Toon in de wagen om Team Astana bij te staan. Op vrijdag de wagen in richting Ronde Van Lombardije in Italië om amper 2 dagen later terug te bollen richting thuisbasis: het is geen uitzondering. Het ultieme koershoogtepunt voor de wielergekken uit Herenthout vond plaats in de Tour van 2019 bij de Grand Départ in hartje Brussel. Toon zijn camper? Dat was voor 1 dag niet de plek waar Toon, Lus en Bram in alle rust naar het scherm keken om de wedstrijd te volgen. Het waren renners die hun plek innamen. En Toon en Bram? Die genieten vandaag nog steeds van dat opvallende moment.
“Voor de ploegentijdrit op dag 2 vroeg de ploeg Astana extra logistieke steun in de buurt van de aankomst. De teambus stond namelijk aan de start en het was dus niet mogelijk om deze op tijd aan de finishlijn te krijgen”, vertelt Toon. “We hebben toen onze eigen mobilhome omgebouwd tot kleine rennersbus met faciliteiten voor de renners om buiten los te rijden en plaatsten een picknicktafel met Belgische frietjes op. Dat vonden we belangrijk voor het personeel van de ploeg. Zelfs grote baas Aleksandr Vinokourov kwam ons toen persoonlijk bedanken, dat was wel knap!”
Maar het is niet altijd rozengeur en maneschijn voor de 2 Astana-vrienden uit de Kempen. Zo komen ze terecht bij een verhaal uit de Italiaanse klassieker Milaan-Sanremo. “Tijdens de Primavera van 2018 kwamen we aan op vrijdag met een geweldige lentezon en genoten van een frisse pint op een terrasje”, herinnert Bram zich. “We hadden zoveel spijt dat we onze korte broek nog in onze valies hadden zitten dat we besloten dat die ‘s anderendaags op de koers zeker dienst zou doen.”
Zo gezegd, zo gedaan en op zaterdagochtend trokken beide heren vol vertrouwen hun kort broekje aan. “De Italiaanse medewerkers van het team vonden het een optimistische zet van ons, maar wij waren zeker van ons stuk. We gingen ten slotte toch naar de Italiaanse Riviera”, lacht Bram. “Aan de start werden we meteen getrakteerd op gietende regen en verder richting Turcino was het nog amper 5 graden. Aan de finish stonden we te rillen onder een waterzonnetje met daarbij een ijskoude wind. Het besluit dat het die dag totaal geen weer was voor die korte broek, daar waren we ons ondertussen wel van bewust.”
Hoe een wielerdag voor de vrijwilligers er exact uitziet, dat geven de heren ook nog graag mee. “De dag start met ‘s ochtends heel vroeg op te staan, stevig te ontbijten, een briefing met de wedstrijdleiding mee te pikken in het hotel waarbij het parcours overlopen wordt, daarna nog een stevige koffie tanken om dan de wagen klaar te maken met bidons en wielen erin. Niet veel later is het de auto instappen en vertrekken naar de start van de koers om van daaruit 3 kwartier voor de eigenlijke start met de wagen naar de afgesproken tussenpunten te rijden”, verduidelijken ze. “Na de wedstrijd bollen we dan altijd terug richting hotel van de ploeg voor het avondeten en de debriefing. De dag afsluiten? Dat gebeurt steevast met een lekkere trappist in de bar.”
Stefano Zanini wil aan de Herenthoutse vrienden wel eens zijn dankbaarheid laten zien met een diner of enkele lekkere drankjes. Maar ook dan komt het duo met een verrassing op de proppen, zo blijkt. “Het straffe aan Toon en Bram is dat ze telkens weer met een verrassing afkomen. Wanneer je hen uitnodigt voor een diner of samen een paar biertjes hebben ze steevast een antwoord klaar op die uitnodiging en schenken ze me typisch Belgische lekkernijen”, vertelt Zanini. “Ik zei het al. Die 2 kerels uit Herenthout, die zitten diep in mijn hart!”