Met de lente die pas is aangebroken, kozen we een dag uit om ons naar Aarschot te verplaatsen. We hadden een mooie route gevonden op RouteYou die we graag zelf eens wilden ontdekken. Een prachtige route die zich 120 km door het Hageland kronkelt.
Stevige start
Starten doen we aan de Oude Demer. Van hieruit krijgen we wel weinig tijd om op te warmen. Want na amper 700 meter gaat ons voorwiel al stevig omhoog wanneer we op de Schoonhovendreef rijden. Deze staat beter bekend als de ‘Muur van Aarschot’. Dan weet je genoeg. Vooral het 1e deel is hier meteen zeer pittig met een maximaal stijgingspercentage van meer dan 17%. We schakelen dan ook meteen naar ons kleinste verzet. Met vooraan een 39 en achteraan een 25 is onze versnellingskeuze niet meteen ideaal en moeten we toch minstens 400 Watt trappen om op een deftig tempo omhoog te rijden.
Wie hier bekend is met de streek weet dat dit heus niet de enige kuitenbijter in de regio is. In het 1e uur rijden we toch een 6-tal heuvels op die vaak stukken van tegen de 10% in stijgingspercentage bevatten. Ook al hebben we het 1e deel vooral de wind in de rug, dankzij deze stukken wordt onze snelheid toch vaak goed naar beneden gehaald. Maar uiteraard zijn er ook vaak leuke passages bergaf bij, waarbij we nog wat extra bijtrappen om zo ons gemiddelde toch wat op te krikken.
Fruitstreek
Ten noorden van Scherpenheuvel kronkelen we van het ene naar het andere Vlaams-Brabantse dorp. Dit doen we het merendeel over de typische binnenwegen in deze streek, smalle paden die door de Vlaamse velden lopen. Na zo’n 45 km komen we op ons verste punt van de route. We komen hier via de Ransberg, die dezelfde naam draagt als het plaatselijke dorp, uit aan de plaatselijke kerk. Dit klimmetje start rustig oplopend tussen de velden en fruitranken, waarna het op het einde toch stevig omhoog schiet.
Boven draaien we even rechts de grote weg op. Dat we hier van richting veranderen voelen we goed aan de wind die nu begint tegen te blazen. Het valt plots op dat we de hele tijd een donkere regenwolk in onze rug hebben gehad. Gelukkig hebben we onze regenjas in onze achterzak gestoken, het lijkt erop dat we die straks wel kunnen gaan gebruiken. Halfweg onze route komen we aan ons volgend noemenswaardig klimmetje, de Wijndries. Een prachtig smal klimmetje van zo’n 400 meter met een maximaal stijgingspercentage van 11%.
De weg loopt hier als het ware door de grond, want links en rechts hebben we enkele meters hoge zijkanten. Enkele kilometers later zijn we al aan het volgende ‘kaske’, via de kasseien van de Kerkstraat klimmen we omhoog. Boven loopt deze kasseistrook nog een stukje verder door. We rijden door de fruitvelden, waar er hier en daar al enkele sporen van bloesems te zien zijn.
Waterburcht
Na km 78 staat ons in Houwaart een 2-luik te wachten. Hier beklimmen we de Solleweg en Wijngaartstraat die aan elkaar aansluiten, waarna we een korte duik naar beneden nemen om zo aan de voet van de bekende Houwaartseberg te komen. Hierna gaat het richting Rotselaar, waar we via een voor ons ongebruikelijke weg op Het Rot terecht komen. Zo zetten we dan koers richting het Hellegat, dat ook weer een stevige kuitenbijter is. Boven is de beloning wel groot. Je kan hier even op adem komen, op een bankje dat er op een strategische plaats staat met een prachtig zicht. Zeker de moeite waard om toch even te genieten.
Wij zetten onze tocht snel verder. Zo komen we even later ook weer aan een mooi stukje landschap: het kasteel van Horst, waar befaamd stripfiguur ‘De Rode Ridder’ is opgegroeid. Hierna zijn we alweer aanbeland bij onze laatste 20 km. We zullen nog enkele heuvels verorberen, waaronder ook de Meesberg, een smalle betonweg die vooral in het begin stevig omhoog loopt. Deze beklimming zal misschien wat bekender in de oren klinken dan ‘de achterkant van de Chartreuzeberg’.
Het feest is dan zeker nog niet voorbij, want je mag je nog verwachten aan enkele stevige stroken bergop. Tot je de ring van Aarschot oversteekt, blijft het nog constant op en af gaan. Daarna mag je de laatste kilometer uitblazen en geraak je bijna zonder te trappen terug aan het vertrekpunt. Bij het afduwen van onze fietscomputer hebben we toch weer een kleine 1.200 hoogtemeters verzameld op een afstand van exact 120 km.
Download WielerVerhaal Fietsroute Hageland vanuit Aarschot: 120 km met 1.200 hoogtemeters.
KAARTJE ROUTEYOU!
Win de Ekoï Gara fietshelm van Sep Vanmarcke!
1 comment
Mooie tocht die vaak over rustigere wegen gaat. Echt vlakke stukken kom je niet tegen, het blijft altijd wel op en af gaan. De verste lus richting loksbergen bevat iets mindere kwaliteit van betonplaten maar in het algemeen is dit een route waar de wegen vlot bollen. Beklimmingen rond Houwaert en Nieuwrode hakte er stevig in!
Merci voor de route!