We verkenden de omgeving van het WK Gravel 2024, dat plaatsvindt in Oud-Heverlee! Oud-Heverlee, gelegen in de prachtige regio Vlaams-Brabant, blijkt de perfecte gastheer voor dit WK. De combinatie van verharde en onverharde wegen maakt hier erg mooie routes mogelijk. We creëerden een eigen Bingoal-route van 130 km, inclusief 75% onverhard. Wie niet terugdeinst van een kasseistrook of steile helling en de nodige portie stof, kan beginnen aan een toffe trip.
Zoet Water
Met start aan de vijvers van het Zoet Water in Oud-Heverlee zetten we onze tocht in. Hier zal ook de aankomstlokatie zijn van dit WK. De wegwerkzaamheden maakten het iets moeilijker bereikbaar, maar we zijn er toch geraakt. De route bevat smalle en brede gravelstroken, samen met goed bollende en wat hobbeligere stukken. Vergeet niet de nodige bevoorrading te voorzien, want de opeenvolgende kuitenbijters hakken erin. Op sommige plaatsen merken we dat de natuur zijn vrije loop gaat, de paden zijn dan iets moeilijker zichtbaar door het langere gras.
We warmden over de weg eventjes op om al snel de 1e gravelstrook voorgeschoteld te krijgen. Rechtsaf naar de Minnebron en Kapel Onze-Lieve-Vrouw van Steenbergen. Het loopt al snel omhoog, de benen worden niet gespaard. De brede weg en prachtige natuur maken echter de nodige indruk. We blijven rond het bosreservaat ‘Everzwijnbad’. De route brengt ons vervolgens naar Nethen, een gezellig dorpje in Waals-Brabant. Een iets technischer pad volgt, neem hier de nodige voorzichtigheid met de uitstekende stenen die wel eens kunnen zorgen voor een lekke band. Door het warme weer is de ondergrond op sommige stukken ook redelijk mul geworden. We moeten in ieder geval alert blijven. Tussen enkele weilanden door komen we aan in Eerken, waar we kort door het centrum fietsen.
De route steekt de N25 over om al snel weer over de mooie zandwegen te rijden. Deze keer zijn er iets meer open stukken, wat het iets lastiger maakt met de wind. Terug in noordelijke richting, net buiten Hamme-Mille, een deelgemeente van Bevekom, rijden we terug een bosrijk gebied in.
Arboretum
We steken de Waranderivier over om ons door het Bosreservaten Heide en Pruikenmakers te begeven. Dit bezorgt ons weer wat brede gravelwegen, wat variatie met heel wat kleinere onverharde paden voordien. We komen uit op de Weertse Dreef, op een boogscheut van de start van onze route. De handige brug over de Naamsesteenweg verbindt de bosrijke gebieden met elkaar. Voor een kleine 10-tal kilometers waren het rechtere paden en wegen met minder bochtenwerk. Voorbij de Prosperdreef blijven we net buiten Vaalbeek. Tussen Vaalbeek en Oud-Heverlee wordt het wat bochtiger, maar we proberen toch de nodige gravelpaadjes te vinden. Even is er een intermezzo in Oud-Heverlee centrum, het duurt maar even of we zijn weer vertrokken in de natuur.
De volgende waterweg die we kruisen is de Dijle naar Korbeek-Dijle. We kregen terug wat ruwere paden voorgeschoteld tot aan Vossem. Het zwaarste deel van de route zit erop met de meeste steile klimmetjes. Er zijn nog ettelijke hoogtemeters die overwonnen moeten worden, maar dat is vanaf nu iets meer glooiend.
Net achter Vossem rijden we door op het domein van Tervuren Park, waar onder meer de Vossemvijver ligt. Dat is toch even een wauw-momentje. Het is moeilijk om de prachtige omgeving en natuur goed in beeld te krijgen, maar we doen ons uiterste best. Het komt goed uit dat we in het midden van onze rit zitten, dus nemen we even een pauze op 1 van de bankjes naast het water. We rijden vervolgens recht door het adembenemende Geografisch Arboretum van Tervuren. Het maakt deel uit van de Koninklijke Schenking. Het Arboretum van Tervuren werd opgericht in 1902 op een eigendom van koning Leopold II en werd ontworpen door botanicus Charles Bommer. Het arboretum ligt aan het Kapucijnenbos en omvat bomen en struiken uit het noorden, het westen en het oosten van Noord-Amerika, uit Centraal- en Mediterraan Europa, en uit het Midden en het Verre Oosten van Azië.
Zoniënwoud
We krijgen hier wat licht oplopende stroken voorgeschoteld om vervolgens op een plateau te komen in het Zoniënwoud. In 2021 werd het dat toegevoegd aan het UNESCO Werelderfgoed. We probeerden er de beste gravelwegen uit te kiezen en zoveel mogelijk ruimte in het bos te gebruiken op de toegestane paden. De mogelijkheden zijn hier eigenlijk oneindig. Onder de verschillende tunnels van de steenwegen door blijven we zo’n 30 km op dit domein. De route kruist nooit, maar toch lijkt het dat we op sommige plaatsen al geweest zijn. Zonder GPX-file kan je hier wel verdwalen.
Van het ene domein naar het andere, we komen uit op een brede gravelweg die wel op een filmscène lijkt. In de verte lonkt een prachtig gebouw, het Kasteel van Terhulpen. Opnieuw zijn we toerist in eigen land en worden we overweldigd door de schoonheid. De natuur is in volle bloei, dit domein is zeker de moeite waard om eens te bezoeken! We rijden weer over langere verharde wegen en keren terug naar Vlaanderen. Bij Tombroek maken we gebruik van de vele offroad mogelijkheden om richting Overijse te fietsen. We rijden langs de flanken van de Smeysberg en Mosskenstraat en laten hun top links liggen.
Langs het IJsepad kunnen we naast een klein beekje onze weg vervolgen naar het Zoet Water. Door de warmere temperaturen van de afgelopen week is de ondergrond hier wat uitgedroogd, waardoor er wat sporen in het pad zijn ontstaan. Dat zorgt ervoor dat het iets minder soepel loopt. Met een mooie strook gravel zijn we weer terug bij onze startlokatie.
We kunnen concluderen dat de mogelijkheden hier eindeloos zijn. Het belooft een fantastische WK-editie te worden. Zij die zullen strijden voor de felbegeerde wereldtitel zullen dit in een prachtige omgeving kunnen doen. En voor de anderen, zie af maar geniet ook van de schoonheid van deze unieke regio!
