Aangename verrassing op de Koppenberg! Ex-winnares Kim Van de Steene – de Zomergemse mama van 3, intussen 37 – bolde als 4e over de streep. In het shirt van Team Never Give Up by Jolien Verschueren, de ploeg die de 2-voudige winnares van de Koppenbergcross zelf oprichtte, voor ze begin juli 2021 aan de gevolgen van een hersentumor overleed.
Onverwacht
Het is duidelijk: de gedachte aan haar veel te vroeg gestorven vriendin brandde Kim Van de Steene op de Koppenberg vooruit. “Dit verwachtte ik niet, maar ik moet toegeven dat ik het een heel klein beetje gehoopt had”, vertelt ze kort na de aankomst. “Voor Jolien, haar ouders en haar broer hoopte ik dat ik op deze Koppenberg mijn beste dag van het seizoen kende. Stiekem durfde ik dromen van het podium. Terzelfdertijd dacht ik dat dit helemaal niet realistisch was. Plots kon ik toch duelleren met Anna Kay, maar ik moest haar laten rijden. Sowieso is 4e op de Koppenberg fantastisch.”
Na deze Grote Prijs Jolien Verschueren waren dat woensdagnamiddag de eerste woorden van de Meetjeslandse, 5 jaar geleden in het shirt van Tarteletto-Isorex winnares op de Koppenberg. Toen ging ze de Italiaanse Alice Arzuffi en de Nederlandse Annemarie Worst vooraf. Dit keer moest ze op de Koppenberg Fem van Empel, Denise Betsema en Anna Kay laten voorgaan. Op de regerende wereldkampioene gaf ze bijna 3 minuten toe.
“Het is eigenaardig, maar tijdens de openingsronde voelde ik precies mijn benen niet”, beweert Van de Steene. “Dat was zot. Om fris aan de start te komen, liet ik vorige zaterdag Ruddervoorde schieten. In ronde 2 en 3 moest ik wat gas terugnemen. Tijdens de wedstrijd dacht ik enkele keren aan Jolien. Dat gaf me extra motivatie. Eigenlijk had ik voor de start weinig of geen stress. Dankzij mijn ploeg. Druk is er helemaal niet. Niets moet, alles mag. Iedere veldrit is al geslaagd nog voor hij gestart is.”
Beste Belgische
Dat de Koppenbergcross haar op het lijf geschreven is, bewijst de zege van 2018. De 4e plaats nu bevestigt dit alleen maar. “Zo’n trage cross is iets voor mij”, benadrukt Van de Steene. “Door de lastigheidsgraad, door mijn leeftijd ook wellicht. Ik start sowieso helemaal achteraan. Op deze zware omloop kan ik mijn kracht kwijt en geraak ik uiteindelijk op de plaats die ik verdien.”
Dit keer was dat plek 4. “Mijn seizoen is nu al geslaagd”, lacht de Oost-Vlaamse. “Goed presteren op de Koppenberg was deze winter mijn doel. Net als gezond blijven. Zowel mentaal als fysiek. Een heel klein beetje had ik gehoopt om op de Koppenberg de beste Belgische te zijn.”
Wat gelukt is. Samen met Jolien Verschueren, winnares in 2015 en 2016, blijft Van de Steene de enige Belgische laureate op de puist van Melden. Jammer genoeg ging het enkele maanden na die triomf op de Koppenberg met haar carrière bergaf. Op mentaal en fysiek vlak kende ze heel veel problemen. Gelukkig klom ze uit dat dal. En zette ze een 3e kindje op de wereld.
Fietskar
“Mentaal zit alles goed”, glundert de gelukkige mama. “Intussen slaapt ons kleintje goed. Een groot verschil met vorige winter. Toen sliep ik soms maar 2 of 3 uurtjes per nacht. Dat ondermijnt je lichaam. Afgelopen zomer heb ik al gevoeld dat ik weer mijn niveau van 5 jaar geleden haal. Fysiek ben ik hetzelfde als toen, maar de andere rensters gingen er enorm op vooruit.”
Dat laatste is geen zorg meer voor Kim Van de Steene. Toen haar carrière zijn hoogtepunt zat, gaf ze al voorrang aan het gezinsleven. Om bij haar kindjes te zijn legde ze selecties voor buitenlandse Wereldbekers en wereldkampioenschappen naast zich neer. Vandaar dat ze slechts aan 1 WK (Valkenburg 2018) en 1 EK (‘s Hertogenbosch 2018) deelnam. Zo’n selecties zijn niet meer aan de orde. Haar gezinsleven is nog drukker geworden. In het Meetjesland kan je haar zien trainen met een kinderkar achter de fiets.
“Ik doe gewoon voort met de ploeg”, besluit Van de Steene. “Team Never Give Up by Jolien Verschueren is een beetje dubbel. Het is bijzonder emotioneel, niet te beschrijven eigenlijk. In de sport is dit, denk ik, niet te vinden. Op sportief vlak is de ploegleiding altijd content als je gewoon je best doet. Bij mij is alle stress weg. 4e worden op de Koppenberg: ik dacht niet dat dit nog binnen mijn mogelijkheden lag.”