Ritwinst, 2e in het algemeen en 2e in het puntenklassement. Rutger Wouters (32) was in de Ronde van Burkina Faso 1 van de hoofdrolspelers. De eindzege moest hij aan thuisrijder Paul Daumont (24) laten. De Burkinees was sneller dan Wouters en pakte sprintend 25 bonificatieseconden meer. Beiden finishten 10 ritten op rij in elkaars buurt, maar Daumont won 5 ritten.
Heylen en Vandyck
Rutger Wouters nam voor de 2e keer deel aan de Tour du Faso, een Afrikaanse rittenkoers categorie 2.2. Hij won 2 jaar geleden de openingsetappe en reed 6 dagen in het geel. “Toen verloor ik in de lastigste rit 25 minuten en was ik de leiding uiteraard kwijt”, blikt de Limburger terug naar november 2021. “In die editie waren er ook etappes in het noordelijke deel van het land. Tegen de grens met Mali en Niger was het nu niet veilig zodat daar geen ritten werden geprogrammeerd.”
Wouters begon dit jaar de Tour du Faso met een 2e en 3e plaats. De 3e etappe kon hij winnend afsluiten. Hij veroverde toen ook de gele leiderstrui, maar moest die een dag later opnieuw afstaan. Nadien behield Paul Daumont de leiding tot het einde van deze 10-daagse rittenkoers.
“Hij was gewoon sneller”, geeft Wouters toe. “Bovendien kon hij meestal frisser richting de finale. Met onze Vlaamse ploeg probeerden we de koers hard te maken. We probeerden op de lange rechte stukken waaiers te trekken. Daumont eraf gooien lukte niet. En eens een vlucht gevormd, hoefde hij nooit aan de leiding te komen. Dat liet hij uiteraard over aan ons. Ons team werd bovendien op allerlei kwaaltjes getrakteerd. Wannes Heylen en Niels Vandyck werden ziek en moesten opgeven. Alle andere renners van Team Flanders kregen ook last van een verkoudheid of keelpijn.”
17 ploegmaats voor Daumont
De 2e plaats van Wouters en de 6e van Stef Rogier niet op het spel zetten, daar moest op tactisch vlak ook rekening mee worden gehouden. “We hadden een plan om in rit 8, de lastigste van allemaal, iets te proberen”, gaat de 5-voudige nationale zegekoning verder. “Bij het ingaan van de voorlaatste ronde reed ik lek. De cartouche die ik nodig had om in de finale het verschil te proberen maken, moest ik verschieten om 40 seconden op de kopgroep van circa 15 renners te dichten. Ik was niet de enige die lek reed. Guy Smet is denk ik 6 maal plat gevallen. Dat lag niet aan de wegen. Automobilisten in Burkina Faso rijden hun banden stuk tot op de velgen. Zodat er overal ijzerdraadjes liggen. In mijn tube zat er ene van 2 centimeter.”
Blijkbaar moeten auto’s in Burkina Faso niet naar de keuring. Voor Wouters liep het de laatste etappe bijna verkeerd. Omdat z’n fiets niet werd meegenomen op de vrachtwagen die instond voor het transport richting de startplaats. “Ik had het niet gezien, Niels Vandyck gelukkig wel”, vertelt Wouters. “Ze hadden Niels’ fiets op de camion gezet en niet de mijne. Terwijl Niels al had opgegeven. Mijn fiets kon nog mee op de bus die de renners naar de start bracht. Neen, dit werd niet opzettelijk gedaan. Het was gewoon een vergetelheid, een menselijke vergissing.”
Eind goed, al goed. “Ontgoocheld over de 2e plaats in de eindstand ben ik niet”, beweert Wouters. “De Burkinezen stonden met 3 ploegen aan de start. Daumont had dus eigenlijk 17 ploegmaats terwijl wij in de loop van de rittenkoers toch wat gehavend raakten. Die thuisrijders zijn bijzonder explosief. Hen op kaarsrechte wegen uit de wielen gooien, lukt niet. Komen zij naar de koersen in België krijgen ze door het draaien en keren veel problemen.”
45 graden
De etappes in Burkina Faso werden allemaal in de voormiddag gereden. Op het uur van de aankomst was het al vaak 42 tot 45 graden. “Maar heel goed te verdragen want de vochtigheidsgraad in Burkina Faso is vrij laag”, verduidelijkt Wouters. “Toch wel, we hebben een en ander van het land gezien en reisden 4 dagen voor de start al af. Vaak waren er verplaatsingen van 3 tot 4 uur naar de startplaatsen.”
Meteen na de aankomst van de slotrit spoedden de renners van Team Flanders zich naar de luchthaven. Omdat de meesten op maandag op hun werk werden verwacht. Rutger Wouters is leraar Aardrijkskunde en Geschiedenis in het St-Franciscuscollege in Heusden-Zolder. “Ik nam een week onbetaald verlof en bereidde de testen en toetsen voor die tijdens mijn afwezigheid afgenomen werden”, vertelt de leerkracht die dit jaar 26 zeges boekte. “De school is heel sportminded. Daardoor kon ik deze Afrikaanse rittenkoers betwisten.”
En nu op naar volgend seizoen en een 6e opeenvolgende titel van Belgisch zegekoning bij de elite zonder contract? “Niemand weet of ik ook in 2024 veel koersen kan winnen”, beseft Wouters, die nog een en ander wil afvinken. “Op de weg werd ik in 2018 in Stabroek Belgisch kampioen, in het tijdrijden in 2020 in Koksijde. Nog eens Belgisch kampioen worden zou leuk zijn. En een koers winnen in Luxemburg, want dat is de enige provincie waar ik nog nooit won. En misschien eens een rittenkoers doen op een ander continent.”
Win een ABUS-racehelm én je eigen reportage op WielerVerhaal!