Het wereldkampioenschap veldrijden in Fayetteville eind januari 2022 was voorlopig de laatste veldrit uit de carrière van Rebecca Fahringer. De 34-jarige Amerikaanse liep bij valpartijen tot 2 keer toe een hersenschudding op en blijft bij inspanningen hoofdpijn hebben. Of ze ooit weer in competitie komt, is niet duidelijk. Precies 7 jaar geleden zakte ze voor het eerst naar België af.
Aanvriezende mist
Boom in oktober 2016 was de 1e Europese cyclocross uit de carrière van Rebecca Fahringer. Meteen een succes, want ze bolde op de Schorre als 3e over de streep. Na wijlen Jolien Verschueren en Ellen Van Loy. De Amerikaanse haalde nadien enkele keren de top 10 van Wereldbekers. Vooral in de States, maar ook in Namen. In de winter van 2020-21 verbleef ze diverse maanden in België.
“Ik bewaar niets dan goeie herinneringen aan trainen, crossen en leven in België”, beweert ‘Becca’ Fahringer. “Ik moet zeggen dat ik het platteland in België bijzonder aangenaam vind. Ik hou van de steden en de gemeenten en van de mensen. Maar meest mis ik de wedstrijden. Crossen in België en in de rest van Europa is helemaal anders dan in de VS. Als ik begin te denken aan die periode in Europa: de Belgische veldritten mis ik meest van allemaal.”
Waarmee Fahringer verwijst naar het talrijke publiek langs de omlopen en de aard van die parcoursen. Ook al was de Amerikaanse een rijpe vrouw toen ze de oversteek naar het Belgisch veldrijden maakte, die tijd alleen in een ver land kneedde haar persoonlijkheid. “Tijdens die periode in België leerde ik dat ik veel moediger ben dan ik dacht”, beweert ze. “Toen heb ik geleerd dat ik alleen mijn plan kan trekken en dat aanvriezende mist mij niet deert.”
Vincent Baestaens
De oversteek naar Europa maakt Rebecca Fahringer niet meer. En ook in eigen Amerika komt ze niet aan de start van de diverse veldritten. “In het seizoen 2020-21 kwam ik tijdens de cross in Merksplas stevig ten val”, verduidelijkt de Amerikaanse. “Daarbij liep ik een hersenschudding op. Dat was mijn 2e cross van het seizoen. De rest van die winter werd daardoor gehypothekeerd.”
Ondanks die hersenschudding stond Fahringer 2 weken later in Boom aan de start en werkte ze tot en met de Sluitingsprijs in Oostmalle nog 20 Belgische crossen af. Beste resultaat in die periode was een 8e plaats in Gullegem en een 10e in Bredene. Bij de start van het veldritseizoen 2021-22 reed ze enkele Amerikaanse crossen plus ook de Wereldbekers in Waterloo, Fayetteville en Iowa. “De 2e week van het seizoen liep ik opnieuw een hersenschudding op”, gaat Fahringer verder. “Daarna haalde ik nooit meer mijn vroegere niveau. Omdat ik besefte dat ik niet opnieuw op mijn hoofd mocht vallen, sloeg ik het seizoen 2022-23 over. In de hoop dat ik deze winter kon hervatten. Maar mijn hoofd blijft pijn doen bij inspanningen en ook bij kleine valpartijtjes.”
Pas als ze zich opnieuw 100% fit voelt zal Rebecca Fahringer de competitie hervatten. “En als ik nog ga crossen, zal dat in Europa zijn”, benadrukt ze. “Want het Amerikaanse veldrijden zit in het slop. Ook omdat de focus nu vooral naar gravel gaat. Ik volg het veldrijden in Europa zo goed mogelijk. Via Instagram onder meer, maar ook de resultaten ga ik regelmatig opzoeken. Vincent Baestaens startte z’n veldritcampagne deze winter in Amerika. Hem heb ik gevolgd. Ook de uitslagen van de rensters die ik als vriendinnen beschouw, hou ik in de gaten.”
Amy D.
Fahringer heeft het over de Britse Anna Kay en de Nederlandse rensters Yara Kastelijn, Ceylin Alvarado en Manon Bakker. In het verleden werd de Amerikaanse ondersteund door de Amy D. Foundation. Een stichting die werd opgericht nadat Amy Dombroski, een Amerikaanse die voor Telenet-Fidea actief was, op training onder een vrachtwagen belandde. Een ongeval dat ze, begin oktober 2013, niet overleefde.
“De Amy D. Foundation bestaat nog altijd”, benadrukt Fahringer. “Het is een ontwikkelingsprogramma dat rensters probeert te helpen om prof te worden. Bij mij is dat gelukt want ik was prof bij Stan’s No Tubes en Kona Maxxis Shimano. Intussen is deze stichting geëvolueerd. Ook al was Amy Dombroski veldrijdster, de Amy D. Foundation helpt nu vooral wegrensters.”
Intussen is Rebecca Fahringer geen prof meer. In haar job is ze verantwoordelijk voor de bouw van windmolenparken en zonneboerderijen. Dus in de sector van hernieuwbare energie. Ze woont in Bend (Oregon) en hoopt ooit aan de slag te kunnen bij een crossploeg. “Want ik mis het veldrijden enorm”, besluit de Amerikaanse.
Win een ABUS-racehelm én je eigen reportage op WielerVerhaal!
1 comment
Hello wwes vaardig en recharge bleef waard in jouw voruigaan.bleef altijdvoruitgaan.wees heel bepaald op jouw does niet te loslaten wees doorzicher. Wees moedig..