Steve Cummings is de nieuwe Director of Racing bij INEOS Grenadiers. Een opvallende aanstelling, want de 42-jarige Brit werd pas in 2021 lid van de familie als sportdirecteur. Tijdens zijn carrière stond Cummings bekend als een sluwe vos die met dank aan een uitgekookte tactiek een aantal knappe overwinningen behaalde. Het is nu de vraag of hij als Director of Racing even succesvol zal zijn.
Wereldkampioen
De carrière van Steve Cummings is een vreemd verhaal. Bij de junioren werd hij kampioen van zijn land en won hij ook de Eddie Soens Memorial Road Race tegen een hoop volwassen mannen. Vervolgens bleef hij op de weg een beetje hangen op het 2e niveau. Hij was in 2005 al 24 toen hij renner werd bij Landbouwkrediet-Colnago en enkel Russell Downing voor zich moest dulden op het Brits kampioenschap. Af en toe koos hij zijn dagje uit en werd hij pakweg 2e in de Trofeo Laigueglia (2006) of 3e in een rit van de Ster van Bessèges (2006), maar echt opvallen deed hij op de weg niet.
Op dat moment was Cummings immers vooral bezig met de baan. Hij werd in 2005 wereldkampioen Ploegenachtervolging in Los Angeles, een jaar na de zilveren medaille op de Spelen (aan de zijde van Bradley Wiggins). Met 2 medailles op de Commonwealth Games in 2006 kwamen zijn successen op de piste een beetje tot een eind. De aandacht begon dan toch meer en meer te gaan naar het wegwielrennen.
Na een vreemde passage van 1 jaar bij Discovery Channel in 2007 kende Cummings een boerenjaar bij Barloworld. Het was de periode waarin Chris Froome, Geraint Thomas en Daryl Impey hun weg vonden naar de top in het gezelschap van ervaren jongens als Baden Cooke, Robert Hunter en Enrico Gasparotto. Dat gezelschap werd nog verder gekleurd door de Colombiaanse klimvedetten Juan Mauricio Soler – 1 zomer lang de bergkoning van Frankrijk – en Félix Cárdenas, voor altijd aanbeden als ritwinnaar op Ax-les-Thermes in de Tour van 2001.
Eigenzinnige aanpak
Dat jaar won Cummings plots een rit in de Giro della Provincia di Reggio Calabria en de Coppa Bernocchi en werd hij 2e in de Ronde van Denemarken en de Tour of Britain. In Peking eindigde hij bovendien fraai als 11e in de Olympische tijdrit, vlak na de Nederlanders Stef Clement en Robert Gesink. Bevestigen lukte een jaar later niet, maar in 2010 maakte hij samen met oude vrienden Froome en Thomas deel uit van het nieuwe Team Sky.
Cummings hield er een nogal eigenzinnige aanpak op na. Hij piekte op zijn Tour of Britain en koos elders vooral zijn dagje uit om toe te slaan. Na een bepaalde tijd ontdekte hij dat het werkte om zich dagenlang te sparen om dan alles op 1 dag te zetten. In de Vuelta van 2012 – in zijn 1e jaar bij BMC – pakte zijn model goed uit. Hij eindigde in 12 ritten niet dichter dan een 114e plaats, maar maakte richting Ferrol in de 13e etappe deel uit van de beslissende vlucht en rekende op het einde af met Flecha en De Gendt.
De ietwat vreemde Brit zou zijn manier van werken nog verder optimaliseren als renner van Team Dimension Data. Op weg naar Mende liet hij in de Tour van 2015 Frankrijk collectief in rouw achter door te profiteren van de rivaliteit tussen Pinot en Bardet. Een jaar later won hij etappes in het Baskenland, de Tirreno, de Dauphiné en wederom in de Tour, waar op weg naar Lac de Payolle niemand in zijn buurt kwam. Dat jaar zou hij met de Tour of Britain de kers op de taart van zijn carrière plaatsen. In de 3 seizoenen erna zakte hij samen met zijn ploeg af naar de anonimiteit.
Realisme en ambitie
Na zijn pensioen eind 2019 maakte Cummings meteen werk van zijn toekomst. Hij volgde een opleiding Business and Sport Management aan de Universiteit van Hertfordshire en deed er nog een opleiding Management Through Coaching and Mentoring bij. Afgelopen winter startte hij overigens ook een Master of Business Administration. Inmiddels is hij ook al 3 jaar verbonden aan INEOS Grenadiers, waar hij in 2021 sportief directeur geworden is.
Het moge duidelijk zijn dat Cummings een ambitieuze leider is, die nu de gehele sportieve leiding op zich neemt. Hij wil met zijn team opnieuw naar het allerhoogste niveau gaan. Concreet bedoelen ze daarmee: een Grote Ronde winnen, er staan in de Monumenten en Jumbo-Visma bijbenen na een paar moeilijke jaren. Geraint Thomas op leeftijd en Egan Bernal na zijn valpartij zijn gebleven, maar de toekomst lijkt vooral aan Tom Pidcock en Carlos Rodríguez te zijn. Filippo Ganna en Joshua Tarling behoren dan weer tot de beste tijdrijders van het moment
Wat mogen we nog verwachten van Cummings? Het afgelopen jaar toonde hij zich vaak strijdvaardig, met de belofte in de Tour blijvend voor de aanval te kiezen (met ritzeges als resultaat), met de vaststelling dat de resultaten in de Vuelta niet logen (en dus tegenvielen) en met lof voor Egan Bernal die hij op mentaal vlak een monster noemde. Realisme en ambitie dus, nu nog de grote overwinningen.