Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Cas Van Looke kroonde zich in Meulebeke tot Belgisch kampioen veldrijden bij de 1e jaars nieuwelingen. Waarmee hij 1 plaats beter doet dan Paul Van Loon, neef van z’n mama, in Profondeville in 1994 bij de nieuwelingen. Opa Herman Van Loon pakte wel ooit een 3-kleur. In 1986 bij de masters in het Limburgse Koersel.
Uniek moment
Tot een professionele carrière kwam het bij Herman en Paul Van Loon niet. Al liet een zilveren medaille op het BK voor nieuwelingen voor Paul Van Loon het beste verhopen. Toen legde hij in Profondeville, in de provincie Namen, de duimen voor ene Bart Wellens. De huidige ploegleider van Charles Liégeois Roastery CX werd in z’n profcarrière 2 keer wereldkampioen en droeg ook 2 maal de Belgische 3-kleur. Zo hoog is Paul Van Loon niet geraakt. Maar Cas Van Looke raakte door de familieleden wel besmet met het cyclocrossvirus.
“Ik begon met voetballen, maar al snel stapte ik over naar het wielrennen en vooral het veldrijden”, verduidelijkt Cas Van Looke. “Bij de aspiranten haalde ik nooit het podium van de Belgische kampioenschappen. Gewoon omdat ik in de periode van de BK’s meestal ziek was. Vorig jaar kon ik door een besmetting met corona in Hamme zelfs niet starten. Deze titel bij de 1e jaars nieuwelingen is echt een uniek moment. Winnen is altijd plezant.”
Hoewel hij voor het BK in Meulebeke nog maar 2 veldritten won – Niel op 11 november 2023 en Koksijde op 4 januari 2024 – hoorde de crosser uit Wuustwezel tot de voornaamste kanshebbers op de titel. Net als veelwinnaar Maxime Smits en Emiel Osaer. Van Looke liet er geen gras over groeien, nam het BK kort na de start al in handen en stond de leiding niet meer af.
Athletes for Hope
“Toen in de startzone de lichten op groen sprongen, was ik eigenlijk nog bezig aan mijn helm te draaien”, beweert Van Looke. “Toch was ik goed weg en dook ik in het spoor van Emiel Osaer als 2e het veld in. Al snel voelde ik mijn benen echt pijn doen. Het was precies bijzonder zwaar, flitste door mijn hoofd. Dat bleek voor iedereen zo te zijn. Ik wilde zo rap mogelijk alleen rijden om mijn eigen lijnen te kunnen kiezen.”
Wat perfect lukte. Van Looke begon met 8 tellen voorsprong op Matiz Geens en 18 op Maxime Smits aan de 2e van 3 ronden. Die bonus bouwde hij in die 2e ronde uit tot een halve minuut op Smits, die over Geens was gegaan. “Bij het aansnijden van de slotronde had ik genoeg voorsprong en hoefde ik geen enkel risico meer te nemen”, aldus Van Looke. “Toen ik in de materiaalpost een laatste keer wisselde, besefte ik dat de titel binnen was.”
De pion van Athletes for Hope, het team van Marc Herremans, liep in de laatste ronde zelfs nog verder uit. Op de streep had hij een bonus van iets meer dan 50 seconden op Smits. Bas Vanden Eynde ontfutselde Matiz Geens in de slotronde nog de bronzen medaille. Voor Cas Van Looke was het deze winter pas de 3e zege.
Goeie raad
“Het zijn wel 3 mooie overwinningen”, glundert de student elektriciteit. “Als ik vooraf mocht kiezen, had ik zonder twijfel deze locaties aangeduid. De 1e zege boekte ik in Niel, de 2e in het zand in Koksijde. Het parcours hier in Meulebeke valt wat te vergelijken met dat van Niel. Alleen vond ik het hier nog wat lastiger dan in Niel. Die trappen liggen me, lopen kan ik vrij goed.”
Cas Van Looke mag de rest van het seizoen in de nationale trui rijden. Ook mooi voor z’n team. “Mijn zus Mila werd eerst gevraagd om bij Athletes for Hope te gaan koersen”, verduidelijkt Cas. “Omdat ik zelf ook mooie resultaten kon voorleggen, mocht ik mee overstappen naar de ploeg van Marc Herremans. Voordien verdedigde ik de kleuren van het WAC Team Hoboken.”
Zonder twijfel heeft Herremans een aandeel in de titel van zijn jonge crosser. “Na mijn overwinning in Koksijde heb ik niet echt veel meer getraind en bleef ik ook uit competitie”, vertelt de nieuwe nationale kampioen. “Ik probeerde mijn goeie conditie vast te houden. Marc Herremans hield me rustig, hij stond me bij met goeie raad. Ik wist ook dat dit parcours mij zou liggen.”