Stijn Siemons boekte in Vollezele een vroege overwinning. De 26-jarige Zandhovenaar loste een eerdere belofte in en schonk na zijn overwinning de bloemen aan zijn Wambeekse ploegleider Jan Duyshaver. Die trok ermee naar het graf van zijn in december 2023 overleden moeder, een kranige dame die tot haar 90e nog mee in de volgwagen zat van Van Eyck Sport-Josan om te helpen bij de bevoorrading van de renners.
Congoberg
Stijn Siemons nam in Vollezele het heft meteen in handen. “In de 1e ronde schudde ik aan de boom en we raakten we met 4 renners voorop”, vertelt hij het na. “In de 2e ronde sloot een grote groep aan. Ik besefte al snel dat de koers in een beslissende plooi lag. Op de voorlaatste klim van de Congoberg trok ik vol door. Ik keek na mijn versnelling even om en zag niemand in mijn spoor. Voorbij de klim van de Congoberg worden de renners op een klein paadje gestuurd en dat was uiteraard niet in het voordeel van het peloton tegenover een renner alleen.”
“Ik sloeg meteen een behoorlijke kloof, maar voelde me nog niet meteen zeker van mijn stuk. Er restte me in de slotronde nog de laatste klim op de Congoberg en ook de aankomststrook loopt in Vollezele flink bergop. De Congoberg is dan wel de Bosberg niet, maar op het einde van een pittige koers kruipt die kasseihelling toch wel in de kuiten. Ik hield gelukkig stand en ben best fier op deze overwinning. Ik kreeg ze immers niet cadeau kreeg. Zo vroeg op het seizoen ligt iedereen erop gebrand om te winnen. Yaxano Smet zette trouwens nog een counter op in de slotronde, maar strandde op 9 seconden.”
Na het vertrek van de getalenteerde belofte Milan Lanhove geldt Siemons samen met Tom Timmermans als de kopman van Van Eyck Sport-Josan. “Tom is intrinsiek vrij snel, terwijl ik het eerder van de aanval moet hebben”, weet Siemons. “We zijn dus best wel complementair. Timmermans toonde zich in Vollezele trouwens de snelste van een 2e groepje.”
Suzanne De Troyer
Tijdens de podiumplechtigheid werd het best emotioneel toen Siemons de veroverde zegebloemen overhandigde aan zijn ploegleider Jan Duyshaver. Die verloor in december zijn 94-jarige moeder Suzanne De Troyer. De kranige dame was bekend in wielermiddens, want tot haar 90e vergezelde ze steevast de ploeg van haar zoon. “Op de begrafenis beloofde ik Jan dat mijn 1e zegebloemen van het seizoen voor het graf van zijn moeder bestemd waren”, vertelt Siemons.
“In 2018 maate ik een 1e keer deel uit van Van Eyck-Josan. Suzanne zat toen nog altijd in de volgwagen en zorgde met veel enthousiasme voor de bevoorrading. Wie een gelletje of een sportdrankje nodig had, kon altijd bij haar terecht. Jan toonde zich ontroerd toen ik hem de bloemen overhandigde. Die bloemen krijgen ongetwijfeld een mooie bestemming op het graf van Suzanne.”
Het gebaar van Siemons hoeft eigenlijk niet te verbazen. “Bij Van Eyck Sport-Josan vormen de ploegleiders, begeleiders en renners 1 grote familie. Suzanne maakte deel uit van de familie, al kon ze de jongste jaren niet meer mee naar de koers wegens haar gezondheidsproblemen en haar gezegende leeftijd. We zullen haar steeds herinneren als de behulpzame en vriendelijke dame in de volgwagen.”
Belgisch kampioen
Stijn Siemons knalde in 2020 in Lokeren naar de Belgische titel in Lokeren. “Op het podium werd ik geflankeerd door Timothy Stevens en Benjamin Verraes”, wete hij nog. “Een mooi podium, niet? Een Belgische titel draag je de rest van je leven mee. Ik was in feite een late roeping. Pas in 2017 maakte ik de overstap van het mountainbike naar de weg. In de U23 Road Series won ik de manche in Bassenge. Ik maakte er deel uit van een selectie van Cycling Vlaanderen. Ik vond dat een goed initiatief. Renners met capaciteiten maar zonder ploeg krijgen zo ook de kans om deel te nemen aan die competitie.”
Siemons hengelde in het verleden naar een profcontract, maar de 26-jarige zelfstandige fietshersteller liet die droom varen. “Tegenwoordig zoeken ze al bij de junioren naar potentiële profcoureurs. Laatrijpe renners vallen uit de boot of hebben het heel moeilijk om nog prof te worden. In 2021 reed ik wel als stagiair bij de profs en in 2022 kreeg ik de kans bij een continentaal team.”
De grote doorbraak bleef helaas uit. “In 2023 keerde ik terug naar Van Eyck Sport-Josan toen duidelijk werd dat de profpoort toegeslagen werd. Ik trek nu met de ploeg naar de Grote Prijs Vermarc in Rotselaar. Het wordt leuk om me nog eens te kunnen meten met de profrenners. Het blijft fijn om aan de zijde te rijden van bekende namen, ja. Maar een goed resultaat zou het nog prettiger maken.”