Precies 5 jaar nadat z’n ploegmaat Stef Loos tijdens een koers in de buurt van Doornik het leven liet, stierf Jonas Bresseleers op training onder de wielen van een vrachtwagen. Noodlottig. De 24-jarige renner uit Brasschaat ontsnapte 5 jaar geleden aan het allerergste. Vorige vrijdag liet dat geluk hem in de steek. Jef Robert, enkele jaren z’n clubvoorzitter, is er het hart van in.
Tim Declercq of Julien Vermote
“Telkens klinkt het bij de aanwezigen wellicht bijzonder hard, maar tijdens de jaarlijkse ploegvoorstelling van Acrog-Tormans zeg ik hetzelfde”, beweert Jef Robert. “Voor mij is een seizoen pas geslaagd als iedereen er op het einde van het jaar nog altijd bij is. Als niemand van ons team tijdens het beoefenen van z’n favoriete sport het leven laat, is het jaar geslaagd.”
Het wielerseizoen is nog maar goed op gang gekomen of er is al een dodelijk slachtoffer. Jonas Bresseleers verdedigde niet langer de kleuren van Acrog-Tormans, wel die van de Mechelse Dijlespurters. Omdat de ploeg van Jef Robert door de nauwere samenwerking met het WorldTour-team Soudal Quick-Step de werking met beloften en elites zonder contract eind 2022 stopzette, moest ‘den Bres’ een andere club zoeken.
“Jonas reed 3 seizoenen bij onze beloften”, herinnert Jef Robert zich. “We hadden hem aangetrokken omdat hij een type Tim Declercq of Julien Vermote leek. Een sterke kerel die zijn kansen heel graag opofferde om voor de ploeg te werken. Hij was een goeie ploegspeler. Daarvoor namen we hem vaak mee naar de grote koersen bij de beloften. Jonas was heel gedreven. Een stille jongen ook, maar hij kon ook wel eens gevat uit de hoek komen.”
Schuldgevoel
Het had 5 jaar geleden al verkeerd kunnen lopen voor Jonas Bresseleers. “In een wedstrijd in Henegouwen offerden Jonas en Stef Loos zich op om in dienst van de ploeg een gat op een kopgroep te dichten”, weet Robert nog. “Om beurt reden ze op kop. Toen ze op een grote baan kwamen, reed Stef op kop, Jonas zat aan zijn wiel. Een bestelwagen konden ze niet meer ontwijken. In de daaropvolgende nacht bezweek Stef aan z’n verwondingen. Jonas kwam er met lichte letsels vanaf.”
“Nadien zat hij met een schuldgevoel. Na dat ongeval hadden heel wat renners psychologische hulp nodig. Ik hoorde zelfs dat velen onder hen nadien nooit meer hebben gekoerst. Jonas herpakte zich en reed nog een goed seizoen. Een paar maanden geleden werd het proces uitgesproken. De organisator van die wedstrijd werd vrij zwaar gestraft en ging niet in beroep. Jonas was tijdens dat proces een belangrijke getuige. Met het einde van de rechtsgang kon hij dat eindelijk afsluiten. En plots, bijna dag op dag 5 jaar later, is hij er zelf niet meer. Dat kan niet anders dan het noodlot zijn?”
Hoe het ongeval, op een rustige landelijke weg, kon gebeuren, is niet duidelijk. “Dat zal uit het onderzoek moet blijken”, gaat Robert verder. “Wij denken dat die vrachtwagen in dezelfde richting van Jonas reed. En dat bij het voorbijsteken iets moet gebeurd zijn waardoor Jonas onder de camion terecht kwam. Met fatale afloop.”
Levensgevaarlijk
De ouders van Jonas Bresseleers kwamen afgelopen zondag naar de Grote Prijs Wilfried Peeters. Om voor de start van de interclub de Dijlespurters, de ploegmaats van hun zoon, een hart onder de riem te steken. Heel moedig, terwijl ze zelf elke ondersteuning, hoe klein ook, kunnen gebruiken. Jef Robert kon met hen even een praatje slaan. Het dodelijk ongeval met Stef Loos liet al onuitwisbare sporen na. Die wonde is weer helemaal opengereten.
“Toen Stef Loos de strijd om z’n leven verloor, kreeg ik in het midden van de nacht telefoon”, herinnert de voorzitter van Acrog-Tormans zich nog goed. “Tijdens de week zet ik mijn gsm ‘s nachts altijd uit. In de weekeinden laat ik mijn toestel aan staan. Want je kan altijd zo’n bericht krijgen.”
“Heel vaak benadruk ik dat onze renners op training best niet langs Acrog passeren. Ons bedrijf ligt langs een hele drukke weg met een smal fietspad. Die grote wegen zijn levensgevaarlijk voor fietsers. Acrog-Tormans telt 170 renners van 8 tot 18 jaar. Sommige van die jongens of meisjes zitten jaarlijks 5 tot 10.000 km op de fiets, in het verkeer. Elke dag houd ik mijn hart vast.”