Afgelopen zomer trok de Nederlandse Myrthe Willemsen naar de Belgische Ardennen voor een maand animatiewerk. De 21-jarige renster van Talent Cycling logeerde er op een camping in La Roche en maakte van de gelegenheid gebruik om er stevig te trainen in functie van de Tour de l’Ardèche. Maar toen ging het he-le-maal fout.
Myrthe Willemsen: “In de maand juli zou ik 4 weken animatiewerk gaan doen voor de organisatie Estivant. De camping waar ik dit wilde gaan doen was in La Roche in de Ardennen. Dat leek mij een mooie manier om werk/hobby en trainen in de heuvels te combineren. Het plan was om veel in de heuvels te gaan trainen ter voorbereiding van de Tou de l’Ardèche die ik eind van het seizoen zou gaan rijden.”
“Ik had er al een paar dagen in de Ardennen opzitten. Woensdag zou onze vrije dag zijn, dus ik besloot op dinsdag om een lange training te gaan doen. Op 10 juli begon mijn training richting Vielsalm. Maar op de weg richting daar naartoe ging het helemaal mis toen er een busje met volle snelheid langs achter op mij inreed. Ik werd gelanceerd en kwam ongeveer 10 meter verderop in de berm terecht. Ik wist niet wat er gebeurde. Ik keek om me heen en zag helemaal niemand en begon te schreeuwen. Het duurde even, maar uiteindelijk vond de bestuurder mij.”
“Ik probeerde op te staan, maar dat lukte niet. Ik kon mijn been niet meer bewegen, het deed heel veel pijn. Ik wist niet dat de bestuurder een ambulance had gebeld, want hij sprak slecht Nederlands en een andere automobilist sprak Frans. Omdat ik geen idee had wat er allemaal gebeurde, nam ik zelf mijn telefoon om de camping te bellen. Ik vertelde dat ik een ongeluk had gehad en vroeg of ze me wilden ophalen omdat ik niet kon opstaan. Ik deelde mijn locatie en ze kwamen eraan. Even later werd ik met de traumahelikopter afgevoerd naar Luik om daar geopereerd te worden. Echt bizar.”
En toen begon het drama
Myrthe Willemsen: “Toen begon het drama. In Luik hebben ze me geopereerd aan mijn gebroken bovenbeen. Daar zit nu een pin in, vanaf mijn knie tot mijn heup. Verder had ik mijn bekken aan beide kanten gebroken. Ik had ook een breukje in mijn rug en er waren 2 nekwervels beschadigd. Ik heb toen 2 dagen op het IC in Luik gelegen. De zorg was daar gelukkig goed, maar dat iedereen Frans praatte, vond ik echt naar. Na 3 dagen in Luik ben ik met de ambulance naar het Diakonessen Ziekenhuis in Utrecht gebracht, waar ik 9 dagen heb gelegen. Eens in Nederland kwamen er veel vrienden, van wie ik een enorme steun heb gekregen. Na die 9 dagen ben ik met de ambulance naar het Militair Revalidatie Centrum in Doorn gebracht. Hier mocht ik voor het eerst uit bed en kon ik rondjes gaan rijden in de rolstoel. De weken die volgden mocht ik enkel rusten om mijn lichaam te laten herstellen. Maar ‘rust’ zeggen tegen een sporter… dat werkt toch niet helemaal.”
“Na 6 weken mocht ik eindelijk uit de rolstoel en na een week daarna werd ik eindelijk verlost van de nekkraag. Ik mocht opnieuw leren lopen en moest hard trainen om mijn been sterker te maken. Dat hard trainen was niet echt een probleem, maar die afwisseling met rust was niet echt mijn ding. Na 8 weken in het revalidatiecentrum ging ik de dagbehandeling in. Ik ging 3 dagen per week richting Doorn. Na een week of 5 volgde eindelijk mijn definitieve ontslag. Dat was op 18 oktober. We zijn nu bijna 4 maanden na de crash en ik ben bijna van de krukken verlost. Ik gebruik ze alleen nog voor lange afstanden. Deze week begin ik mijn werk in de horeca langzaam op te pakken en volgende week start ik ik met een baan bij een sport BSO. Aankomende zaterdag begin ik met de teamtrainingen voor het nieuwe seizoen. Eindelijk kan ik mijn normale leven weer oppakken!”
Seizoen 2020
Myrthe Willemsen: “Volgend seizoen ga ik rijden voor Talent Cycling. Ik ben heel erg blij dat ze mij de kans en de ruimte geven om weer terug te komen op niveau. Zaterdag starten we met de teamtrainingen en ik kan mee trainen met de jongste categorie om zo uiteindelijk weer met de elite vrouwen te kunnen trainen. Ik merk dat mijn lichaam echt een klap heeft gehad en dat mijn conditie helemaal weg is. Ik heb geen idee wanneer ik weer wedstrijden kan gaan rijden. Dat heeft echt tijd nodig. Maar ik weet wel dat ik in een team zit waarbij ik de mogelijkheid heb om terug te komen op niveau en ik weet ook dat dat gaat lukken!”