Enrico Dhaeye uit Ruien, Oudenaarde, reed maandag in de schaduw van Remco Evenepoel, die 50 keer de Muur van Geraardsbergen bedwong, zelf 30 keer de Kluisberg op. De 1e jaars belofte van het team Home Solution-Soenens deed 3 en half uur over net geen 100 km met 2.156 hoogtemeters. En dat zonder opwarming!
Waarom de Kluisberg?
Enrico Dhaeye: “Ik woon aan de voet van de Kluisberg en zat al een tijdje met het idee in mijn hoofd om dit eens te doen. Zondagmiddag, de dag voor ik de inspanning op de Kluisberg leverde, had ik telefonisch contact met mijn nonkel en die vroeg me of ik nog geen uitdaging had, zoals zovele andere coureurs. Ik antwoordde maar meteen antwoordde dat ik daags nadien eens 30 keer de Kluisberg zou oprijden. Het was als grap bedoeld. Maar ik wilde me niet laten kennen, dus begon ik maandagochtend om half 9 met mijn uitdaging. Mijn goede vriend Ewout De Keyser, ook wielrenner, vergezelde mij. Natuurlijk met respect voor de social distance.”
Op welke momenten had je het het moeilijkst, zowel fysiek als mentaal?
Enrico Dhaeye: “De 1e beklimmingen waren het moeilijkste omdat we meteen begonnen zijn zonder opwarming. Daarna vond ik mijn ritme wel. Maar na 8 rondjes, zijnde 16 beklimmingen, begon mijn rug het toch wel lastig te hebben. Ik heb toen de eerste rondjes erna eerst wat rustiger gereden. Eens de rugpijn over was, kon ik weer snellere rondetijden neerzetten. Mentaal viel het op zich wel goed mee. Alleen op het einde dachten we dat we bezig waren aan onze laatste ronde, maar toen bleek er nog een rondje extra nodig om aan onze 30 keer Kluisberg te voldoen. Eens de challenge voltooid, gaf het een enorme voldoening. Ik denk al na over iets nieuws.”
Hoe blik je terug op je tijd bij de juniores?
Enrico Dhaeye: “Als 1e jaars mocht ik meteen mee naar Parijs-Roubaix, een droom die uitkwam. Maar na 40 km viel ik daar en moest ik opgeven. Heel m’n seizoen als 1e jaars bleef ik last ondervinden van die val. Uiteindelijk kwam in het late najaar van 2018 de oplossing. Kinesist David Bombeke merkte dat mijn staartbeentje niet meer op zijn plaats zat, waardoor ik veel kracht verloor. Na een paar behandelingen was het probleem van de baan. Als 2e jaars heb ik een mooi seizoen kunnen afwerken. Het BK in Anzegem was mijn grote doel. Maar een paar dagen voor het BK maakte ik in de Omloop der 3 Provincies een valpartij in de afdaling van de Paterberg. Op vrijdag bracht ik nog snel een bezoek aan Bombeke, die terug alles in orde brach. Maar tijdens het 1e gedeelte van het BK ondervond ik toch last. Ik wilde zo graag presteren voor de vele supporters dat ik uiteindelijk toch nog 8e werd.”
Hoe heb je je debuut bij de beloften beleefd?
Enrico Dhaeye: “Zeer aangenaam. Met de Ster van Zwolle kreeg ik meteen een grote opdracht. Na 113 km moest ik de wedstrijd verlaten. Ik had me laten doen door de oudere beloften om m’n positie te behouden in deze waaierkoers. De dag erna mocht ik van start in Gent-Staden. Daar wilde ik de fout van ervoor rechtzetten. Ik werd er 14e, meteen goed voor het vertrouwen.”
Heb je nog doelen voor het najaar?
Enrico Dhaeye: “Mijn doelen voor het najaar zijn eerst en vooral nog veel bijleren hoe de beloften de wedstrijden aanpakken, want als 1e jaars is het vooral een grote leerschool voor de jaren daarna. Nu valt dit voor het grootste deel weg. Maar als ik 1 doel mag stellen, dan hoop ik om na deze coronaperiode terug op hetzelfde niveau als het begin van het seizoen te rijden en dat ik in de grotere wedstrijden hier en daar mijn neus aan het venster kan steken.”