Al 3 jaar spookt het door zijn hoofd te stoppen met koersen. Toch vroeg hij ook dit jaar een vergunning elite 2 aan. Steve Maginet viert eind dit jaar z’n 43e verjaardag. Met amper 1 koers in de benen snelde hij vorige zondag in Laarne naar een 7e plaats op het Oost-Vlaams kampioenschap voor elites zonder contract. In het shirt van Home Solution-Soenens!
Revalidatie
Home Solution-Soenens? Bestaat die club nog? Is nu toch het Soudal-Quick.Step Devo Team? “Toen het team in 2022 naar het continentale niveau klom, bleven Bart Tribout en ik met het stamnummer van het clubteam koersen”, verduidelijkt Maginet. “Bart is intussen gestopt. Ik ben nu nog de enige renner van de ploeg.”
Nochtans leek Maginet voorbestemd om, tot het niet meer kon, mee te draaien in het motorcrosscircuit. “Toen ik 4 jaar was, reed ik al met een 50 cc-motortje”, weet hij nog goed. “Mijn vader en mijn oom zaten in de sport. Er bestond niets anders. Zowel bij de nieuwelingen, junioren als nationals werd ik Belgisch kampioen. Bij de Inters lukte dat niet meer. Ik liep ook veel blessures op: gescheurde kruisbanden, gebroken pols, scheenbeenbreuk, schouderletsels, noem maar op. In de zomer van 2013 onderging ik een laatste operatie. Aan de kruisband van mijn rechterknie.”
Fietsen was een onderdeel van z’n revalidatie. Hij kreeg de smaak te pakken. “Eind 2013 probeerde ik het met een dagvergunning bij een nevenbond”, herinnert Maginet zich. “Op advies van Bart Tribout, mijn beste vriend. Hij vermoedde dat ik in het koersen mijn plan zou trekken. Dat is ook gebleken. In het dagelijkse leven heb ik wel eens last van mijn kapotte knieën. Lopen kan ik niet meer. Maar op de fiets ondervind ik geen hinder.”
Postbode
Zo schakelde de postbode uit Ophasselt over op koersen. Winnen deed hij nog niet, grossieren in top 10-plaatsen wel. “Gewoon meerijden en me handhaven in het peloton, dat lukte snel”, gaat Maginet verder. “Koers maken en strijden voor de overwinning, dat duurde eventjes. Vanaf 2016 begon het te beteren. Uiteraard hoop ik ooit te winnen, maar ik ben realistisch, dat zal niet makkelijk zijn want na de coronabreak is het niveau fel gestegen. Alles zal in de juiste plooi moeten vallen.”
Helemaal onrealistisch lijkt dromen van een zege niet. In het provinciaal kampioenschap in Laarne had Steve Maginet vorige zondag lang uitzicht op een medaille. Hij veroverde een plaatsje in de kopgroep van 10 die om de Oost-Vlaamse titel streed. Straf, want met slechts 1 koers in de benen.
“Ik ben wat later aan het seizoen begonnen”, verduidelijkt de 42-jarige renner. “Mijn dochter doet mee aan danswedstrijden. Ik ben enkele keren met haar mee geweest. Het was ook altijd slecht weer, ik doe niets tegen mijn goesting. Begin april reed ik in Wevelgem mijn 1e wedstrijd. Daarna trok ik naar Spanje om wat trainingsarbeid af te werken. Zodat ik weer 2 weekends niet koerste.”
Rampzalige kalender
Tijdens het PK in Laarne nam hij de draad weer op. Na Bart Van Damme, Kristof Wielfaert en Birger Donie was hij de oudste deelnemer. “Ik startte met de bedoeling afwachtend te koersen”, beweert Maginet. “Toen ik vroeg in de wedstrijd mannen als Stijn De Bock, Ylber Sefa en Jonas Goeman zag springen, dacht ik dat het de juiste vlucht kon zijn. Dus wipte ik mee. Na mij kwam enkel Thibau Verhofstadt nog. Met 10 reden we het hele PK voorop.”
De Oost-Vlaamse trui ging naar Jonas Goeman. In de finale splitte de kopgroep in 2. Goeman haalde het voor Verhofstadt, De Bock, Thibau Dhooge en Sefa. “Dat waren de 5 beste mannen in de leidersgroep”, geeft Maginet toe. “Zowat 3 ronden van het einde was het weer volle bak koers voorin. De 5 besten reden weg. Ik werd 7e, had ik totaal niet verwacht. Het ging veel beter dan gedacht. Het mooie weer was een bondgenoot. Koersen in de kou is niet mijn ding.”
Alleen moet je het af en toe eens doen want het aantal koersen voor elites zonder contract is weer flink gedaald. “De kalender is rampzalig”, vindt Maginet. “Komend weekeinde is er voor onze categorie maar 1 wedstrijd. Ik ben niet ingeschreven. Heb ik volgende dinsdag op tijd gedaan met werken, zal ik in Aalbeke starten. Ook al vertel ik reeds 3 jaar dat ik ga stoppen, toch doe ik steeds verder. Mijn zin om te koersen is nog altijd heel groot.”