Door allerlei factoren werd trainen een opdracht en verdween het plezier. Als eliterenner zonder contract moet je dan keuzes maken en dat is wat Lothar Verhulst ook doet. De 23-jarige West-Vlaming kon zich niet helemaal doorzetten en stopt dus met koersen. Volgend jaar gaat hij aan de slag als mecanicien bij zijn huidige team Home Solution-Soenens. En hij blijft zich ook verdiepen in retrofietsen.
Lothar Verhulst koerste 4 seizoenen als belofte, waaronder 3 jaar bij de EFC-ploeg van Wim Feys en Michel Pollentier. De voorbije 2 seizoenen kwam hij uit voor Home Solution-Soenens, waar hij in 2021 voor het eerst eliterenner zonder contract werd nadat aanbiedingen van hogerop waren uitgebleven. “Ik was daarom voltijds beginnen werken als aankoper bij VDAB, maar ik merkte al snel dat de combinatie met koersen moeilijk zou worden”, vertelt de Ledegemnaar. “In juni had ik dan ook nog een opstoot van klierkoorts, iets waar ik als 1e jaars belofte ook al last van had gehad. Zo was ik weer gedoemd tot enkele weken rust, waarna ik mijn gewenste niveau niet meer haalde. Dat was natuurlijk enorm frustrerend.”
En zo werd trainen meer een opdracht. “Plezierig was het niet meer”, bevestigt Verhulst. “Ik heb altijd geprobeerd er het maximale uit te halen, maar ik werd jammer genoeg al te vaak geremd door mijn lichaam, dat blijkbaar niet sterk genoeg is.”
Bjarne
Toch kan de 23-jarige West-Vlaming ook enkele mooie herinneringen meenemen op zijn wielerpensioen. “In 2016 werd ik als 2e jaars junior geselecteerd voor de wegrit op het WK in Doha, Qatar. De ervaring om een wereldkampioenschap te rijden, is onvergetelijk. Alle grote namen waren daar aanwezig, en hoewel ik een DNF achter mijn naam moest zetten, was het gewoon prachtig om een hele week van die sfeer te kunnen proeven.”
Eerder die zomer 2016 won Verhulst eerst Menen-Kemmel-Menen en vervolgens La Route des Géants. Die laatste koers was het sportieve hoogtepunt van zijn korte wielercarrière, hij klopte er onder meer de huidige profs Viktor Verschaeve (Lotto Soudal) en Aaron Van Poucke (Sport Vlaanderen-Baloise). “Het was het orgelpunt van mijn koerscarrière”, vindt Vrhulst. “Ook en misschien wel vooral door de manier waarop: alleen over de meet komen is het mooiste wat er is. Van mijn U23-periode onthoud ik dan weer vooral mijn zege in Passendale tegen Bjarne Vanacker, die helaas veel te vroeg gestorven is. Ik denk nog heel vaak terug aan Bjarne en over hoe hij was. Vreselijk hoe iemand zo vroeg het leven kan verlaten.”
Retrofietsen
Er waren ook zaken die beter konden. Als 1e jaars stond Verhulst 3 maanden aan de kant met die klierkoorts. “Verre van ideaal voor je evolutie, zeker op die leeftijd”, beseft hij. “Na mijn periode met klierkoorts heb ik ook nooit meer het goede gevoel van voordien gehad. Mijn lichaam kon niet meer zo diep gaan en ook de recuperatie ging telkens een stuk moeizamer. In het criterium van Nieuwpoort ben ik dan ook eens zwaar op mijn hoofd gevallen. Ik weet niets meer van 1 uur voor de wedstrijd tot 7 uur na de wedstijd. Ik had een zware hersenschudding en een whiplash. Daarna heb ik nog maanden gesukkeld met hoofdpijn en misselijkheid. Zelfs op vandaag heb ik er soms nog last van.”
Met welk gevoel blikt Verhulst globaal terug en hoe kijkt hij naar de toekomst? “Op basis van mijn juniorenperiode zat het er zeker in om door te groeien naar de profs, maar bij de beloften merkte ik dat mijn lichaam helaas niet sterk genoeg is”, beseft hij. “Als je ziet wie er allemaal prof is geworden van mijn leeftijd, dan denk ik niet dat ik daar mijn plaats tussen had. Maar de koers verdwijnt niet uit mijn leven. Ik zal volgend jaar nog als mecanicien meegaan met Home Solutions-Soenens. In mijn vrije tijd werk ik trouwens ook graag aan retrofietsen, dat is een echte hobby voor mij.”
WIN TICKETS VOOR LUMBERJACK, DE MEEST FORMIDABELE GRAVELRIDE VAN HET JAAR!