Marta Cavalli is de revelatie van het voorjaar. De 24-jarige Italiaanse won de Amstel Gold Race door alsnog de favorieten op te rollen en de Waalse Pijl door de sterkste te zijn op de Muur van Hoei. Meteen ontdekte iedereen haar klasse in de Ardennenklassiekers. Begin juni bevestigde ze haar power met winst in de Mont Ventoux Dénivelé Challenges en vervolgens een 2e plaats in de Giro. Dat belooft voor de Tour. Maar mag ze daar voor eigen rekening rijden?
Op 20-jarige leeftijd al drukte Marta Cavalli haar stempel op de Italiaanse kampioenschappen. Met de kampioenstrui rond de lenden begon ze het jaar daarop naam te maken, zo werd ze 2e in de Brabantse Pijl en 4e in de GP Plouay. Voor 2021 stapte ze over van de Italiaanse Valcar-ploeg naar het hoger aangeschreven Franse FDJ-Nouvelle Aquitaine Futuroscope. Als nieuwkomer maakte ze meteen indruk met een 8e plaats in de Strade Bianche en een 6e in de Ronde van Vlaanderen. Bovendien sloot ze het jaar op dezelfde manier af, met een 9e plaats in de 1e editie van Parijs-Roubaix Femmes.
Tijdens de beklimming van de Ventoux medio juni keek je naar het monument ter ere van Tom Simpson. Wat betekent de zege op deze met geschiedenis beladen helling voor jou?
Marta Cavalli: “Het is een nieuwe stap voor het vrouwenwielrennen. We zijn in een nieuwe dimensie terechtgekomen. Het was een geweldig gevoel om als 1e op de top van een wielermonument te staan. Er was een enorme opkomst van wielerfans langs de kant van de weg. Het was dus een geweldige dag voor ons.”
Je bent geboren in Cremona, in Lombardije. Ben je daar opgegroeid?
Marta Cavalli: “Ja, en ik woon er nog steeds. Ik ga er alleen weg voor de koersen. Ik weet dat het niet de ideale plaats is om te trainen. Het is erg vlak, de winters zijn koud, het is er vaak mistig… Maar ik vind het leuk! Ik heb op dit moment geen zin om te verhuizen.”
Je woont er bij je ouders, net als Alberto Bettiol toen hij de Ronde van Vlaanderen won in 2019.
Marta Cavalli: “Ja, klopt. Het is soms leuk om onafhankelijk te zijn. Maar het is goed om niet alleen thuis te zijn en mensen te hebben die je helpen, zeker als je het hele jaar reist. Maar ik ben nog jong. Ik zal er in de toekomst wel over nadenken, maar voorlopig nog niet!”
Ben je beginnen fietsen door je vader?
Marta Cavalli: “Ja, maar het komt ook via mijn grootvader, die van de sport hield. Hij leidde zo’n 50 jaar geleden een jeugdploeg en mijn vader reed als amateur. Vanaf mijn 2 à 3 jaar ging ik elke zondag met mijn moeder naar zijn wedstrijden kijken. Er waren altijd fietsen in de buurt. Ik denk dat dat het verschil heeft gemaakt. Ik wist ook meteen dat dit de sport voor mij was. En vandaag is het mijn beroep!”
Hoe oud was je toen je begon en wat motiveerde je?
Marta Cavalli: “Ik was 11 jaar oud, maar ik begon eerder te sporten met artistieke gymnastiek en volleybal. Uiteindelijk zei ik tegen mijn ouders dat ik het wilde proberen. Er was een klein jeugdteam in de buurt van Cremona. Ik wilde al mijn vastberadenheid en kracht tonen in een individuele sport. Uiteindelijk leerde ik dat het daar niet alleen om ging. Op de Ventoux bijvoorbeeld was het niet alleen mijn overwinning, maar die van de hele ploeg.”
Wat is je vroegste herinnering aan de Tour de France?
Marta Cavalli: “Chris Froome… te voet lopend op de Ventoux. Ik heb er zelfs aan gedacht tijdens mijn eigen Mont Ventoux Dénivelé Challenges. De dag ervoor zocht ik naar video’s van de Ventoux, om te proberen de bochten te onthouden, en ik kwam ook die van Froome weer tegen.”
Ging je als kind langs de kant van de weg kijken naar de Giro, of naar andere wedstrijden?
Marta Cavalli: “Ja, en nu nog steeds, want ik vind dat gewoon geweldig. In 2013 was de laatste etappe van de Giro voor vrouwen een tijdrit met finish in Cremona. Ik ging er met mijn vader heen en nam een foto met Marianne Vos. Ik kijk er wel eens naar en denk dan: ‘Ik was jong, ik kende niets van vrouwenwielrennen en nu koers ik met Marianne!'”
Had je een idool?
Marta Cavalli: “Ja, Mark Cavendish. Als de sprints van de Giro voorbij waren, stapte ik op de fiets en probeerde ik hem op de weg na te doen. Misschien is dat ook 1 van de redenen waarom ik ben gaan koersen.”
Was het een droom van je om profwielrenster te worden?
Marta Cavalli: “Nee, ik heb er niet echt over nagedacht. Het kwam vanzelf, jaar na jaar. Als ik eraan terugdenk, vraag ik me af hoe ik het uiteindelijk heb kunnen doen. Ik studeerde wetenschappen op de middelbare school. Ik ging dan naar de universiteit, maar dat was moeilijk te combineren met fietsen. Ik moest stoppen. Maar ik denk dat ik in de toekomst terug ga, want ik hou van studeren. Voorlopig heb ik besloten om al mijn energie in het fietsen te steken.”
Wat betekent het voor jou om te weten dat je iedereen kunt verslaan in een zware koers als de Waalse Pijl?
Marta Cavalli: “Veel. Vroeger was ik nooit zeker van mezelf en die onzekerheid kostte me veel energie. Nu weet ik dat ik het kan. En de mensen rondom mij ook. Zij vertrouwen me. Het is een hele nieuwe dimensie. Maar aan de andere kant is er niets veranderd in mijn leven. Ik zit nog steeds in hetzelfde team, ik wil nog steeds dezelfde kant op. Ik heb alleen meer vertrouwen in mezelf gekregen.”
Verandert dit je vooruitzichten voor de Tour? Is het plan nog steeds om Cecilie Uttrup Ludwig te steunen of ga je voor jezelf rijden?
Marta Cavalli: “Nee, het is nog steeds hetzelfde plan. Ik ben naar de Giro gegaan voor de eindzege. En ik zal Ludwig steunen in de Tour de France Femmes. We hebben de laatste 3 etappes bekeken en ik vond ze goed. We zullen onze kansen krijgen, ik ben er zeker van dat het een mooie ervaring wordt. De ploeg is gemotiveerd, we hebben al veel gewonnen. We zullen vastberaden naar de Tour gaan. Als we 1 dag de Maillot Jaune kunnen dragen, zou dat geweldig zijn. Maar we willen ook het spektakel verzorgen, een show voor het publiek en voor de wielersport.”