Eerder presenteerden we al 5 veldritten die dit jaar van de kalender verdwenen zijn. Het is echter niet allemaal kommer en kwel in veldritland, want sommige organisaties zijn ook weer netjes teruggekeerd terwijl er elders nieuwe veldritten worden georganiseerd. We stellen een lijstje van 5 crossen samen waarvan iedereen blij is dat ze deze winter (terug) op de kalender staan.
Troyes
In de lijst van 14 Wereldbekermanches is het Franse Troyes de enige nieuwkomer. Waar sommige opportunisten misschien al droomden van New York of Londen werd de Franse stad dus de verrassende naam op de kalender. In het verleden werd er al vaker een manche van de Coupe de France georganiseerd, maar nog nooit een Wereldbeker.
Op zondag 19 november 2023 trekken we naar de Aube voor deze Wereldbeker. Vorig jaar wonnen Gerben Kuypers en Clément Horny er de wedstrijden die werden georganiseerd. We mogen ons verwachten aan een typisch Franse cross op een grote sportsite met atletiekpiste, tennisvelden en voetbalterreinen. Er is een korte strook van 150 meter verhard en de andere 2.750 meter gaan door bos en veld. Daar gaat het constant op en neer, met een balkenstrook en een trap.
Rucphen
In december 2021 won Tom Pidcock de Wereldbeker in Rucphen, maar vorig jaar kwam er slecht nieuws. De manche in Rucphen verdween plots van de kalender en werd vervangen door Maasmechelen. “Onvoorziene omstandigheden”, zo klonk het toen. Op donderdag 7 december 2023 is er dus terug een losse cross in Rucphen. Het zal overigens gaan over een wedstrijd bij kunstlicht, want de vrouwen starten pas om 18u40 en de mannen om 20u. Supporters mogen gratis binnen.
Flamanville
Tot ons grote plezier wordt er deze winter ook opnieuw aan veldrijden gedaan in Flamanville. De Wereldbekermanche aan het kasteel was begin 2022 een revelatie. Eli Iserbyt en Fem van Empel zorgden toen voor een gloriedag voor Pauwels Sauzen-Bingoal. We herinneren ons overigens niet alleen de mooie locatie in Normandië aan het Kanaal, maar ook de massale opkomst van het publiek. Op 3 december 2023 wordt hier de Wereldbeker dus gereden, een week later is er een dubbele manche van de Coupe de France.
Pontchâteau
Pontchâteau is een echte veldritgemeente. We denken dan in de 1e plaats aan het WK van 2004, toen Bart Wellens een spannend sprintduel won van Mario De Clercq en Sven Vanthourenhout. Tot de andere wereldkampioenen behoorden Laurence Leboucher, Kevin Pauwels en Niels Albert. In de Loire-Atlantique werden in 2005 en 2016 ook de Europese kampioenschappen georganiseerd. Die laatste keer verraste Toon Aerts daar vriend en vijand door Mathieu van der Poel en Wout van Aert in een tactisch steekspel te kloppen.
In 2019 was Van der Poel er niet bij toen Pontchâteau een Wereldbeker hostte. Wereldkampioen Wout van Aert sprintte die dag sneller dan Toon Aerts en Michael Vanthourenhout. Op geregelde tijdstippen is de Franse locatie gastheer voor deze Wereldbeker, met ook Kevin Pauwels, Richard Groenendaal, Daniele Pontoni en Adrie van der Poel als oud-winnaars. Op 5 november 2023 vinden er dus opnieuw de Europese kampioenschappen plaats.
Hoogeveen
De Nederlandse kampioenschappen worden dit jaar georganiseerd in Hoogeveen. Na Zaltbommel en Rucphen is dus de gemeente in Drenthe aan de beurt om de strijd om de titel te ontvangen. De Peddelaars Hoogeveen organiseerden in 2022 ook al het NK voor nieuwelingen, junioren, amateurs en masters. Zij mochten toen niet in januari in actie komen omwille van coronabeperkingen, maar uiteindelijk werd er toch een alternatief gevonden.
Oud-wereldkampioen Jens Dekker plaatste een filmpje van het parcours online, daarop is te zien dat er maximaal gebruik wordt gemaakt van een groot veld. Het valt nog af te wachten of Mathieu van der Poel voor het eerst sinds begin 2020 nog eens aan de start staat van een NK. Daarna werd het kampioenschap 1 keer afgelast en 2 keer door Lars van der Haar gewonnen.
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en win het boek ‘Ik had een droom’ over BJORG LAMBRECHT. De winnaar wordt bekendgemaakt op 1 november 2023. De winnaar wordt persoonlijk verwittigd!