Samen met de mannen stond woensdag 23 maart 2016 op de vrouwenagenda Dwars door Vlaanderen. Met startplaats in het koersgekke Tielt en trouwe finish – na een plaatselijke ronde – aan het Regenboogstadion in Waregem. Ploegmanager Christel Herremans gaf WielerVerhaal toestemming om de wedstrijd te volgen in de ploegleiderswagen, en dus brachten we enkele uurtjes door in de passagierszetel naast ploegleider Davy Wijnant.
Plaats van afspraak is de damesparking schuin tegenover het Regenboogstadion in Waregem, vlak naast de finish. 2 minuten voor 9 komt de teambus aangereden en worden we verwelkomd door chauffeur Nick Demeulemeester – in het gewone leven politieagent maar wanneer de Topsport-ladies hebben nodig hebben, staat hij paraat. Met onder meer Saartje Vandenbroucke en Nel De Crits achterin rijden we naar startplaats Tielt, een dikke 17 kilometer verderop. Ginder wacht de ganse delegatie ons op: Christel Herremans zelf, Davy Wijnant en mecanicien Pascal Nerinckx. Maar ook verzorgster Saar en de andere rensters. Terwijl de fietsen worden klaargemaakt en de rensters stilaan onder stoom komen, trekken we richting perszaal om onze website te updaten. Een klein uurtje later maken we tijd voor de korte teambespreking. De rensters werden de avond voordien al gebriefd per mail – wegens de traumatische terreurdaden van de dag voordien.
Eens iedereen op zijn plichten gewezen, gaan de rensters zich opwarmen en het startblad tekenen. Het 6-tal van de dag, dat zijn Kelly Druyts, Saartje Vandenbroucke, Gilke Croket, Kelly Van den Steen, Jessy Druyts en Nel De Crits. “Het wordt een moeilijk wedstrijd”, voorspelt Davy terwijl we in de wagen stappen. “Wij zijn een UCI-team en stellen de ploegbelangen voorop. In deze Dwars door Vlaanderen – met alle respect slechts een 1.5 wedstrijd – rijden ook enkele clubteams mee en die rensters rijden allemaal voor zichzelf. Dus het wordt belangrijk mee te zijn in de ontsnapping. Want als een groep wegrijdt, is het gebeurd, vrees ik.”
Na de officieuze start en de lange minuut stilte ter nagedachtenis van de slachtoffers van de terreur in Brussel trekken de rensters de wedstrijd gezapig op gang in Oostrozebeke. En komt Davy nog eens terug op de teambespreking. “Kelly Druyts is vandaag onze kopvrouw”, beaamt hij. “Het wordt moeilijk om te winnen, maar met een podium zouden we al heel tevreden zijn. De grootste uitdagers worden Amy Pieters, Danielle King en Jolien D’Hoore van Wiggle High5. En ook Lotte Kopecky van Lotto Soudal Ladies is zeker een favoriete. Maar wij moeten erin geloven en zelf de koers maken. Het is winnen of verliezen, maar het initiatief moeten we zelf nemen. We moeten met een aantal dames mee zijn op de top van Nokereberg, waar een natuurlijke schifting kan worden gemaakt.”
Hotond
Na 150 meter is Winanda spoor van Lensworld-Zannata-Etixx er als eerste van onder door gemuisd, maar meer dan 11 seconden pakt ze niet en het pak zit al gauw weer bij elkaar. Een paar pogingen en 20 kilometer verder slaan de eerste meisjes tegen het asfalt. Er blijven er 3 zitten, 1tje bloedt in het gezicht. Wat verderop moet Abigail Van Twisk worden afgevoerd met een sleutelbeenbreuk. “Het rijdt hier vol kamikazes”, sakkert Pascal van op de achterbank. Maar dat ze zou aangereden zijn door de wagen van haar eigen ploeg, klopt in ieder geval niet, horen we later.
Op de Hotond – net voor de Oude Kwaremont – breekt de koers voor het eerst open. En het is Jessy Druyts die de boel forceert, helaas wordt ze snel weer ingerekend. We passeren de Ronde van Vlaanderenstraat en dat doet ons natuurlijk likkebaarden. Op de Kwaremont zelf worden de eerste VIP-tenten voor de Ronde geplaatst en komt ook het volk massaal opdagen. Na de Paterberg zijn er 15 vrouwen weg. “En niemand van ons”, vloekt Davy terwijl we de gelosten voorbij sjeezen. We draaien links de Varent op en kort nadien krijgen we melding dat Jessy Druyts in Tiegem materiaalpech heeft. Het wordt een serieuze inhaalbeweging voor onze volgwagen, want we hadden pech en kregen nummer 19 toebedeeld. 18 teamwagens inhalen dus, aan volle snelheid én in een afdaling. Ook dit is koers. Jessy’s zadel is doorgezakt. Ze vraagt meteen een nieuwe fiets, krijgt die door Pascal onder de poep geduwd en maakt weer aansluiting met de 2e groep. Knap werk!
Op een 20 km van de meet vraagt Davy toestemming aan de wedstrijdleiding om naar voren te gaan. Hij grijpt in, en wel met harde hand. Hij vloekt tegen alle meisjes dat ze koers moeten maken en zelf aan de kop van het peloton moeten sleuren. “Kelly Druyts moet meer met haar vuist op tafel slaan”, weet Davy. “Nu werkt ze zelf, terwijl ze net de anderen voor haar moet laten werken.” Even later horen we van Radio Koers dat Topsport Vlaanderen – Etixx – Guill D’or aan de boom schudt en de achterstand op de kopgroep plots begint te slinken. Van die 2 minuten gaat het rap onder de minuut. “Als we ze pakken, gaan we pas morgenvroeg naar huis”, grapt Davy.
Yes, yes, yes!
Maar de weg is nog lang, en het einde nadert. Met nog een kilometer of 5 duikt de achterstand naar 19 seconden. Een bocht verder nog 15 en een minuut later volgens Radio Toer nog 8. Euforie in de wagen. “We gaan ze pakken”, schreeuwen beide kompanen. Op 2 km van de meet valt alles te herdoen. “Yes, yes, yes”, klinkt het achter het stuur. Maar dit heeft krachten gekost. We maken ons op voor een spannende sprint, waar Kelly Druyts volgens Davy een van de favorieten is. Maar eerst rapen we nog Jessy Druyts op. Gelost, tranen in de ogen. “Helemaal choco gereden”, is Davy trots. “Hij pinkt zelfs een traantje weg. “Dit maakt de koers zo mooi”, beseft hij. “Goed gewerkt, Jessy. Gij wordt coureur”, schreeuwt hij Druyts wel 3 keer na elkaar toe.
“De meisjes verdienen dat”
Intussen zijn we aan de sprint toe en horen we dat Pieters gewonnen heeft. Aan de ploegbus vangen we als 1e Kelly Druyts op. Ze werd 9e en is ontgoocheld. “Ik kreeg een duwtje en werd zo ingesloten”, sakkert ze. Davy biedt een troostende schouder en maakt vervolgens zijn analyse. “We hebben een fout gemaakt door niet mee te zijn in de ontsnapping”, bedenkt hij zich. “Maar: we hebben het wel zelf rechtgezet en daar ben ik heel blij mee. Dat maakt de koers ook zo passioneel. Dit hadden de meisjes vorig jaar niet gekund, dus ze zetten wel degelijk stappen. We hebben wat pech gehad, maar dit is toch een positief leerproces. De komende weken moeten we eens een resultaat neerzetten, want dat zou deugd doen én vertrouwen geven. En de meisjes verdienen dat.”
Fotomateriaal: WielerVerhaal in Dwars door Vlaanderen.