Ilse Temmerman is 33, komt uit Aalst en woont nu in Outer, een deelgemeente van Ninove. Ze is mama van 2 dochtertjes: Axana (6 jaar) en Isaura (4 jaar). Ze werkt voltijds als laborante bij Rendac in Denderleeuw, maar heeft ook een hart voor de koers. Ze combineert koersen met een gezin én een job, niet evident!
Ilse Temmerman; “Ik ben beginnen koersen op 15-jarige leeftijd. Anno 2007 ben ik getrouwd met Nico Van Gijsegem, die op dat moment ook nog altijd wielrenner was. We wilden echter al snel kindjes. In 2009 werd ik voor het eerst mama van Axana en in 2012 volgde met Isaura ons 2e kindje. Daarna kwam al vlug het idee om opnieuw te beginnen koersen. Ik wou onze dochters een idee geven wat hun beide ouders altijd hadden gedaan voor zij geboren waren. En natuurlijk ook omdat ik het miste. Na bijna 6 jaar gestopt te zijn, nam ik in 2014 de draad van het koersen terug op.”
“Veel mensen vragen zich af hoe ik dat allemaal combineer. Mijn gezin komt hoe dan ook altijd op de 1e plaats. En wat het belangrijkste is, is dat mijn gezin voor de volle 100 procent achter mij staat. Zonder hun steun zou koersen voor mij niet mogelijk zijn. Ik probeer de zaken vooral goed te combineren, zoals naar en van het werk te fietsen en probeer zowel ‘s morgens als ‘s avonds te trainen. In de winter rij ik veel op de rollen als de kindjes al in hun bed liggen en mijn dagtaak er op zit. Soms ben ik om 22 uur nog aan het fietsen. Je moet het graag doen en er heel veel voor over hebben, want anders hou je dit niet vol. Ik neem momenteel mijn ouderschapsverlof op woensdag, zodat ik dan wat kilometers kan afwerken. Mijn ouders staan ook altijd klaar voor ons om eens bij te springen om op de kindjes te passen en te helpen in het huishouden. Ook zonder hun steun zou het niet mogelijk zijn om dit alles te combineren en te plannen. Mijn ventje zorgt er voor dat mijn fiets steeds in orde staat en zorgt ook voor het onderhoud ervan. Wanneer ik thuis kom van een training neemt hij die taak op zich, zodat ik mij ondertussen al terug met de kindjes bezig houden.”
“Mijn ventje zorgt er voor dat mijn fiets steeds in orde staat en zorgt ook voor het onderhoud ervan”
Ilse Temmerman; “Met vrienden afspreken of andere dingen doen staan tijden het seizoen op een heel laag pitje. Maar echte vrienden begrijpen dit wel. Heel belangrijk is ook dat je als moeder meer naar je lichaam moet luisteren. Soms heb ik eens een extra rustdag nodig, want mijn job vraagt zowel mentaal als fysiek ook veel van mij. En dan de kindjes er nog bij, dan moet je ook soms eens een training kunnen laten vallen.”
“Veel rusten is er meestal niet bij. Met 2 kindjes is dat niet altijd mogelijk. Terwijl anderen zich bijvoorbeeld de dag van de koers rustig bezig houden en met de beentjes omhoog liggen voor de koers, ben ik meestal nog met de kindjes bezig. Zo is het al gebeurd dat ik een paar uur voor de koers nog hun pony aan het kammen en verzorgen ben. Echt een ideale voorbereiding is dat niet, maar daar lig ik echt niet wakker van.”
Gebrek aan respect
Ilse Temmerman; “Nog een mooi voorbeeld is de Lotto Belgium Tour van 2015. De meeste ploegen zaten allemaal op hotel en gingen na elke rit rechtstreeks naar hun hotel, waar massages volgden en waar ze zich van niks meer iets moesten aantrekken. Gewoon rusten en zich voorbereiden op de volgende rit. Ik ging na de 1e rit naar huis, want mijn oudste dochter zat net in het eerste leerjaar. Dus eerst huiswerk maken samen, zorgen dat de kindjes konden eten, hen in bad steken en daarna nog wat met hen bezig zijn om hen daarna in bed te stoppen. Daarna zelf nog eten en een beetje ontspannen, om dan vlug bedje in te kruipen en hopen dat we ‘s nachts niet te veel moesten opstaan om de volgende dag de volgende rit aan te vatten. En toch heb ik die Lotto Belgium Tour tot een goed einde gebracht en daar ben ik wel fier op. Het enige wat ik jammer vind, is dat sommige mensen hier echt geen respect voor hebben en er niet bij stilstaan wat ik en sommige anderen hier allemaal moeten voor doen en laten.”
Blijven dromen
Ilse Temmerman; “Dit seizoen is helemaal niet wat ik ervan verwacht had. Ik had beslist dat 2016 mijn laatste jaar zou worden in het peloton, omdat de combinatie toch wel veel vraagt van een moeder. Zowel mentaal als fysiek. Maar op dit moment heb ik last van een variant van klierkoorts in mijn bloed. De oorzaak is waarschijnlijk dat ik een heel zwaar jaar gehad heb op mijn werk en dat in combinatie met koersen en een gezin. Dat is wellicht wat veel geweest om goed te zijn. Ik heb te veel gevraagd van mijn lichaam. Ik weet op dit moment nog niet of ik nog een comeback maak. Eerst moet de gezondheid weer 100 procent zijn en daarna zien we wel. Maar om nu op deze manier afscheid te nemen van het wielerpeloton, dat is het nu ook weer niet. En dan blijft er nog altijd mijn droom om eens met mijn kindjes op een podium te staan….”
Fotomateriaal: Brian Petyt – Lieven Van der Donckt.