Thijs Aerts sleepte in Bieles net geen Belgische WK-medaille uit de brand bij de beloften. Maar hij leverde wel strijd als geen ander. Het was machtig om naar te kijken, ook voor grote broer Toon Aerts. De Europese kampioen van Pontchâteau bij de elite ligt zelf in de lappenmand, maar maakte de verplaatsing naar Luxemburg om Thijs vooruit te schreeuwen. Broederliefde.
Toon, je stem schor geschreeuwd in Bieles?
Toon Aerts: “Zeker. Het was moeilijk om een goeie plaats te zoeken op het parcours om toch contact te kunnen hebben met Thijs. Er was zoveel volk en ik durfde er niet tussen te gaan staan met mijn schouder. Ik was bang voor een stamp of schok, dat zou niet goed zijn. Maar in de laatste bocht voor de laatste rechte lijn aan de meet was er wat plaats en de renners reden er ook iets trager, dus dat was ideaal. Daar kon ik de Belgen wat tips en info geven.”
Wat heb je Thijs nog voor de wedstrijd gezegd?
Toon Aerts: “We hebben sinds donderdag contact gehad met elkaar toen Thijs richting het hotel van de Belgen vertrok. Elke dag hebben we wel gebeld en berichten gestuurd. Maar de meeste tips kon ik pas geven op zaterdag omdat het parcours enorm veranderd was. We hebben het gehad over de stukken die hem goed en minder goed lagen, de bandenkeuze, etc.. Ik heb hem toch wat kunnen bijbrengen.”
Wat dacht je na de mindere start?
Toon Aerts: “Hij was heel snel weg, maar ik had hem gezegd dat hij de 1e halve ronde zeker niet op kop mocht rijden. Daarna kwam hij wel voorop, maar dan volgde een valpartij. Heel jammer. Zijn moral was wat gedeukt, maar ik kon hem weer oppeppen. Er kon zoveel gebeuren op dat parcours dat er sowieso nog momenten kwamen om die achterstand goed te maken.”
Thijs kwam zelf weer opzetten en reed een tijd op medaillekoers. Ging je hard toen sneller slaan?
Toon Aerts: “Ik weet natuurlijk wat Thijs kan en dat hij op het podium kon finishen. Hij was ook heel goed, al was er aan Joris Nieuwenhuis niets te doen. Hij kwam weer voorin aansluiten met Nicolas Cleppe toen hij lek reed en terugviel tot plaats 6 of 8. Maar ik had geroepen dat elke seconde telde op dat parcours, en zo kon hij in de laatste ronde toch weer meedoen voor brons. Maar in het laatste stuk valt hij dan weer plat, tja….”
Hoe reageerde hij na afloop?
Toon Aerts: “Ik vond dat het nog meeviel, die ontgoocheling. Hij kon het redelijk snel plaatsen, zag ik een kwartier na afloop in de Sporza-studio. Als hij de wedstrijd volledig zal terugkijken, zal hij zien dat die 2 lekke banden hem enorm duur komen te staan. Thijs heeft een schitterende cross gereden en het mag gezegd worden dat hij de 2e beste in de wedstrijd was. Voor mij was het enorm spannend. Ik heb gevloekt toen hij over de meet kwam, want hij had toch beter verdiend.”
Samen naar huis gereden?
Toon Aerts: “Nee, Thijs was iets vroeger vertrokken. Ik moest nog bij wat sponsors langs. Maar we hebben nog samen een stuk naar de profs gekeken.”
Om af te sluiten, hoe is het nu met jouw schouder?
Toon Aerts: “Behoorlijk goed. Ik heb omzeggens geen pijn en ik kan al wat fietsen. Elke dag een half uurtje op de rollen om de verveling tegen te gaan. Als ik alleen maar in de zetel lig, duren de dagen te lang. Maar buiten kom ik nog niet, want ik kan mijn stuur nog niet vasthouden. Dat zou wat moeilijk zijn. (lacht) Maar het gaat de goeie kant uit.”
Fotomoteriaal: Davy De Blieck.