Zijn gezicht is nog een beetje jongensachtig. Maar dat kan geen kwaad. Hij heeft een sluiertje onschuld over zich heen hangen. Heel voorzichtig. Met de jaren zal die onschuld wel afnemen. De belofte in hem zal plaatsmaken voor volwassen mannelijkheid. Nu kon dat speelse strikje rond zijn nek nog. Het gaf hem uitstraling. Een die perfect past bij de persoon die hij op dit moment is. En bij zijn zo goed bekkende naam. Tiesj.
Hij zat verdorie strak in dat pak. De oerflandrien van de toekomst heeft gevoel voor mode. Met zijn lange lijf op een catwalk. Het zou perfect kunnen. Geen idee of Tiesj daar te bescheiden voor is. Het is een element dat nog niet ter zake doet. Focus maar op de fiets, Tiesj. De mensen leggen nu toch al te veel druk op je nog frêle schouders.
Flandriengehalte
De schouders die het ons trouwens zo makkelijk maken je te onderscheiden van al de rest. En een beetje stiekem die kenmerkende oren van je. En dat bedoel ik positief, Tiesj (Boonen heeft toch ook elfenoortjes?). Je goed koersende benen uiteraard ook. Maar je herkennen doen we op basis van je stijl. Die typisch is. En dat is, hoe je het ook draait of keert, nu al het teken van een toekomstig kampioen. Ik had willen zeggen: je moet het niet proberen te ontkennen. Maar die woorden zijn overbodig. Dat interview na het wereldkampioenschap over zee sprak meer dan spreekwoordelijke boekdelen.
Hij heeft een drive in zich die aanstekelijk werkt. Die doet lachen. Dankzij dat heerlijke Gentse accent stijgt zijn flandriengehalte met het woord dat hij uitspreekt. Maar hij kan meer dan een flandrien worden. Tiesj heeft een bepaalde charme. En dat begint eenvoudig weg al bij zijn naam. Tiesj Benoot. Geef toe. Die past in het rijtje van Briek Schotte en Tuur Decabooter. Alleen al voor zijn naam hoop je op een glansrijke fietstoekomst. Om hem uit te spreken en om hem neer te schrijven.
En toch. Of die toekomst nu gaat glinsteren of niet, laat Tiesj vooral nog even gewoon Tiesj zijn. Dwing hem niet op een catwalk waar de spotlight hem in een aandachtskolk zuigt die onleefbaar is voor de topsporter. Hou hem weg van de situatie waarin de belofte zijn effectieve prestaties overstijgt. Laat Tiesj gewoon zijn ding doen. Hij heeft getoond dat hij dat goed kan. Geef hem tijd. Maak van hem pas een kampioen als zijn moment gekomen is. Als hij de ruimte gekregen heeft om zichzelf en de fiets te ontdekken.
Als Tiesj klaar is om ‘gewoon’ in te ruilen voor ‘gigantisch groot’.
Met een tussenstap graag. Niet in één keer. Laat het in schuifjes gebeuren. Zodat wij kunnen genieten van koersen zoals in Sankt Vith. Daar waar hij half scheef over het stuur gebogen bijna het stuurlint tussen zijn tanden te grazen neemt. Dat punt waar hij Greg, die andere flandrien, en diens wiel bijna te grazen neemt. Een tweede plaats daar en een vijfde plaats in de Ronde die zoveel meer zeggen dan eender welke relatief kleine overwinning op dit moment in zijn carrière zou doen.
Voor mij is Tiesj nog een jongen. Die niet toevallig graag, maar vooral goed fietst. Laat hem nog even gewoon Tiesj zijn. Asjeblieft… Dan komt datgene waar we zo op hopen wel vanzelf. Tiesj.
Gewoon Tiesj.
Fotomateriaal: Davy De Blieck.