Zaterdag 23 januari 2016 stond in Hoogstraten de 1e editie van de Mostencross op de kalender. Een B-cross als een ander, zo lijkt het. Niets is minder waar. De Mostencross werd in het leven geroepen en volledig georganiseerd door een actieve veldrijder – Niels Koyen – en is daarom vrijwel uniek in crossland. We laten de 24-jarige Minderhoutenaar zijn verhaal doen.
Niels Koyen: “Ik zit al 20 jaar actief in het veldrijden en heb al die jaren ook competitie gereden. Van kleins af aan ben ik eveneens gepassioneerd door het opbouwen, tekenen en verzinnen van parcoursen. Op elke cross had ik wel een opmerking over het parcours, wat volgens mijn mening beter kon. Daarom heb ik vorig jaar beslist het heft eens in eigen handen te nemen. Omdat ik anno 2015 met het Bike Experience Cycling Team ook mijn eigen ploegje opgericht heb, was het mogelijk om dat vanuit die vereniging te organiseren. Eerst dacht ik dat het allemaal wel zou meevallen. Wat geld bij elkaar zoeken, parcoursje bouwen en klaar. Niet dus. Eens ik er echt ben ingevlogen en al wat gevorderd was, besefte ik pas wat er allemaal bij komt kijken. Zoveel dingen waar je niet aan denkt als je gewoon zelf meerijd, maar die je pas opmerkt als organisator. Daarom heb ik een tijdje getwijfeld of het wel zou lukken.”
Hoofd kwijt
Niels Koyen: “Het is begonnen met een droom en een klein organisatieteampje. Ikzelf samen met Hans A., goede vriend en ook sponsor van het team. Daarnaast kwam er nog een oude vriend bij en met ons 3’en zijn we van start gegaan. Maar eens de zaken serieus werden, is er wat veranderd bij de harde kern. Ikzelf en Hans bleven, maar de andere vriend kreeg het niet gecombineerd met zijn andere verplichtingen. Dan kwam het nieuws dat Jens Adams, mijn trainingsmakker en – ik denk wel dat ik dat mag zeggen – beste vriend rust moest nemen wegens zijn klierkoorts. Hij wilde iets om handen hebben en heeft zijn schouders mee onder de organisatie gezet. Samen met mijn ouders, vriendin, gemeente, vrijwilligers en omwonenden zijn we er volledig voor gegaan. Omdat ikzelf nogal een controlefreak ben, was ik bij elke stap zelf betrokken. Daardoor was het mentaal soms wel zwaar. Ik heb geleerd dat ik volgend jaar enkele taken uit handen moet geven. De laatste week voor de Mostencross zelf was het zeer druk. Ik moest overdag vaak werken, waardoor ik niet altijd aanwezig kon zijn bij de opbouw. Dat vond ik heel jammer. Ik kreeg veel telefoons en mails, waardoor ik geregeld niet meer wist waar mijn hoofd stond. En het feit dat ik zelf nog eens wilde deelnemen aan mijn eigen cross zorgde voor nog meer stress. Ik wilde mezelf voorbereiden en tegelijk alles onder controle blijven houden. Dat was geen succes. Daarom startte ik als een bezetene en reed ik de eerste ronden puur op adrenaline, maar al snel voelde ik de vermoeidheid van vele slapeloze nachten en weinig training. Na een halfuur voelde ik mezelf zo ellendig op de fiets dat ik zelfs wilde afstappen, maar met de aanmoedigingen van het publiek en zelfs van renners die me voorbijreden, kon ik niet anders dan doorgaan.”
240 telefoontjes op wedstrijddag
Niels Koyen: “De opbouw van het parcours ging niet vanzelf. Met de vorst in de grond hebben we moeten knokken om alle palen recht te krijgen. Met de bijl de bovenlaag kapotslaan, met de koevoet de grond wat los maken en dan hard boren. We vonden dat het parcours in orde moest zijn, want dat is nog altijd het uithangbord van elke cross. Koud hebben we het in ieder geval niet gehad. ‘s Avonds voor de cross zette de dooi in en begon het onophoudelijk te regenen. De parking bij de inrit werd een slijkboeltje, waardoor enkele mobilhomes die avond al in de problemen kwamen en de kartonnen pijlen helemaal weggeregend waren. Gelukkig was het ‘s morgens beter weer. Ik bleef in de mobilhome van mijn vriendin slapen op het parcours om ten alle tijde te kunnen ingrijpen mocht er de laatste 24 uren voor de cross iets foutlopen. De dag zelf was zeer hectisch tot ‘s middags. Ik wilde veel zelf regelen en daardoor liep ik zeer gestresst rond. Kwamen daar nog eens 240 telefoontjes bovenop die ik die dag moest beantwoorden. Rond de middag heb ik mijn mobiel weggelegd en alles in handen van Hans A. en Jens gelegd. Daardoor kon ik toch een beetje ontspannen voor de start. Hoewel, ik weet nog dat ik aan de startlijn tegen een medewerker zei wat hij na de aankomst moest doen. Dus eigenlijk was ik niet echt met de wedstrijd bezig. Achteraf kreeg ik wel veel goede commentaren van medewerkers, renners, wielerbond en gemeente. Dat doet echt deugd. Daar geniet ik nog steeds van na. En pas nu besef ik wat we samen voor elkaar hebben gekregen en ben ik echt wel trots. Vooral het parcours viel erg in de smaak. We hebben geprobeerd alle mogelijkheden te benutten en ik kan je verzekeren: over elke paal en bocht hebben we 10 keer nagedacht én getest. Vaak reden we de week ervoor ‘s avonds op het parcours en hebben we nog palen verzet.”
2017: stap vooruit
Niels Koyen: “Volgend jaar gaan we de Mostencross zeker opnieuw organiseren. We zijn er alleen nog niet uit hoe en wanneer. 1 ding is zeker, het Hoogstraats kampioenschap wordt uitgebreid in categorieën. Qua parcours zou het een droom zijn om door het domein zelf te mogen rijden, maar we hebben nog tijd voor om daar over te overleggen. Ik hoop gewoon dat iedereen die aanwezig was volgend jaar tevreden terugkeert en de positieve ervaringen doorvertelt aan anderen. Er zijn veel geruchten dat we van plan zijn een A-cross te worden. Dat is natuurlijk de droom van elke organisator, maar die mogelijkheden hebben we gewoonweg niet. We hebben trouwens al de Superprestigeveldrit in Hoogstraten. En om nog een roddel de wereld uit te sturen: met de organisatoren van de Superprestige komen we zeer goed overeen. We proberen elkaar voort te helpen waar nodig en ik wil die mensen daar ook voor bedanken. We hebben al veel zaken genoteerd die volgend jaar anders moeten. Als er nog opmerkingen zijn, roep ik iedereen op om zijn/haar stem te laten horen. En tot slot: iedereen bedankt voor de steun! Hopelijk zien we elkaar volgend jaar opnieuw!”
Fotomateriaal: social media Niels Koyen.