“I want one moment in time
When I’m more than I thought I could be
When all of my dreams are a heartbeat away
And the answers are all up to me”
Vandaag is het moment waarop ik voor het eerst mag schrijven voor Wielerverhaal! Mijn Moment in Time, aan de vooravond van de Olympische Spelen! Een droom is dichterbij gekomen. Nadat ik een maand geleden ongeveer begon met bloggen over de Giro en de Tour, moet er een antwoord komen voor veel nieuwe lezers. De klokt tikt door, we tellen af tot de Spelen. Vriendlief is de studeerkamer uitgestuurd, deur dicht, concentratie alom, de spanning stijgt! De arme stakker durfde nog net even te storen door met een bescheiden beweging de nieuwe Procycling onder de deur door te schuiven.
Een prachtig tijdsbesef
Verschillende ideeën passeerden de revue en werden weer geparkeerd voor later, voor als de tijd daar rijp voor zou zijn. Ik schrijf altijd met een link naar een bekende song, en gebruik zoveel mogelijk mijn eigen foto’s, dus het moet wel op z’n plek vallen! Waar moest ik nu voor het eerst mee komen na al die jaren wielerliefde? Een blog dat moest klinken als een klok…. Ik besloot al snel te schrijven over mijn favoriete wielrenner van het eerste uur. FABIAN CANCELLARA. Spartacus, Gladiator, de Beer van Bern, Fäbu, Goliath. Alleen al voor het vergaren van bijnamen moet deze meertalige sympathieke Zwitser een medaille krijgen. Ja, hij heeft natuurlijk al goud gewonnen in 2008 in Peking bij de tijdrit op de weg, en haalde ook nog de zilveren plak bij de wegwedstrijd binnen. Eigenlijk werd hij 3e, maar door het dopingverhaal van anderen, dat zo onderhand wat langdradig wordt, kwam hij toch op de tweede plaats terecht.
Fabian zelf heeft een prachtig tijdsbesef. Kijk maar eens naar dit filmpje uit 2012 waarin hij dit toelicht. Toen was hij vol in de voorbereiding voor de Spelen van 2012.
“Give me one moment in time
When I’m racing with destiny
Then in that one moment of time
I will feel I will feel eternity”
Ja, je moet veelal in het moment leven om eeuwige roem te vergaren! Een goede instelling. Maar het zat niet mee, zoals de meesten zich zullen herinneren. Helaas viel hij in Londen tijdens de wegwedstrijd – eerder dat jaar ging het ook al mis toen hij in de Ronde van Vlaanderen zijn sleutelbeen brak. Het was niet zijn tijd. Een paar dagen later werd hij in de tijdrit slechts 7e. Zeer teleurstellend voor de meervoudige wereldkampioen.
Seize that one moment in time
Gelukkig zijn er genoeg andere noemenswaardige momenten. Zie hier zijn indrukwekkende lijst van ‘belangrijkste overwinningen‘. Konden we de klok maar stilzetten op het exacte tijdstip waarop dat eerste weergaloze gevoel van victorie intreedt. Die allereerste keer dat je wint! En nu… Zijn de Fabian-momenten op? Heeft zijn laatste uurtje geslagen op de Olympische Spelen? Hij staat aan het einde van zijn carrière en ik gun hem die 2e gouden medaille zo! Ok, zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens, dus ben ik natuurlijk ook voor Dumoulin in de tijdrit.
Ik zal de 1e Touretappe die ik zag, de proloog in Rotterdam in 2010, nooit vergeten. Voor mij was Cancellara toen al de eeuwige winnaar. Eerst liep ik langs de teambussen, en zag ik vol bewondering de Cancellara fanclubbus! Ik wist heel dichtbij de finish te komen en stond als een kind in een snoepwinkel aan het hek toen hij binnenkwam. Kon ik de tijd nog maar even terugdraaien naar mijn allereerste Moment in Time bij de Tour, dat door Fabian zo mooi werd ingekleurd. Dus wat mij betreft:
“You’re a winner for a lifetime
If you seize that one moment in time
Make it shine”
Fotomateriaal: Iris Wubbe.