In aanloop naar het WK in Bieles 2017 duiken we terug in het archief. We spitten de laatste wereldkampioenen bij de mannen elite naar boven en hun reacties na de wedstrijd. Omdat Stybar ook in 2010 en 2011 wereldkampioen werd en Albert ook in 2009, sluiten we het rijtje af met een Nederlander die wint op Italiaanse bodem.
2016: Wout Van Aert (21) wint na beklijvende finale in Zolder
Het belooft een spannend WK te worden met de 2 tenoren Wout van Aert en Mathieu van der Poel als prominenten. Samen met Van der Haar proberen ze al snel de cross hard te maken, maar het is een zwaar parcours en onder meer Nys en Meeusen komen terug. Wanneer Van der Poel in een bocht met zijn voet in het wiel van Van Aert blijft hangen – en dat lijkt te blijven duren, neemt de spanning toe. Van der Haar wil profiteren en gaat alleen, maar Van Aert is niet van plan af te geven en komt helemaal terug voorin. De laatste 2 hellingen maken het verschil in een beklijvend slot. Van Aert trekt aan het langste eind en wordt zo voor het eerst wereldkampioen bij de elite. Hij is dan pas 21!
Reactie Van Aert aan Sporza-microfoon: “Dit gevoel valt niet te evenaren. Ik was heel verrast toen Mathieu plots de deur dichtdeed. Hij wou waarschijnlijk niet dat ik in 2e positie kwam te zitten en achter Van der Haar zou aangaan. Mathieu bleef uiteindelijk wel lang met zijn voet in mijn wiel haken. Maar eigenlijk moet ik hem daarvoor bedanken, want daarna ben ik in mijn ritme geraakt. Sweeck heeft dan de strook naar de finish voor zijn rekening genomen. Ik voelde me vanaf de start zeer sterk, want ik had een superdag, maar ik begon pas op dat moment echt in mijn kansen te geloven.”
2015: Mathieu van der Poel (20) wint met glans in Tábor
Media voorspellen een duel der jeugd, de nieuwe namen Wout van Aert en Mathieu van der Poel – pas prof geworden om zo aan het WK te kunnen deelnemen. Van der Poel start de cross aan een moordend tempo en rijdt van iedereen weg. Door een foutje aan de balken kunnen Van Aert en Pauwels de spanning weer even in de wedstrijd brengen, maar een ronde verder is Van der Poel weer riebedebie. Van Aert valt weg door kettingproblemen en drie ronden voor het einde moet ook Pauwels er definitief af. Van der Haar strijdt met de teruggekeerde Van Aert om plaats 2, terwijl Van der Poel in zijn oranje shirt de wereldtitel uitgebreid mag vieren.
Reactie Van der Poel aan Sporza-microfoon: “Ik had een superdag en het technische parcours lag me hier heel goed. Mentaal reed ik ook een van mijn sterkste crossen. Ik had niet echt een plan en besliste gewoon op het moment zelf om aan te gaan. Ik had nooit meer dan 5 à 10 seconden en dat is mentaal moeilijk. Maar de race van vorige week in Hoogerheide gaf me veel vertrouwen. Het was hier ook een parcours waar je niet het grote verschil kon maken. In de laatste ronde kon ik niet geloven dat ik wereldkampioen zou worden. Deze WK-titel is mooier dan die bij de junioren op de weg. Beter gaat het niet worden. Ik heb nog nooit zo weinig stress en zo veel vertrouwen gevoeld voor een WK. Ik denk dat ik bij de beloften meer stress zou hebben gehad. Ik heb nooit achterom gekeken en reed de perfecte race.”
2014: Zdenek Stybar wint in Hoogerheide na foutjes van Sven Nys
Pas 3 dagen voor de start van de wedstrijd beslist Zdenek Stybar definitief dat hij als 2-voudig wereldkampioen toch zal deelnemen. De weersomstandigheden spelen immers in zijn voordeel en een ultieme verkenning heeft de knoop doorgehakt. In het Belgische kamp is Sven Nys meteen Stybars enige vrees, dat bewijst de Balenaar al meteen door mee te glippen in een groepje met ook Van der Haar en Mourey. Halfweg moeten de Nederlander en Fransman de rol lossen en gaan Styby en Nys alleen op pad. Het wordt een fel duel, maar omdat Nys enkele keren mistast, gaat de wereldtitel voor de 3e keer naar de Tsjech.
Reactie Stybar aan Sporza-microfoon: “Deze zege is belangrijk in mijn carrière, maar niet zo belangrijk als mijn eerste titel in Tabor (2010). Ik moest vanaf de 4e lijn starten. Ik was goed vertrokken, maar het was wel een moeilijke start. Ik zat in het wiel van 3 Amerikanen. Die starten doorgaans goed, maar nu vielen ze en ik moest vol in de remmen. Gelukkig kon ik met enkele versnellingen heel wat renners oprapen. Ik kwam na de eerste ronde op kop en wou de koers hard maken. Dat was een grote inspanning, maar ik had niets te verliezen en ben er voor gegaan. Ik zag dat Mourey het moeilijk kreeg en was al tevreden met een podiumplaats. Maar toen ook Van der Haar loste, dacht ik: “Hé, we zitten hier nog maar met z’n 2″. Ik had voor mezelf bepaald waar ik in de slotronde op kop moest zitten. Dat is gelukt en waarschijnlijk ben ik daardoor wereldkampioen geworden. Of deze overwinning veel verandert? Dinsdag ga ik zoals gepland gewoon de Ronde van Vlaanderen verkennen en woensdag trek ik naar Mallorca. Ik wijk niet van mijn plan af. Of ik volgend seizoen meer zal crossen? Daar ga ik geen uitspraken over doen. Dat zou dom zijn.”
2013: Sven Nys zegeviert in 1e WK op Amerikaanse bodem
Een historische editie wordt het, dat WK in Louisville. Het Eva Bandman Park, daar is alles te doen. Sven Nys heeft er als nooit tevoren zijn zinnen op gezet, al was hij eerst van plan niet eens deel te nemen na het debacle in Koksijde het jaar voordien. Maar de organisatie verloopt niet vlekkeloos, zeker niet wanneer een paar dagen voordien noodweer wordt aangekondigd en de cross met een dag wordt vervroegd. Het is Francis Mourey die het best uit de startblokken schiet, maar halfweg koers is zijn rijk uit. Nys en Vantornout nemen het commando over. De finale kondigt zich spannend aan, maar de West-Vlaming blijft in het slot haperen in een netje, waardoor hij Nys definitief moet laten gaan. Stevig knokwerk brengt hem niet meer terug. De zege is voor Sven Nys.
Reactie Nys aan Sporza-microfoon: “Ik wist niet dat ik dit nog kon. Ik ben supercontent. Het is ongelofelijk. Heel weinig fouten heb ik vandaag gemaakt, en bovendien ben ik slechts 1 keer lek gereden. Net als bij mijn eerste WK-titel in Sankt-Wendel. Eigenlijk ben ik heel de wedstrijd rustig gebleven en heb ik op het juiste moment initiatief genomen. Ik denk dat ik op die manier de cross gewonnen heb. Je moet ook wat geluk hebben, maar een wereldtitel krijg je niet, die moet je verdienen. In de laatste ronde pepte ik mezelf op om een voorsprong te pakken aan de balken. zodanig dat Klaas (Vantornout, red) helemaal dood zou zijn als hij toch nog zou komen aansluiten. Maar dat is niet gebeurd, ik heb hem niet meer gezien. Of het klopt dat ik een Ferrari beloofd heb aan mijn coach Paul Van Den Bosch? Ik zou niet beginnen zweven. Dat hij volgende week maar gewoon met zijn auto naar de cross komt.” (lacht)
2012: Niels Albert wint oppermachtig in zand van Koksijde
4 favorieten worden er genoemd in aanloop naar het 1e WK op Belgische bodem sinds Zolder 2002. Good old Sven Nys, Niels Albert – de beste zandkliever krijgt een parcours op maat, Kevin Pauwels – die een boerenjaar beleeft, en de Tsjechische titelhouder Zdenek Stybar. Albert voelt zich het beste in zijn sas en neemt een verschroeiende start. Stybar probeert nog wel te volgen, maar beseft al gauw dat hij de 26-jarige Tremelonaar niet zal kunnen blijven volgen. Hetzelfde geldt voor Pauwels, die tot ronde 3 blijft knokken om aansluiting te vinden. Hij en Sven Nys lijken om de 2 overige medailles te fietsen, maar uiteindleijk komen de andere Belgen weer bij hen. Het wordt een clean sweep: de eerste 7 plaatsen worden ingenomen door Belgen.
Reactie Albert aan Sporza-microfoon: “Nu is mijn seizoen dik geslaagd. Ik heb alles of niks gespeeld. Het is alles geworden. Ik had een zeer goede dag. Mijn start was perfect. Ik weet dat ik heel snel kan starten als ik mij concentreer, maar ook dat het zwaar zou worden in het zand. Als je alleen rijdt, kun je zelf je spoor kiezen. Stybar? Die heb ik enkele seconden gezien in de eerste ronde. Dit zal ik niet snel evenaren. Het is de grootste overwinning in mijn carrière. Na mijn blessure in Spanje heb ik uren op het strand doorgebracht. Ik draaide de hele tijd rond stoelen. Ik had toen maar 1 doel: alleen ik zou wereldkampioen worden.”
2012: Lars Boom wint 8 jaar na Richard Groenendaal in Treviso
Lars Boom opent met een snelle start, maar in de 2e van de 9 af te leggen ronden loopt alles weer samen. Daarna volgt een tegenaanval van Sven Nys, maar ook die inspanning levert niets op. Ronde 6 brengt een tevergeefse 2e aanval van Nys. Ook de pogingen van ploegmakker Boom, en vervolgens die van Stybar, blijven zonder resultaat. Sensatie in de 7e ronde wanneer Mourey in een afdaling over de kop gaat en Bart Wellens in zijn val meesleurt. Aanvallen van Nys en Simunek in de voorlaatste ronde leveren ook niet het gewenste resultaat op en met een groep van meer dan 10 man wordt de slotronde ingegaan. In de finishzone bergop nestelt Richard Groenendaal zich in de koppositie. Niet om mee te doen voor de overwinning maar om de andere kanshebbers in een moeilijke positie te brengen. Dat moet het zijn landgenoot Boom gemakkelijker maken om zijn beslissende aanval te plaatsen. Die komt er ook. Nys kan niet reageren, Vervecken krijgt de kleine kloof door kettingproblemen niet meer dicht. Voor het eerst in 8 jaar komt er geen Belg op het hoogste schavotje, maar dus wel een Nederlandse neoprof: Lars Boom.
Reactie Boom: “Dit is ongelooflijk. Ik had hier totaal geen rekening mee gehouden. Ik had me pas volgend jaar ten doel gesteld om wereldkampioen te worden, in Hoogerheide. Na wat ik in deze maand januari al gepresteerd had, wist ik me wel bij de kandidaten voor de overwinning, maar topfavoriet voelde ik me allerminst. Met een plaats bij de eerste vijf was ik al tevreden geweest. Maar het werd dus alles. Dankzij een goed ingedeelde race en met de medewerking van Richard Groenendaal. Ik opende de race bijzonder snel, maar al snel zag ik in dat de wedstrijd lang gesloten zou blijven. Dus zette ik alles op de laatste ronde. Daarin kon ik toeslaan met de medewerking van Richard. Als een aantal kanshebbers meerdere posities verloren bij het ingaan van de slotronde was dat dankzij hem. Toen was het moment gekomen om toe te slaan. Eens ik voor de 2e keer in die laatste ronde door de materiaalpost was, wist ik dat de buit binnen was. Wat nu? Er in de eerste plaats voor zorgen dat ik volgend jaar goed ben om deze titel te verdedigen voor eigen volk in Hoogerheide. Ook het volgende seizoen zal dus helemaal in het teken staan van cross. Maar ook daarna zal mijn eerste aandacht naar het veld blijven uitgaan. Dit is te belangrijk voor Nederland. Ik voel me trouwens goed in het veld. Wat zou ik dus veranderen? Natuurlijk zal ik nog op de weg rijden, maar een echte terugkeer naar die discipline is niet meteen voor de komende jaren.”
Fotomateriaal: Davy De Blieck.
