Opdracht volbracht voor jongens van Cibel-Cebon in avontuurlijke Ronde van Taiwan

Terwijl het peloton de 3-daagse van De Panne reed, werd er ook gekoerst aan het andere eind van de wereld. En geen kermiskoers. Michiel Dieleman van Cibel-Cebon reed er samen met 4 ploegmaats in de kijker om zijn fietsconstructeur te plezieren. Een mooi avontuur werd het. De 3e jaars prof van het team van Gaspard Van Peteghem hoopt de komende jaren zijn hobby nog voltijds te kunnen uitvoeren, maar als dat niet meer kan, zal hij zonder zure nasmaak weer graag recreatief coureur worden.

De Ronde van Taiwan, Michiel! Met hoeveel goesting ben je daar naartoe vertrokken?

Michiel Dieleman: “Ik reed de Ronde van Taiwan vorig jaar al, dus ik wist wat ons daar te wachten stond: een 5-daagse rittenkoers met enkele lastige ritten die perfect binnen mijn mogelijkheden passen. Samen met de goede organisatie van de wedstrijd, de plezante sfeer rond de wedstrijd en het goede gevoel dat ik aan mijn deelname vorig jaar overhield, zorgde dit ervoor dat ik meteen mijn kandidatuur stelde bij onze ploegleiding om ook dit jaar aan te treden in de Ronde van Taiwan.”

Kan je enige vergelijking treffen met toen?

Michiel Dieleman: “De eerste 4 ritten waren identiek als vorig jaar. Enkel de 5e en laatste rit was verschillend. Dit jaar was die een vlakke rit die eindigde met 5 lokale ronden rond de baai van Dapeng met iedere ronde de ‘beklimming’ van de Dapeng Bayside Bridge. Vorig jaar was deze laatste rit nog een bergrit die eindigde met een col van 10km. Net als vorig jaar was ook nu de organisatie zeer goed. De hotels waren uitstekend, In tegenstelling met vorig jaar werd er nu wel harder gekoerst. Het duurde langer voor de vroege vlucht vertrok. Ook op de hellingen werd harder gereden, waardoor dikwijls met een zeer selecte groep gesprint werd voor de zege.”

Welke opdrachten kreeg je dit jaar en welke ambitie had je voor jezelf?

Michiel Dieleman: “Ik ging met de ambitie naar daar om in de 1e plaats in de lastige ritten mee te doen voor de overwinning. Dan kon ik nadien kijken waar ik ergens in het klassement stond om eventueel daar de focus op te leggen. Van de ploeg uit kreeg iedereen de kans om zijn eigen ding te doen in de 1e ritten, nadien gingen we wel zien waar iedereen in het klassement stond en voor wie we gingen werken met het oog op het klassement.”

Opdracht volbracht ginder? 

Michiel Dieleman: “Ik heb mezelf zeker kunnen tonen. Ik reed in de 3e rit een hele dag in de aanval met 3 medevluchters. De aanval droeg jammer genoeg niet tot het einde, maar ik kon wel telkens als 1e boven komen op de hellingen, wat me aan het einde een 3e plaats in het bergklassement opleverde. Door deze aanval was mijn klassement wel om zeep. Maar in functie van de ploegbelangen was dit wel een goede zet. Doordat elke ploeg maar met 5 renners van start ging, was het belangrijk om iemand mee te hebben in elke belangrijke vlucht. Anders dreigden we te veel te moeten werken in de achtergrond. Nu konden mijn ploegmaats gewoon volgen in het peloton en zichzelf sparen voor de finale.”

Na de 3e en 4e rit stond ploegmaat Kevin De Jonghe op een mooie 3e plaats en in de laatste rit heb ik dan ook volledig in zijn dienst gereden. Als ploeg leverden we elke rit een mooie collectieve prestatie. In de daguitslag was onze dichtste plaats slechts een 5e stek, maar doordat we telkens met minstens 3 renners in de 1e groep eindigden, konden we wel het ploegenklassement binnenhalen. In deze rittenwedstrijd is dit klassement van groot belang. Dat blijkt uit de grote prijzenpot die eraan vasthangt. Ook voor onze ploeg Cibel-Cebon is het binnenhalen van dat klassement van zeer groot belang, aangezien de hoofdzetel van onze fietsconstructeur CKT gevestigd is in Taiwan. De grote baas van CKT heeft enkele ritten in onze volgwagen de koers gevolgd en was dan ook zeer tevreden met de eindzege in het ploegenklassement.”

Hoe hoog schat je die koers nu in? Want tenslotte zijn wij hier toch vooral bezig met de Vlaamse klassiekers….

Michiel Dieleman: “Het niveau is zeker niet te onderschatten. Deze wedstrijd staat dan ook niet voor niets gecategoriseerd als een UCI 2.1-wedstrijd, en er zijn dan ook een heleboel UCI-punten te verdienen. Vooral bergop werd er op sommige momenten zeer hard gekoerst. Natuurlijk is het niveau in Taiwan niet te vergelijken met het niveau hier in Vlaanderen, waar op hetzelfde moment op WorldTour-niveau gekoerst wordt. Maar qua niveau zie ik geen groot verschil tussen een 1.1-koers bij ons en deze Ronde van Taiwan.”

Je reed ook al de Ster van Bessèges, Kuurne, Samyn, Dwars door West-Vlaanderen, Nokere en Handzame. Hoe blik je terug op je seizoensbegin?

Michiel Dieleman: “Ik ben wel tevreden. Ik kon – op Dwars door West-Vlaanderen na – elke koers deftig uitrijden. Vooral over mijn vormpeil ben ik tevreden. Wel moet ik nog werken aan mijn positionering in het peloton, ik laat mij nog te veel wegdrummen op cruciale momenten in de wedstrijden. Daardoor moet ik nadien te veel krachten verbruiken in de achtergrond om terug naar de spits van de koers te rijden. Het mooiste voorbeeld is de Handzame Classic. Ik draaide bij de laatste 10 de Moeren in, op het moment dat het peloton in stukken werd gereden. Ik begon aan een achtervolgingsrace en reed van groepje naar groepje en vond uiteindelijk terug aansluiting bij het 1e peloton, echter na een jacht van meer dan 100km. Dat kom je natuurlijk tekort in de finale van de wedstrijd.”

“Ik wijt dat aan mijn zeer beperkte ervaring op de weg. Dit is immers nog maar mijn 3e seizoen dat ik volledig op de weg koers. Voordien lag mijn focus op het veld en koerste ik in de zomer slechts enkele maanden op de weg, en dan vooral de kleinere koersen. Bij de jeugd heb ik nooit geleerd om te knokken voor mijn plaats in het peloton. Die ervaring mis ik nu wel.”

Michiel, je bent 26. Is Cibel-Cebon jouw niveau, of denk je nog te stappen te kunnen zetten? 

Michiel Dieleman: “Ik bekijk alles stap voor stap en ben nooit een grote dromer geweest. Zo was het nooit mijn droom om profrenner te worden. Na mijn studies als bio-ingenieur begon ik te werken in het onderwijs en het was de bedoeling om gewoon recreatief bij de elite zonder contract te blijven rijden. Ik kon echter goed blijven trainen en kon enkele mooie resultaten bijeen rijden. Ploegleider bij Cibel-Cebon, Gaspard Van Peteghem, merkte dat ook op en heeft me dan de kans gegeven om alles op het wielrennen te zetten.”e jaras prof

“Het is nu mijn 2e jaar dat ik voltijds wielrenner ben en merk dat ik dit jaar nog een stap vooruit heb gezet. Waar dit zal eindigen, kan ik moeilijk zeggen. Ik doe gewoon mijn uiterste best om zover mogelijk te geraken en ik zie wel hoever dat mij brengt. Het leven als profrenner bevalt mij wel en dus wil ik dit zo lang mogelijk doen. Als echter morgen blijkt dat ik niet meer kan groeien, zal ik zonder spijt stoppen met voltijds wielrennen en opnieuw een job in het onderwijs zoeken. Ik zal echter nooit volledig stoppen met wielrennen, competitief of recreatief, want daarvoor rijd ik veel te graag met de fiets.”

Fotomateriaal: Facebook Ronde van Taiwan.