David Boucher heeft het geflikt. Op het racecircuit van Chimay klokte de 37-jarige renner van Pauwels Sauzen-Vastgoedservice de snelste tijd bij de elite zonder contract op het Belgisch kampioenschap tijdrijden. Het geluk spatte van zijn gezicht af, zeker omdat de ontgoocheling van vorig jaar in Mol-Postel nu definitief is uitgeveegd.
Boucher hield bijna 5 seconden over op Kevin De Jonghe en meer dan 11 seconden op Gianni Marchand, het duo van Team Cibel-Cebon. “Dit is zeer speciaal voor mij, want ik ben opgegroeid in deze regio”, aldus een overgelukkige Boucher in de bloedhete rennerstent op het racecircuit van Chimay. “In Momignies om precies te zijn, op dik 10 kilometer van het circuit hier in Chimay. Ik ken hier dan ook alle wegen, ook al is het intussen 10 jaar geleden dat ik hier vertrokken ben.”
“Ik had me vooraf ingeprent dat ik tevreden zou zijn met een podiumplaats”, doet Boucher zijn verhaal. “Ook al wilde ik natuurlijk echt wel winnen. Maar door die gedachte kon ik de druk wat afhouden. Ik kwam dus eigenlijk heel ontspannen aan de start, zonder enige vorm van stress. Dat heeft me wel goed gedaan, denk ik. Met de wind in de open vlaktes was het natuurlijk een zeer veeleisend parcours. Ik wist dat ik de eerste ronde à bloc moest gaan. In het 2e deel heb ik wat tijd verloren. Maar hoe dan ook, deze fantastische driekleur is de bekroning op mijn carrière, de laatste sportieve droom die ik nog wilde verwezenlijken. Vorig jaar werd ik 3e in Mol-Postel en dat was een enorme ontgoocheling, vooral ook omdat we toen in de achtertuin van mijn vrouw koersten.”
Fransman
Boucher heeft een wat atypische carrière. Als Fransman – geboren in Maubeuge, op een kwartier van de Belgische grens – koos hij in 2013 definitief voor de Belgische nationaliteit en reed hij ook zijn eerste Belgisch kampioenschap. Hij kreeg de kans om prof te worden bij Omega Pharma-Lotto en verkaste een jaar later naar Française des Jeux, waar hij bijna 4 jaar bleef maar zijn contract niet verlengd werd. “Ik heb nooit alles op de koers gezet en misschien had er daarom wel meer kunnen inzitten. Maar ik heb geen enkele spijt van hoe het gelopen is”, bekent hij. “Ik ben graag bij mijn familie en speel graag met mijn zoontje. Vorig weekend hebben we nog samen op het strand gespeeld. Dat is ook belangrijk voor mij.”
Maar 37 of niet, zijn koersleven is nog niet voorbij. “Ik ga nog door tot eind 2018”, besluit Boucher. “Ik heb dus nog een jaar om mij nog een paar keer te laten zien. Ik hoop dat laatste jaar nog eens met een profcontract bij een procontinentale ploeg te kunnen rijden, dan kan ik afscheid nemen met een heel mooi wedstrijdprogramma. Dat wordt niet evident op mijn leeftijd, maar het blijft wel mijn ambitie.”