Het is al een mooi seizoen geweest voor de 26-jarige Nancy van der Burg uit Nootdorp, een plaatsje in de buurt van Den Haag. In juli een grote zege, en afgelopen weekend een kleintje erbij, 1’tje met weerwraak. De Nederlandse is goed bezig, rijdt een sterk seizoen en is al in contact met een groter team om straks een serieuze stap voorwaarts te zetten. Die ambitie is op zijn plaats, Nancy van der Burg!
Nancy van der Burg: “Blij met de overwinning in Emptinne? Jazeker, het geeft een heerlijk gevoel om een wedstrijd te winnen. En dat was ook het plan van het team. Wij startten met 7 sterke rensters en dan wil je minimaal een podiumplek. Als je kijkt naar het aantal goede rensters in onze ploeg dan is zo’n doelstelling niet ambitieus maar realistisch. Vorig jaar won een ploeggenootje van mij daar, Dani Christmas, dus was het plan om haar zo fris mogelijk de finale in te loodsen. Concurrentie was er zeker, voornamelijk uit het buitenland. Dat zijn rensters die je ook minder goed kunt inschatten op hun fysieke kwaliteiten.”
“In het begin heb ik veel werk gedaan om het peloton in 2’en te proberen sleuren. Dat was zwaar maar ook genieten. Ik houd ervan om te koersen, van afzien. Ik heb niks met wedstrijden waar alles bij elkaar blijft en er niet gereden wordt. Daarom is Emptinne ook een mooi rondje, met een paar pittige heuveltjes kun je eenmaal makkelijker het verschil maken. Uiteindelijk draaide het bij ons wel uit op een sprint in een uitgedund peloton. Ik ben al vrij snel de sprint aangegaan, ik weet dat ik veel kracht heb en je hebt wel het voordeel met een 1e aanzet: je verrast dan namelijk de rest. Na de koers belde ik mijn vader om te vertellen dat ik had gewonnen. Hij moest lachen en zei: “Je had daar nog wat recht te zetten, hé”. En toen kwam er een pijnlijke herinnering naar boven van een paar jaar geleden, toen ik daar als nieuweling meisje als een natte krant rondreed, terwijl we die dag bijna 6 uur in de auto hadden gezeten.”
Alle ingrediënten
Nancy van der Burg: “De rest verrassen heb ik bijvoorbeeld ook in de Tour de Feminin gedaan, om vanuit een sprinttrein te vertrekken en de laatste kilometer volle bak te rijden. Ja, die overwinning in de Tour de Feminin is voor mij een hele mooie. Net zoals de klimkoers in Ulestraten, waar alles die dag klopte. Door een slim ploegenspel en goede benen pakte ik daar ook de winst. Van deze wedstrijden heb ik dus wel echt genoten. Je rijdt met het team en je wilt zo ver mogelijk komen. Wie er dan op het podium staat, maakt niet zo veel uit. En soms zitten goede prestaties niet in een podiumplek. Ik vind het ook supertof om te zien dat mijn ploeggenootjes zichzelf continu verbeteren. Daar ben ik dan oprecht trots op. Iedereen in het team traint er hard voor en moet er andere dingen voor opzij zetten, het is mooi dat je dan goede prestaties met elkaar kunt delen en vieren.”
“Het klopt dat dit hierto mijn beste seizoen tot nu toe is, met 4 overwinningen en 2 podiumplaatsen. Dat komt niet uit de lucht vallen. Die vraag krijg ik nu wel vaker: “Hoe kom het dat je nu ineens wint?”. Dat heeft te maken met de combinatie van goed trainen, zelfvertrouwen in de koers, een fijne ploeg, goede balans vinden in werk en sport. Al deze ingrediënten zijn van belang. Als 1 hoofdingrediënt ontbreekt, wat de voorgaande jaren bij mij het geval was, dan kan je leuk meekomen in de koers, maar om een stapje verder te zetten dien je toch nog wat extra’s toe te voegen.”
Progressie
Nancy van der Burg: “Ik heb dit jaar zowel fysiek als mentaal stappen kunnen zetten en zie zeker nog ruimte voor verbetering op deze vlakken. Dat houdt mij hongerig, ik wil weten waar mijn fysieke grenzen liggen op de fiets. Ik weet wel dat ik goed omhoog kan, maar ik ben er nog niet achter of dat meer de langere klimmen zijn in bijvoorbeeld Frankrijk of dat ik meer de kortere klimmen moet hebben in België. Ik vind dat ik redelijk allround ben. Mijn sprint is prima, ik kan goed op het vlakke mee. Ook in meerdaagse wedstrijden doe ik het niet slecht, al denk ik dat ik mezelf daar wel in zou kunnen verbeteren. De eerstvolgende test is de Tour d’Ardeche, welke van 5 september tot 10 september in Frankijk verreden wordt. Ik verwacht daar geen hoge ogen te gooien omdat mijn voorbereiding daarvoor niet optimaal is, maar ik zal er zeker staan.”
“Mijn familie en vriend steunen mij enorm. Mijn ouders hebben het een aantal jaar niet heel makkelijk gehad met 4 fietsende kinderen. Die jaren zijn nu wel over, maar de auto wordt nog vaak volgeladen met fietsen om naar de koers te gaan. Dan gaan ze weer met mij mee, dan weer met mijn broer Joost. Mijn zusje Esther is nu gaan rijden voor Cycling.be-Alpha Motorhomes en zal vanaf september bijna ieder weekend in België te vinden zijn voor de cross. Het is fijn dat iedereen in de familie weet en snapt wat veel trainen en vaak op pad zijn inhoudt.”
“Het kan zo maar zijn dat vanaf volgend seizoen mijn trainings- en wedstrijdprogramma een stuk pittiger gaan worden. Er is inderdaad contact geweest met een serieuze ploeg. In welke kleuren ik ga rondfietsen volgend seizoen, kan ik nog niet zeggen. Wordt vervolgd!”
Fotomateriaal: Franky Schoonvliet.