Jos Feron Lady Force was 12 jaar lang een zeer gewaardeerd clubteam in het Nederlandse wielrennen en groeide in die tijd uit tot een zeer gedegen tussenstation om beloftevolle junioren door te laten groeien richting UCI-niveau. De club stopt er op het einde van het seizoen echter mee. Een pijnlijke zaak voor het vrouwenwielrennen.
Teammanager en ploegleider Gerrie Sijnesael stuurde vorige week een mail naar alle 15 rensters van Jos Feron Lady Force. De kernboodschap: de ploeg stopt ermee aan het einde van het seizoen en dus moeten alle rensters voor volgend seizoen op zoek naar een nieuw team. Maar waarom? Sijnesael geeft tekst en uitleg.
“De UCI heeft zich voorgenomen om vanaf 2020 de regels vrij ingrijpend aan te passen”, zegt hij. “Er komen 4 in plaats van 3 categorieën, wat betekent dat wij als clubteam in de laagste 2 categorieën zullen moeten koersen. De UCI zet duidelijk in op een verhoging van allerlei zaken binnen de sport, maar die moeten vervolgens wel door diezelfde sport betaald worden. Wij zijn er als club vrijwel zeker van dat dit geld en het benodigde aantal toprensters niet beschikbaar. We kunnen ons wel vinden in de ideeën om het vrouwenwielrennen te professionaliseren, maar alles komt te snel voor ons om tegen 2020 over te stappen naar UCI-team. Voor veel teams komt zo’n ingrijpende verandering te snel om zich anders te organiseren, ze hadden dit beter een paar jaar uitgesteld.”
Doorgaan als clubteam is in de nieuwe structuur blijkbaar geen optie voor de Nederlandse formatie. “Nee, want wij konden onze rensters geen enkele zekerheid geven op een mooi en internationaal programma”, duidt Sijnesael. “De beslissing om na 12 jaar te moeten stoppen, is natuurlijk een zware geweest. Ik ben er ook zelf al die jaren dagelijks met veel passie mee bezig geweest. Als teammanager heb ik het gevoel dat ik de rensters in de steek laat en dat is het laatste wat je wilt. We wilden eigenlijk gewoon in het peloton blijven, maar dan wel gebaseerd op een volwaardig programma. Neem van mij aan dat er eind vorige week een traantje gevloeid is binnen onze club. We moeten dit een plaats geven.”
Solliciteren
Bestaande en nieuwe sponsoren boden geen soelaas. We hebben als clubploeg voornamelijk lokale sponsoren, die sponsoren in zowel centen als in natura. Dat zijn allemaal mensen met passie voor de koers, mensen die ons iets gunden. Financieel zijn zij te klein om ons te helpen richting UCI-team. Om dat te realiseren hebben we onze pijlen gericht op grote internationals en zelfs een aantal UCI-teams bij de mannen benaderd. Telkens kregen we hetzelfde verhaal te horen, de return on investment bij de vrouwen is te gering.”
Het verdwijnen van Jos Feron Lady Force is een jammerlijke zaak. De club onderscheidde zich op een authentieke manier. “Wij zijn zeker geen groot team als Jan van Arckel, wij hebben het altijd op onze manier gedaan”, besluit Sijnesael. “Bij ons kon je niet zomaar lid worden, hier moest je komen ‘solliciteren’. En dan besliste ik of je erbij kwam of niet. Onze grens lag altijd op 15 rensters. Wij zijn een mooi tussenstation voor de overgang van junioren naar UCI-niveau te vergemakkelijken en dat valt nu weg. De rensters weten dat ze mij altijd mogen contacteren en indien ik ze ergens mee kan helpen, zal ik dat zeker doen.”