Een jaar geleden waagde de toen 16-jarige Tamara van der Horst de overstap naar de opleidingsploeg van Lares-Waowdeals. Maar de geboren Zwolse kende zoveel lichamelijk leed dat ze nooit de kans kreeg te tonen wat ze waard is. Tot overmaat van ramp stuurde de Belgische UCI-ploeg haar 12 maanden later weer door. En dus rijdt Van der Horst straks opnieuw voor haar ploeg van herkomst.
Jouw overgang naar Lares leek een grote stap vooruit, maar waarom is dat er niet uitgekomen?
Tamara van der Horst: “Omdat ik opnieuw ziek werd, bleven de prestaties het voorbije seizoen uit. Daardoor heb ik natuurlijk ook niet kunnen laten zien wat ik wilde. Uiteindelijk denk ik dat ik mentaal wel een stap vooruit heb gezet. Ik heb het zeker mentaal niet makkelijk gehad, maar ik heb nooit opgegeven. Met veel steun van mijn familie en andere mensen om mij heen ben ik altijd blijven inzien wat mijn doelen zijn.”
Was dit nu een verloren periode?
Tamara van der Horst: “Aan de ene kant wel. Ik heb de wedstrijden die ik heel graag wilde rijden niet kunnen rijden. Ook ben ik vergeleken met de concurrentie stil blijven staan. Aan de andere kant dan weer niet. Ik ben veel sterker door geworden doordat ik steeds moest omgaan met tegenslagen. Ook heb ik nog leuke uitslagen gereden op het einde van het seizoen, die mij ook weer lieten inzien dat ik weer groeide. Op die manier ging ik weer in mezelf geloven.”
Welke ellende heeft jou allemaal parten gespeeld?
Tamara van der Horst: “Het was een jaar met ups en downs. Het begon anderhalf jaar geleden met kniepijn die uitstraalde naar – op een gegeven moment – mijn hele lichaam. Alles zat vast, waardoor ik niet normaal kon functioneren. Ik heb in die tijd veel lessen gemist op school. Na lang zoeken, veel doktersbezoekjes en andere artsen bezocht te hebben – heel Nederland door – bleek dat er in mijn kaak een hoektand zat die zenuwen klemden. Dat veroorzaakte vrijwel blokkades in heel mijn lichaam. Na de operatie waren de meeste blokkades dan ook weg. In die periode heb ik veel medicijnen geslikt, waardoor er waarschijnlijk een maagontsteking was ontstaan.”
“Het volgende probleem diende zich dus alweer aan. Na lange tijd zoeken waar mijn hevige buikpijn vandaan kon komen, ben ik terechtgekomen bij de kinderarts. Die heeft allerlei onderzoeken gedaan waaruit hij de conclusie trok dat het waarschijnlijk een maagontsteking was. Doordat ik juist paracetamol en andere medicijnen ging slikken voor de pijn werd dit dus continu in stand gehouden, waardoor mijn lichaam bijna niks meer kon verdragen. Gestopt met de medicijnen, andere voeding en de buikpijn was weg.”
Je blijft wel sukkelen met hoofdpijn….
Tamara van der Horst: “Klopt. We zijn nog altijd op zoek naar de oorzaak en ik ben ondertussen ook in behandeling bij een revalidatiecentrum. Een belangrijke denkpiste is namelijk dat deze hoofdpijn veroorzaakt wordt door een val van 4 jaar geleden waar ik 24/7 hoofdpijn van overhield, in combinatie met de operatie van oktober vorig jaar. Ook ben ik doorgestuurd naar een oogarts omdat ook mijn ogen een reden kunnen zijn van de hoofdpijn. Al met al een lange, moeilijke en vermoeiende periode die ik snel achter me hoop te kunnen laten. In ieder geval voel ik mij al stukken beter en heb ik mijn trainingen weer kunnen op pakken!”
Waarom kies je opnieuw voor De Noordwesthoek?
Tamara van der Horst: “Ik mocht niet bij Lares-Waowdeals blijven. De jaren daarvoor heb ik altijd bij De Noordwesthoek gereden. Ik trainde ook afgelopen jaar altijd mee. Daarom leek dit mij een logische keuze. Ik denk dan ook een mooi programma te kunnen rijden in 2018.”
Is dit een stapje terug of hoe ervaar je dat?
Tamara van der Horst: “Ik ervaar dit zeker niet als een stapje terug. Ik kan nagenoeg het zelfde programma rijden en zal dezelfde kansen krijgen. Uiteindelijk moet je het met je eigen benen doen. Ik kijk in ieder geval heel erg uit naar mijn seizoen 2018. Ik ga ervoor zorgen dat ik er voor de volle 100% klaar voor ben om er een mooi jaar van te maken!”
Fotomateriaal: Paul Hinnick, Stéphane Tillet en Johanna van der Horst.