Dit is voor alle families, vrienden en collega’s van renners die de afgelopen jaren door de bezemwagen werden ingehaald. Dit is voor zij die motivatie haalden uit het verlies en bij hun zegegebaar richting de hemel wezen. Dit is voor jonge wielrenners, net verlost van hun steunwieltjes en nog niet op de hoogte van de broosheid van een fietser. Dit is in de 1e plaats voor de getroffenen zelf, opdat zij nooit vergeten worden, opdat zij altijd zullen meefietsen in de gedachten van het peloton.
We kunnen ze proberen opsommen, alle renners wiens rit veel te vroeg buiten tijd beĆ«indigd werd, maar dat is een risico. Het wielrennen is de laatste jaren immers zoveel renners kwijtgespeeld op zoveel verschillende manieren, dat het moeilijk is om de grens te trekken en je onmogelijk iedereen kan noemen. In tijden waarin de wetenschap de grenzen van aerodynamica en perfecte trainingsschema’s opzoekt, blijft de renner en de mens ontzettend broos. Achter elke bocht loert de diepe ravijn, onlangs nog pijnlijk duidelijk gemaakt in de Ronde van Lombardije. Gelukkig liep het ook enkele keren maar juist goed af, want ook dat is wielrennen.
De koers is zoals het leven: ook als er iemand opgeeft, moet de rest onherroepelijk verder. Het is mooi om te zien dat families van getroffenen elkaar opzoeken en vinden. Dat stilaan de glimlach weer verschijnt. De pijn en het verdriet omwille van het verlies, maakt deels plaats voor nieuw leven en nieuw geluk. En maar goed ook. We zien dat nabestaanden van overleden renners een job vinden in de koers, trouwen en kinderen krijgen, zelf de fiets op kruipen, hun verhaal op hun manier doen…..
Menselijk gezelschap
Tourwinnaar of wielertoerist: allemaal beuken we op een dag tegen de wind en allemaal beseffen we dat de natuur alles overwint. In essentie zijn we allemaal gelijk. Dat maakt van de wielerfamilie een heel menselijk gezelschap. Want emoties fietsen altijd mee. Op zo’n dag als Allerheiligen zit je tussen de vallende bladeren en treur je om wat niet meer is. Hopelijk lukt het om kracht te halen uit deze leegte. Om weer op de pedalen te gaan staan en extra door te trappen.
De nieuwe wereldkampioen verwijst bij zijn interview naar een overleden renner, parcours zoeken de geboorteplaats van coureurs op om te passeren, wedstrijden worden genoemd naar getroffen renners. Ze blijven er op hun manier wel bij. Hopelijk vindt iedereen vandaag een ploegmaat om herinneringen op te halen, om de koers te maken, om samen naar de finish te rijden. De koers gaat altijd voort, maar wij vergeten nooit.