Tegenpolen zouden elkaar opzoeken. Aantrekken. Maar als er 1 plek is waar dat niet het geval is, laat dat dan het peloton zijn. Daar botsen tegenpolen haaks op elkaar. Daar vloekt de ervaren rust tegen het ongetemde wild. Wel vullen ze elkaar aan op het scherm. Voor de kijker. Dan krijgt wielrennen dynamiek. In beeld. Onderweg. Maar binnen een ploeg. Binnen een groep jongens die voor 1 doel strijdt, zorgen tegenpolen vaak voor overbodige problemen.
Behalve misschien als de kopman getemd moet worden. Als die te ijverig zijn krachten wil verspelen. Als de overmoed groot lijkt. En het gevaar om de hoek loert. Dan hoort de luitenant kalmte uit te stralen. Dan kan de wegkapitein van dat team maar best de rust zelve zijn. En de kopman in z’n greep hebben. Dan kan de wegkapitein maar best invloed hebben op de geest van zijn leider.
Wegkapitein. Gebaseerd op ervaring. Op rust.
Maar omgekeerd werkt het niet. Omgekeerd ontaardt het hele scenario in een chaos. Omgekeerd krijgt de ploegleider z’n team niet op 1 lijn. Dan is de leiding weg. Dan blijft een onhandelbaar boeltje over. Pogingen. Probeersels. Die niet leiden tot succes. Die alleen de onervarenheid bloot leggen. Die de kopman doen falen. Die de ploeg doen plooien.
Terwijl de luitenant net moet kunnen waken. Over zichzelf, de kopman en het team. De luitenant is van goudwaarde. Het plekje in een team dat niet zomaar ingevuld kan worden. Jürgen Roelandts lijkt zo’n rol op te nemen dit jaar. In een team dat een kopman heeft die weet wat winnen is. In een team dat ook van dit voorjaar weer bijzonder veel verwacht. Daar moet hij mee de lijnen uitzetten. Voor olympisch kampioen Greg Van Avermaet.
2 jongens vol Vlaamse nuchterheid. Die bij elkaar de rust vinden die ze zelf uitstralen. De sterallures ver weg. De schijnwerpers graag nog verder. Behalve als het podium in zicht is. Wel zoeken ze een degelijk fundament om binnen een paar weken te scoren. Een band tussen kopman en luitenant die moet leiden tot succes. Dat is het enige dat de ploeg wil.
En dat waarschijnlijk ook zij willen.
Die 2 lijken in een team voor elkaar gemaakt. Dragen dezelfde koerswaardes mee. Ze zouden het gouden duo van 2018 kunnen worden. Roelandts heeft de vibe helemaal te pakken. Met die 1e zege in 5 jaar. Dat goede gevoel krijgt een nieuwe boost. Andere lucht laat herleven. Zoveel is duidelijk. Nu gewoon die lijn gestaag doortrekken. Niet te bruusk. Niet met de grand force. Maar stap voor stap bouwen aan het hechtingsproces tussen kopman en luitenant.
Tegenpolen zouden elkaar aantrekken. Al lijkt die dubbele portie rust in de voorjaarsrangen bij BMC mogelijk een ijzersterk wapen te worden. Niets gaat boven ervaring. En uiteindelijk zal het in de koers zijn dat de tegenpolen elkaar vinden. Met de rust van Van Avermaet tegen het mogelijks nog steeds wat ongetemde wild van Sagan. Bijvoorbeeld.
En dat is net waarom we binnenkort allemaal aan onze televisie gekluisterd zitten.
Tegenpolen.
