Hij was amper 24 jaar, maar Sep Vanmarcke snikte alsof hij nooit meer een kans zou krijgen. Het was nochtans geen schande om in Parijs-Roubaix te verliezen van Fabian Cancellara. Zijn tijd zou nog komen…. In de daaropvolgende 4 seizoenen kwam de rasechte Vlaming nooit meer zo dicht bij een monument als toen. Wordt 2018 dan eindelijk zijn jaar?
De geboorte van grote renners behoren tot het collectieve geheugen van wielerliefhebbers. Denk maar aan Tom Boonen die kopman Hincapie zonder blozen achterliet in de Hel. Met Sep maakten we kennis in Gent-Wevelgem 2010. Amper 21 jaar was de renner van Topsport Vlaanderen toen hij ten aanval ging in de slotkilometers maar krampen tot achter zijn oren kreeg. 2 jaar later was er de 1e grote vis toen de jonge West-Vlaming Tom Boonen sprintles gaf in de Omloop Het Nieuwsblad. ‘Dit is de nieuwe man’, dachten we allemaal samen.
Het is niet dat het daarna bergaf ging met Sep, de puzzelstukjes vielen gewoon nooit goed. In 2014 knalde hij op de Paterberg bijna Cancellara uit de wielen in de Ronde. Het werd uiteindelijk brons, een prestatie die hij 2 jaar later herhaalde. Waar we vroeger dachten dat Vanmarcke een geboren winnaar was, werd hij een beetje de man van ‘net niet’. En dan was er nog een flinke dosis pech. Neem nu in De Ronde van vorig jaar, waar hij met de juiste mannen mee was, maar zonder duidelijke aanleiding in het midden van de weg ten gronde ging. Hij brak zijn pink en moest verstek geven voor Parijs-Roubaix. In de Strade Bianche leek hij op 1 dag tijd nochtans genoeg pech te hebben voor de rest van het voorjaar. Enkele maanden later kon een Belgische titel zijn seizoen redden, ware het niet dat Naesen met een ultieme jump de ijzersterke renner van – toen nog – Cannondale alsnog vloerde.
Dat ene doel
En zo is Vanmarcke plots bijna 30 en wacht hij nog steeds op zijn grote dag. Het is ook verdomd geen sinecure om rond te rijden met generatiegenoten als Van Avermaet en Sagan. Dit jaar is het vrij stil rond de West-Vlaming en dat is een goed teken. Deze winter werd hij voor de 2e keer vader, een uitstekende motivatie om ook in de barre winterse omstandigheden op de fiets te kruipen met dat ene doel voor ogen. Begin november verkende Sep al het parcours van De Ronde van Vlaanderen. Een stevig statement wat betreft zijn ambities. Op zijn Instagrampagina toont hij tussendoor hartverwarmende beelden van dochtertje Lucie die mee op de fiets kruipt. Ook de kleine Marcel zal binnen enkele jaren wel rond rijden op een klein fietsje. De koers staat centraal in de familie Vanmarcke, denk maar aan broer Ken die als ploegleider carrière maakt.
Opvallen doet Sep in zijn roze truitje dit jaar sowieso. Hopelijk breekt de dag aan dat alles eens een keer in zijn voordeel uitdraait. Het is hem in elk geval van harte gegund.