Hij groeide op in Chania, Kreta, en zijn ouders runnen er nog steeds een restaurant. Maar Polychronis Tzortzakis (29) had en heeft meer ambitie dan op het zonnige eiland te fietsen. De regerend Griekse kampioen tijdrijden heeft zijn lot voor 2018 verbonden aan de Belgische continentale ploeg Tarteletto-Isorex, na een boeiend avontuur in Frankrijk en Azië.
“Ik begon te fietsen in 2004, op mijn 15e”, vertelt de nu 29-jarige Polychronis Tzortzakis, Pol voor de vrienden. “Voordien voetbalde ik, maar ik was toe aan iets nieuws. En het moest iets belastend zijn, want ik had nogal veel energie. (lacht) Koersen leek me wel iets, zeker omdat in die tijd het nationaal kampioenschap werd georganiseerd in mijn thuisstad Chania, op Kreta. Het is er ook fantastisch om te trainen, alles is er aanwezig. Brede wegen, goed weer, goeie accommodatie,…. In mijn ogen is het er zelfs beter trainen dan in de traditionele oorden in Spanje of Italië. De mogelijkheden op Kreta zijn eigenlijk enorm voor wielertoerisme.”
Alle disciplines
De carrière van ‘Pol’ was snel begonnen. “Ik reed een paar goeie jaren bij de juniors, werd daar Grieks kampioen op de weg en in de Puntenkoers op de piste. Bij de beloften werd ik 2 keer Grieks kampioen tijdrijden en ook op de piste bleef het in die jaren goed gaan met nationale titels in de Ploegkoers. Met de nationale ploeg reed ik veel op de baan, maar om progressie te blijven boeken, moesten we meer koersen rijden. Omdat de federatie geen geld had om dat te bewerkstelligen, ben ik er uiteindelijk mee gestopt.”
Voor de piste had hij ook niet bewust gekozen. “Als je in Griekenland competitief wilt beginnen koersen, dan moet je in alle disciplines present zijn: weg, piste, mountainbike,…. Er zijn anders gewoon te weinig wedstrijden bij de jeugd”, legt hij uit. “Als je maar 1 discipline wilt doen, kom je op 15 tot 20 koersen op een jaar. Als je combineert zijn dat er 45 tot 50.”
Salaris in Frankrijk, avontuur in Taiwan
In 2012 lonkte meteen een nieuw avontuur voor Polychronis Tzortzakis. “Ik had contacten in Frankrijk bij een niet onaardige ploeg en het leek me goed om zo iets op te starten in een land waar de koers meer betekenis heeft. Ik kreeg er een salaris en een appartement, eten werd voorzien, mijn vliegtickets werden betaald en ook het materiaal was prima. Het was een mooie binnenkomer. Ik bleef er 2 jaar en verhuisde toen naar Guidon Chalettois, in het midden van Frankrijk. Na 2 jaar ging ik naar Nantes-Atlantique.”
“In 2015 besloot ik om voor Villeneuve Saint-Germain te gaan rijden, in het Noorden van Frankrijk. Ik had daar immers een vriend en het leek me leuk om de tijd er samen met hem door te brengen. De resultaten in al die jaren in Frankrijk waren zeker niet slecht. Maar ik werd wat ouder en er kwamen beloftevolle Franse renners die jonger en minstens even goed waren. Ik vond het er moeilijk om prof te worden. En buiten Frankrijk kan men niet altijd het niveau van die kleinere Franse koersen inschatten.”
“Ik keerde dan even terug naar Griekenland en reed het voorbije seizoen voor het Taiwanese team RTS-Monton Racing”, vervolgt Tzortzakis, een beer van een vent, zijn verhaal. “Dat was een mooie uitdaging om mezelf verder te ontdekken, mijn kracht te ontwikkelen en te kijken wat ik kon in die koersen in Azië. Ik startte er met de Ronde van Taiwan maar viel dan een maand uit met een blessure. Ik kwam terug in Qinghai Lake en reed in het najaar 30 koersdagen op 40 dagen tijd. Dat was wel heavy, maar ook heel mooi.”
Olympische Spelen
En plots in België? “Ik heb in Azië ontdekt dat mijn karakteristieken toch beter bij de typisch Belgische koersen passen, denk ik”, lacht hij. “Ik wilde het een kans geven voor 1 seizoen. Met Peter Bauwens had ik al contact gehad via een vriend die bij het Colba-team van Peter had gereden. Ik had vorig jaar al gepolst bij Peter zelf, maar toen zat de ploeg vol. Nu lukte het wel. Ik heb wel al wat koersen in Vlaanderen gereden, maar de echte ontdekking moet dus nog volgen.”
“Ik heb geen professioneel contract, maar ik wil me wel volledig geven. Veel verdien ik niet met het koersen, maar wel genoeg om het nog een jaartje te proberen. Dan zullen we zien. 2019 wordt sowieso belangrijk omdat ik me in het baanwielrennen wil kwalificeren voor de Olympische Spelen in Tokio. Als dat uiteindelijk niet lukt, moet ik daar nadien toch geen spijt over hebben. Met die filosofie sta ik in het leven. Dat zal je de komende maanden ook wel zien aan mijn manier van koersen”, knipoogt hij.
Studies
Intussen moet Tzortzakis op zijn 29e ook nog examens afleggen. Dat zit zo. “Ik verhuisde destijds naar Athene om Sportwetenschappen te studeren. Dat was een mooie maar ook moeilijke periode omdat ginder studeren niet evident was om te combineren met mijn trainingen. Van 8 uur ‘s morgens tot 3 uur ‘s middags zat ik op tussen de schoolmuren. Ik moest dus altijd ‘s avonds trainen. Bovendien was ik vaak al moe van de fysieke arbeid tijdens de sporturen. Een sociaal leven had ik niet.”
En het is nog niet gedaan, wan door de koers werden de studies gespreid. “Begin februari heb ik al examens afgelegd en begin juni volgen er nog. En dan zou ik eindelijk mijn diploma moeten hebben”, besluit Polychronis Tzortzakis.
Fotomateriaal: MediaQ.