Episch. Dat ene woord dat nu te lezen is. Online. Als het over de Strade Bianche gaat. Het is een woord dat verwachtingen doet koesteren. Een woord dat met z’n 6 letters de meest historische scenario’s aankondigt. Het is een gevaarlijk woord. Maar een wondermooi woord. Wie een hart heeft voor de fiets, zoekt altijd naar de held. Die net iets meer kan dan de rest. De held die overwint. De held die overheerst.
Episch. Dat ene woord dat me ondertussen ook wat angst inboezemt. Schrik dat de heroïek morgen/zaterdag niet zo groot zal zijn dan hoe we het nu inschatten. Voorzichtig loerend naar de ontgoocheling die om de hoek kan liggen als blijkt dat de voorspellingen niet uitkomen. Als blijkt dat de koers saai is en gewoontjes. Alhoewel. Kan dat? Kan dat decor gewoontjes zijn als je over de witte grindpaden zoeft in een land met een regio die Toscane heet?
Klappertanden
Episch. Dat ene woord dat de renners in hun greep houdt. Voor de 1, die voelt dat hij klaar is om een verhaal te schrijven waar nog jarenlang over gebabbeld wordt. Zo’n scenario als dat in die laatste echt regenachtige Parijs-Roubaix in 2002. Voor de ander omdat hij terugdenkt aan die Giro-editie in 2010 en nu al weet dat morgen/zaterdag een dag zal zijn waarop de billen urenlang bij elkaar geknepen zullen zitten. Terwijl de angst zich meester maakt over een lichaam dat door de regen en de koude niet meer te controleren is.
Episch. Dat ene woord dat nooit iets te maken heeft met overdreven veel zonneschijn en te warme temperaturen. Wel het woord dat z’n associatie vindt bij regen, wind en klappertanden. De omstandigheden waar de veldrijder op kickt en de ronderenner van rilt. De omstandigheden waarin de 1 z’n talenten boven komen drijven terwijl de kracht van de ander bevriest.
Wout van Aert, che ne pensi tu? Wat denk jij ervan?
Episch. Dat ene woord dat een Flandrien past, als het muiltje van Assepoester. Perfect. Zonder wringen. Voor elkaar gemaakt. Wout is wereldkampioen veldrijden. Wout heeft een lichaam dat bestand is tegen de omstandigheden die morgen wachten. Of bestand zou moeten zijn. Mogen we hem die druk opleggen? Druk op schouders die normaal een uur door de vrieskou scheuren en in het ijswater rondploeteren. Mag dat? Kan dat? Morgen volgt een nieuwe stap. Kennismaking met heroïek zoals die op de weg heel af en toe voorkomt. Zeldzaam. Zoals toen in Kuurne (2010). Zoals die dag tussen Gent en Wevelgem (2013).
Niet voor een uur. Maar voor een ganse dag.
Episch. Het woord dat de wielerliefhebber en de renner door het hoofd spookt.
Het woord waarvan we morgen hopelijk weer weten wat het eigenlijk precies inhoudt.
Zonder ongelukken. Zonder schade.
In bocca al lupo tutti.
Fotomateriaal: LaPresse – Ferrari / Paolone.