Dat ze ooit op een fiets zou kruipen, stond in de sterren geschreven. Haar vader Peter reed als prof zelf de grootste en belangrijkste koersen ter wereld en haar broer Maxime maakt nu ook zijn wielerdroom waar bij Sport Vlaanderen-Baloise. Leontine Farazijn besloot pas kortelings om ook te gaan koersen. Donderdag pakte ze zilver op het PK tijdrijden in West-Vlaanderen. Van een binnenkomer gesproken!
Eind 2017 besloot Leontine Farazijn om ook maar eens te gaan koersen, na zelf te zijn opgegroeid in het wielermilieu. “Toen ik aan mijn moeder had verteld dat ook ik wou beginnen koersen, heeft ze een beetje rondgevraagd en zo zijn we bij het Urbano-Thijs Ladies C.T. terechtgekomen”, vertelt de kersverse nieuwelinge the day after. “Het is een supergroep en ik leer ook veel bij van de andere meisjes. Ik heb het wielrennen altijd al iets speciaals gevonden. Ik ben er dan ook in opgegroeid. Nu ik het zelf doe, is het nog leuker. Het is een zware, maar een prachtige sport.”
Die woorden zouden een prachtige afsluiter zijn, maar het is nog maar het begin voor de piepjonge Farazijn. “Het PK in Ruddervoorde was mijn 4e wedstrijd en zelfs nog maar mijn 1e tijdrit. Ik had me puur voor de ervaring ingeschreven en dus had ik ook geen al te hoge verwachtingen. Het PK was op donderdag en pas op maandag had ik voor het eerst in mijn leven met een tijdritstuur getraind. Ik moet zeggen, ik was er wel redelijk vlot mee weg.”
Doorzettingsvermogen
“Op het provinciaal kampioenschap zelf had ik natuurlijk niets te verliezen. Ik heb gewoon van start tot finish alles uit de kast gehaald. Toen ik arriveerde en even later hoorde dat ik 2e was geworden, kon ik dat nauwelijks geloven. Verrassing alom, want ik had nooit gedacht dat ik een podiumplaats zou kunnen rijden in mijn 1e tijdrit. Daarom ben ik ook superblij met deze 2e plaats.”
Farazijn houdt wel de voetjes op de grond na dit onverwachte succesje. “Tijdrijden ligt me wel, ik vind het leuk om af te zien en alles te geven”, zegt ze. “Ik ben dan ook heel diep gegaan. Het is iets heel speciaals, want dit is mijn allereerste podiumplaats. Dit geeft zeker een boost, maar we mogen niet te hard van stapel lopen. Het is nog maar mijn 1e seizoen en ik moet nog heel veel leren. Dat is dan ook mijn zwakke punt, dat ik nog weinig ervaring heb en nog veel moet leren. Dat verbetert natuurlijk wel, want in elke koers leer ik bij. Mijn sterkste punt is trouwens mijn doorzettingsvermogen.”
Op haar leeftijd kan Leontine Farazijn nog puur voor het plezier fietsen. “Ik ga trainen wanneer en hoelang ik wil”, zegt ze. “Dat is zeker geen probleem. Omdat ik het heel graag doe, train ik toch genoeg. Natuurlijk krijg ik ook wel tips van mijn vader. Daar ben ik dankbaar voor, net als van de steun die ik van mijn moeder krijg. Voor de tijdrit heeft mijn vader gezegd dat ik niet nerveus moest zijn, dat ik maar kon doen wat ik kan, maar dat het natuurlijk wel pijn ging doen. En of het pijn deed!”
Fotomateriaal: Sybille Desender.