Deze week stonden in Vresse-sur-Semois, in het zuiden van de provincie Namen, de Belgische jeugdkampioenschappen tijdrijden op het programma. Alweer een hele resem verwachte en minder verwachte medailles en tricoloretruien werden uitgereikt, daar aan de Franse grens. Een mooie naam om te onthouden is die van Marith Vanhove.
De 1e jaars nieuwelinge bij de Molenspurters Meulebeke was op het klimparcours – de renners en rensters moesten op het 13,7 km lange parcours de goed 2 km lange Col de Conrad bedwingen – de beste van haar jaar. Ze moest in de nieuwelingencategorie enkel de 1 jaar oudere Julie De Wilde laten voorgaan. “Ik ben erin geslaagd om mijn tijdrit redelijk goed in te delen”, zegt de 16-jarige Izegemse. “Ik heb veel proberen letten op het inschatten van de bochten en op de klim heb ik mij niet opgeblazen. Het lukte vrij goed, ik had een goed gevoel op de fiets.”
“Ik had mezelf voorgenomen alles te geven om toch op het podium te kunnen staan”, zegt Vanhove. “Dat was vooraf toch wel mijn grote ambitie. Ik ben dan ook heel tevreden dat dat gelukt is. Eerder werd ik al provinciaal kampioene, maar het niveau op een BK is toch een stuk hoger”, beseft de West-Vlaamse. “Er zitten immers nog veel andere sterke rensters in mijn categorie. Al zorgde het parcours wel voor schifting.”
Klimmen
Vanhove heeft op haar leeftijd natuurlijk nog veel te leren, en dat weet ze ook. “Het tijdrijden zelf gaat me wel goed af, maar ik kan natuurlijk nog een aantal zaken verbeteren. Naar aanloop van zowel PK als BK tegen de klok heb ik regelmatig op m’n tijdritfiets gezeten, ook deels om die houding gewoon te geraken. Korte hellingen en sprints liggen me trouwens beter dan lange hellingen. Naast het tijdrijden wil ik voornamelijk in het klimwerk nog grote stappen zetten.”
“Voorlopig voel ik me heel goed waar ik zit”, zegt ze over haar team Molenspurters Meulebeke. “We vormen een hechte groep vrienden (Vanhove is het enige meisje in de nieuwelingencategorie bij Molenspurters Meulebeke, red) en kunnen enorm veel plezier maken samen. Ik kan ook rekenen op de goede zorgen van het team en ik krijg heel veel bruikbare tips die ik ik in de praktijk probeer te benutten. Waarvoor dank aan de ploeg om al 8 jaar lang zo goed voor mij te zorgen. De mooiste beloning zou zijn dat ik van mijn passie mijn beroep zou kunnen maken. Voor de rest blijf ik het nog altijd even graag doen. Het is elke dag alsof het mijn allereerste koersdag is. Ik mag hopen dat dat gevoel nog lang zal overheersen.”
Fotomateriaal: Marith Vanhove.